سوره مسد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←حَمّالة الحَطَب
جز (←حَمّالة الحَطَب: افزایش/تکمیل) |
جز (←حَمّالة الحَطَب) |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
* ام‌جمیل خارهای بیابان را به دوش می‌کشید و زمانی که [[پیامبر]] برای اقامه نماز بیرون می‌آمد، آنها را جلوی پای او می‌ریخت تا اذیت شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۸۵۲.</ref> | * ام‌جمیل خارهای بیابان را به دوش می‌کشید و زمانی که [[پیامبر]] برای اقامه نماز بیرون می‌آمد، آنها را جلوی پای او می‌ریخت تا اذیت شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۸۵۲.</ref> | ||
* او با كارهایی که انجام می‌داد، آتش [[جهنم]] را برای خودش می افروخت؛<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۸۹ش، ج۲۸، ص۸۲۵.</ref> | * او با كارهایی که انجام می‌داد، آتش [[جهنم]] را برای خودش می افروخت؛<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۸۹ش، ج۲۸، ص۸۲۵.</ref> | ||
* این عبارت، كنایه از سخنچینى او است.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، ج۱۰، ص۴۲۸.</ref> {{یادداشت| در ضرب المثل عرب سخن چینی به عنوان آتش گیره و هیزم شعله ور ساختن آتش عداوت و دشمنی دانسته شده است. | * این عبارت، كنایه از سخنچینى او است.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، ج۱۰، ص۴۲۸.</ref> {{یادداشت| در ضرب المثل عرب سخن چینی به عنوان آتش گیره و هیزم شعله ور ساختن آتش عداوت و دشمنی دانسته شده است. مضمون یک ضرب المثل عربی این است که النميمة وقُودُ نارِ العداوة. میدانی، مجمع الامثال، ج۲۷ ص۳۴۵. }}در این زمینه این بیت شعر از [[سعدی]] مشهور است {{شعر}}{{ب|میان دو تن جنگ چون آتش است| | ||
سخن‌چین بدبخت هیزم کش است}} {{پایان شعر}} | سخن‌چین بدبخت هیزم کش است}} {{پایان شعر}} | ||