کاربر ناشناس
منهاج الکرامة فی معرفة الامامة (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
منهاج الکرامة فی معرفة الامامة (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۵ نوامبر ۲۰۱۵، ساعت ۱۲:۳۶
، ۵ نوامبر ۲۰۱۵بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Eahmadian بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mgolpayegani جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''مِنهاجُ الکرامة فی مَعرفة الإمامَة''' کتابی [[کلام|کلامی]]، در اثبات حقانیت مذهب [[شیعه]] و [[امامت]] [[علی بن ابی طالب]](ع) و فرزندانش، اثر [[علامه حلی]] (متوفای ۷۲۶ق.). | '''مِنهاجُ الکرامة فی مَعرفة الإمامَة''' کتابی [[کلام|کلامی]]، در اثبات حقانیت مذهب [[شیعه]] و [[امامت]] [[علی بن ابی طالب]] (ع) و فرزندانش، اثر [[علامه حلی]] (متوفای ۷۲۶ق.). | ||
== درباره مؤلف == | == درباره مؤلف == | ||
{{اصلی|علامه حلی}} | {{اصلی|علامه حلی}} | ||
'''ابومنصور جمال الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی''' معروف به '''علامه حلّی'''، از [[:رده:علمای شیعه|علمای شیعه]] قرن هشتم قمری است. | '''ابومنصور جمال الدین، حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی''' معروف به '''علامه حلّی'''، از [[:رده:علمای شیعه|علمای شیعه]] قرن هشتم [[قمری]] است. | ||
مناظرات و آثار او موجب گرایش [[محمد خدابنده|سلطان محمد خدا بنده]] به تشیع و رواج مذهب شیعه در [[ایران]] | مناظرات و آثار او موجب گرایش [[محمد خدابنده|سلطان محمد خدا بنده]] به تشیع و رواج مذهب شیعه در [[ایران]] شد. علامه حلی دارای تالیفات بسیاری در علوم [[فقه]]، [[اصول]]، [[عقاید]]، [[فلسفه]]، [[منطق]]، [[دعا]] و... است. پس از مرگ [[محقق حلی]] در سال ۶۷۶ قمری که [[مرجع تقلید|مرجعیت شیعیان]] را برعهده داشت، شاگردان وی و دانشمندان [[حله]] پس از جستجوی فردی که شایستگی زعامت و مرجعیت شیعیان را داشته باشد علامه حلی را برای این امر مهم مناسب یافتند و او در ۲۸ سالگی زعامت و مرجعیت شیعیان را بر عهده گرفت. | ||
== نام کتاب == | == نام کتاب == | ||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
وی در بخش دوم، به تفصیل به توضیح ادله حقانیت مذهب امامیه پرداخته که عبارت‌اند از: | وی در بخش دوم، به تفصیل به توضیح ادله حقانیت مذهب امامیه پرداخته که عبارت‌اند از: | ||
* درست‌ترین و بهترین مذهب در مسائل اصولی و | * درست‌ترین و بهترین مذهب در مسائل اصولی و فرعی. | ||
* سخن [[شیخ طوسی]] درباره [[حدیث]] [[پیامبر اسلام]](ص) که فرقه ناجیه امامیه | * سخن [[شیخ طوسی]] درباره [[حدیث]] [[پیامبر اسلام]] (ص) که فرقه ناجیه امامیه است. | ||
* قطع و جزم امامیه بر نجات [[ائمه اطهار]] و | * قطع و جزم امامیه بر نجات [[ائمه اطهار]] و پیروانشان. | ||
* امامیه مذهب خود را از [[ائمه معصومین]](ع)، که مشهور به کمالات انسانی‌اند، | * امامیه مذهب خود را از [[ائمه معصومین]] (ع)، که مشهور به کمالات انسانی‌اند، گرفته‌اند. | ||
* تعصب نداشتن امامیه در غیر | * تعصب نداشتن امامیه در غیر حق. | ||
* فضایل و کمالات بیشمار امیرالمؤمنین [[علی(ع)]] و زشتی‌های مخالفان آن حضرت (ع). | * فضایل و کمالات بیشمار امیرالمؤمنین [[علی(ع)]] و زشتی‌های مخالفان آن حضرت (ع). | ||
نویسنده در بخش سوم، ادله امامت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب(ع) را چنین برمی شمارد: | نویسنده در بخش سوم، ادله امامت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع) را چنین برمی شمارد: | ||
* ادله عقلی ([[عصمت]]، نصب، حفظ شریعت، قادر بودن خداوند بر نصب [[امام]] [[معصوم]] و افضلیت) | * ادله عقلی ([[عصمت]]، نصب، حفظ شریعت، قادر بودن خداوند بر نصب [[امام]] [[معصوم]] و افضلیت). | ||
* ادله نقلی: چهل برهان از آیات [[قرآن]]، دوازده [[حدیث]] از پیامبر(ص) و دوازده ویژگی خاص علی(ع) که دالّ بر امامت او است. | * ادله نقلی: چهل برهان از آیات [[قرآن]]، دوازده [[حدیث]] از پیامبر(ص) و دوازده ویژگی خاص علی (ع) که دالّ بر امامت او است. | ||
مؤلف در بخش چهارم، سه راه برای اثبات امامت باقی ائمه(ع) ذکر می‌کند: | مؤلف در بخش چهارم، سه راه برای اثبات امامت باقی ائمه (ع) ذکر می‌کند: | ||
* [[نص]] | * [[نص]] | ||
* لزوم وجود امام معصوم در هر | * لزوم وجود امام معصوم در هر زمان | ||
* دارا بودن فضایل که باعث امامت | * دارا بودن فضایل که باعث امامت آنان است | ||
علامه در بخش پنجم، ۱۴دلیل بر عدم امامت کسی که خود را مقدم بر علی بن ابیطالب(ع) بداند، آورده است. | علامه در بخش پنجم، ۱۴دلیل بر عدم امامت کسی که خود را مقدم بر علی بن ابیطالب (ع) بداند، آورده است. | ||
وی در بخش پایانی کتاب، دلایل اثبات [[خلافت]] [[ابوبکر]] را چنین رد کرده است: | وی در بخش پایانی کتاب، دلایل اثبات [[خلافت]] [[ابوبکر]] را چنین رد کرده است: | ||
* [[اجماع]] با [[نص]] در تعارض | * [[اجماع]] با [[نص]] در تعارض است. | ||
* [[حدیث اقتدا]] مستلزم خلافت او | * [[حدیث اقتدا]] مستلزم خلافت او نیست. | ||
* [[آیه]] ۴۰ [[سوره توبه]] دلالت بر نقص او می‌کند.<ref>برگرفته از فهرست کتاب.</ref> | * [[آیه]] ۴۰ [[سوره توبه]] دلالت بر نقص او می‌کند.<ref>برگرفته از فهرست کتاب.</ref> | ||
== اهمیت و جایگاه کتاب == | == اهمیت و جایگاه کتاب == | ||
این کتاب برای [[سلطان محمد خدابنده]] (اولجایتو) نوشته شده و تأثیر به سزایی در شیعه شدن او و بسیاری دیگر از مردم داشت. گفته‌اند که بعضی از اهل سنت وقتی تأثیر فراوان این کتاب را دیدند، پیش [[ابن تیمیه]] رفته، از او کمک خواستند و ابن تیمیه کتاب [[منهاج السنه ابن تیمیه|منهاج السنة]] را در ردّ این کتاب نوشت که در نظر بسیاری از پژوهشگران، سراسر توهین و افترا به مذهب شیعه است.{{سخ}} | این کتاب برای [[سلطان محمد خدابنده]] (اولجایتو) نوشته شده و تأثیر به سزایی در شیعه شدن او و بسیاری دیگر از مردم داشت. گفته‌اند که بعضی از اهل سنت وقتی تأثیر فراوان این کتاب را دیدند، پیش [[ابن تیمیه]] رفته، از او کمک خواستند و ابن تیمیه کتاب [[منهاج السنه ابن تیمیه|منهاج السنة]] را در ردّ این کتاب نوشت که در نظر بسیاری از پژوهشگران، سراسر توهین و افترا به مذهب شیعه است.{{سخ}} | ||
بعدها | بعدها ردیه‌هایی بر کتاب ابن تیمیه نگاشته شد. یکی توسط سید سراج الدین [[حسن بن عیسی یمانی]] با نام «[[اکمال المنة]]» و ردیه دیگر توسط [[سید مهدی کاظمی]] با نام «[[منهاج الشریعة]]».<ref>الذریعة، ج۲۳، ص۱۷۲.</ref> | ||
== شرح کتاب == | == شرح کتاب == | ||