پرش به محتوا

معوذتین: تفاوت میان نسخه‌ها

۹۶۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۱ اکتبر ۲۰۲۲
ویرایش شناسه و شکلی
(ویرایش شناسه و شکلی)
خط ۱: خط ۱:
[[File:معوذتین.jpg|thumbnail|left|معوذتین: دو سوره آخر قرآن]]
[[File:معوذتین.jpg|thumbnail|left|معوذتین: دو سوره آخر قرآن]]
'''مُعَوِّذَتَیْن''' (<small>دو نگاه‌دارنده</small>به سوره‌های [[سوره فلق|فلق]] و [[سوره ناس|ناس]] می‌گویند که با «قُلْ اَعوذُ» شروع شده و متضمن [[تعویذ]] (<small>پناه‌بردن به خدا</small>) هستند. به این دو سوره «مُشَقْشَقَتَیْن» نیز گفته می‌شود.
'''مُعَوِّذَتَیْن''' (دو نگاه‌دارنده)، سوره‌های [[سوره فلق|فلق]] و [[سوره ناس|ناس]] است که با عبارت «قُلْ اَعوذُ» شروع می‌شوند. این دو سوره متضمن [[تعویذ]] به خدا از برخی شرور هستند. به این دو سوره «مُشَقْشَقَتَیْن» نیز گفته می‌شود و طبق روایتی هر دو با هم نازل شدند. به گفته [[علی بن ابراهیم قمی]] این دو سوره توسط [[جبرئیل]] و [[میکائیل]] برای شفای [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] نازل شد و پیامبر(ص) نیز [[حسنین]] را به این دو سوره تعویذ می‌کردند.


== دلیل نام‌گذاری==
== دلیل نام‌گذاری==
خط ۸: خط ۸:
طبق [[حدیث|روایتی]] که [[عقبة بن عامر]] از [[پیامبر(ص)]] نقل کرده، معوذتین با هم و یکجا نازل شده‌اند. پیامبر(ص) فرمودند: «‌امشب دو [[سوره]] بر من نازل کردند که مثل آن ندیده‌ام یعنی معوذتین‌» <ref>تفسیر ابوالفتوح رازی، ج۲۰، ص۴۷۱ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>. [[سیوطی]] هم که به همین قول معتقد بوده گفته این دو سوره [[سوره‌های مدنی|مدنی]] هستند و در قصه سحر [[لبید بن اعصم]] -همانطور که [[احمد بن حسین بیهقی|بیهقی]] در [[دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة (کتاب) |دلائل النبوة]] نوشته- نازل شده است<ref>الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۴و۳۷ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>.
طبق [[حدیث|روایتی]] که [[عقبة بن عامر]] از [[پیامبر(ص)]] نقل کرده، معوذتین با هم و یکجا نازل شده‌اند. پیامبر(ص) فرمودند: «‌امشب دو [[سوره]] بر من نازل کردند که مثل آن ندیده‌ام یعنی معوذتین‌» <ref>تفسیر ابوالفتوح رازی، ج۲۰، ص۴۷۱ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>. [[سیوطی]] هم که به همین قول معتقد بوده گفته این دو سوره [[سوره‌های مدنی|مدنی]] هستند و در قصه سحر [[لبید بن اعصم]] -همانطور که [[احمد بن حسین بیهقی|بیهقی]] در [[دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشریعة (کتاب) |دلائل النبوة]] نوشته- نازل شده است<ref>الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۴و۳۷ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>.


==زمان و وجه نزول==
==سبب نزول==
[[علی بن ابراهیم قمی]] در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)|تفسیر]]ش روایتی از [[امام صادق (ع)]]، و [[سید هاشم بحرانی]] در [[تفسیر برهان]] به نقل از [[فضیل بن یسار]] روایتی از [[امام باقر (ع)]] نقل کرده‌اند که: پیامبر (ص) مریض شدند و تب ایشان شدت پیدا کرد. پس [[جبرئیل]] و ([[میکائیل]]) این دو سوره را برای شفای آن حضرت (ص) نازل کردند (<small>جبرئیل به قرائت سوره فلق و میکائیل به قرائت سوره ناس در پایین پای آن حضرت برای شفا متوسل شدند.</small>)<ref>تفسیر قمی، ج۲، ص۴۵۰؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۵۳۱ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>
[[علی بن ابراهیم قمی]] در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)|تفسیرش]] روایتی از [[امام صادق(ع)]] و [[سید هاشم بحرانی]] در [[تفسیر برهان]] به نقل از [[فضیل بن یسار]] روایتی از [[امام باقر(ع)]] نقل کرده‌اند که: پیامبر (ص) مریض شدند و تب ایشان شدت پیدا کرد. پس [[جبرئیل]] و ([[میکائیل]]) این دو سوره را برای شفای آن حضرت (ص) نازل کردند. <ref>تفسیر قمی، ج۲، ص۴۵۰؛ تفسیر البرهان، ج۴، ص۵۳۱ به نقل از خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۲۱۲۳.</ref>


==مُشَقشَقتین==
==مُشَقشَقتین==
شقشقه به معنای کلامی است که در مواقع حساس از زبان انسان صادر می‌شود. چون انسان در مواقع احساس خطر این سوره را می‌خواند تا پناه و نجات یابد این سوره را مشقشقه نام نهاده‌اند. مجموع ناس و فلق را «مشقشقتین» هم می‌نامند.<ref>نک: خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۱-۱۲۷۲</ref>
سوره ناس و فلق همچنین به نام مشقشقتین نامیده شده است.<ref>نک: خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۱-۱۲۷۲</ref> شقشقه به معنای کلامی است که در مواقع حساس از زبان انسان صادر می‌شود و چون انسان در مواقع احساس خطر این سوره‌ها را می‌خواند تا پناه و نجات یابد، این دو سوره را «مشقشقتین» هم می‌نامند.<ref>نک: خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۷۱-۱۲۷۲</ref>
 
== شرور سه گانه==
دراین سوره امر صادر شده که هم از مطلق شرور برخاسته از مخلوقات به خدا پناه برده شود و هم از  شرور سه گانه دیگر که عبارتند از: ۱-شر شب وقتى که با ظلمتش داخل مى شود زیرا شب با تاریکیش شریر را در رساندن شر کمک مى کند، و به همین جهت مى بینیم شرورى که در شب واقع مى شود بیشتر از شرور واقع در روز است . علاوه بر این ، انسان که مورد حمله شرور است ، در شب ناتوان تر از روز است.۲- شر ساحران
یعنی شر زنان جادوگر، که در گره ها علیه مسحور مى دمند، و به این وسیله مسحور را جادو مى کنند. و چون سحر و جادوگرى در بین زنان بیشتر است نام زنان را جداگانه آورده است.۳- شر حاسدان زمانی که به سبب حسادتی که در دل دارند مشغول توطئه می٬شوند و علیه محسود(فرد مورد حسادت) اقدام می‌کنند.اهمیت این سه  گونه شر بدین جت است که آدمی نوعاً از آنها غافل است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۴ق، ج۲۰، ص۳۹۳.
</ref>


==پانویس==
==پانویس==
خط ۴۱: خط ۳۶:
  | کپی‌کاری = <!--از منبع مردود، از منبع خوب، ندارد-->ندارد
  | کپی‌کاری = <!--از منبع مردود، از منبع خوب، ندارد-->ندارد
  | استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل
  | استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل
| شناسه = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل
  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد
  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد
  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد
  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱

ویرایش