قیام زید بن علی: تفاوت میان نسخهها
جز
←همراهی نکردن بیعتکنندگان
imported>Nabavi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
===همراهی نکردن بیعتکنندگان=== | ===همراهی نکردن بیعتکنندگان=== | ||
وقتی زید بن علی از سفر شام به کوفه رسید، با استقبال مردم و درخواستهای قیام مواجه شد<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۶۲-۱۶۶.</ref> و بنابر نقل [[شیخ مفید]]، | وقتی زید بن علی از سفر شام به کوفه رسید، با استقبال مردم و درخواستهای قیام مواجه شد<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۶۲-۱۶۶.</ref> و بنابر نقل [[شیخ مفید]]، کسانی که به دیدار او رفتند، با او بیعت کردند،<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۷۳.</ref> اما یک روز قبل از خروج و آغاز قیام [[زید بن علی]]، استاندار عراق به والی کوفه دستور داد مردم کوفه در مسجد جمع شوند. والی پس از احضار رهبران طوایف و بزرگان قوم به مسجد، در شهر اعلام کرد که هر کس به مسجد نیاید، خون او مباح خواهد بود.<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۸۱.</ref> در نتیجه از آن همه، تنها ۳۰۰ نفر و بنابر نقلی کمتر از آن با زید بن علی همراهی کردند.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۲۴۴.</ref> در منابع آمده است، در آن شب زید بن علی و یارانش، در بیابان به سر برده و شعار [[یا منصور امت|یا منصور اَمِت]] سر میدادهاند.<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۸۲.</ref> | ||
به نقل طبری، روز بعد، وقتی زید با تعداد اندک یاران خود مواجه شد و از زندانی شدن بزرگان قوم در مسجد کوفه اطلاع یافت، با ابراز تأسف و ناراحتی، بیعتکنندگان را معذور ندانست<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۸۲.</ref> و آنان را اهل اهمال و نیرنگ خواند.<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۸۲-۱۸۳؛ ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۹۹۱م، ج۸، ص۲۹۰.</ref> هرچند بنابر نقل طبری، بزرگان کوفه، پیش از آن پیمانشکنی مردم کوفه در برابر امام علی، امام حسن و امام حسین(ع) را به زید بن علی یادآور شده و او را از قیام بازداشته بودند.<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۶۶-۱۶۸.</ref> | به نقل طبری، روز بعد، وقتی زید با تعداد اندک یاران خود مواجه شد و از زندانی شدن بزرگان قوم در مسجد کوفه اطلاع یافت، با ابراز تأسف و ناراحتی، بیعتکنندگان را معذور ندانست<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۸۲.</ref> و آنان را اهل اهمال و نیرنگ خواند.<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۸۲-۱۸۳؛ ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۹۹۱م، ج۸، ص۲۹۰.</ref> هرچند بنابر نقل طبری، بزرگان کوفه، پیش از آن پیمانشکنی مردم کوفه در برابر امام علی، امام حسن و امام حسین(ع) را به زید بن علی یادآور شده و او را از قیام بازداشته بودند.<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، ۱۹۶۷م، ج۷، ص۱۶۶-۱۶۸.</ref> |