سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیه]] ۱۲۴ سوره بقره، به [[آیه ابتلاء|آیۀ ابتلا]]ء معروف است.{{مدرک}} سابقه بحث از این آیه، به دوران [[امامان شیعه(ع)]] و تلاش اصحاب ائمه برای اثبات [[عصمت امام]] به وسیله این آیه برمی‌گردد.<ref>فاریاب، «تأملی در نظریۀ علامه طباطبائی در مفهوم امامت در آیۀ ابتلا»، ص۴۵.</ref> عالمان [[شیعه]] معتقدند [[آیه ابتلاء]] بر عصمت [[امام]] دلالت دارد و منظور از واژه امام در آن، مقامی غیر از [[نبوت]] و [[رسالت]] است.<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به: سیدمرتضی، الشافی فی الامامة، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۱۳۹و۱۴۰؛‌ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار إحیاء التراث العربی، ج۱، ص۴۴۹؛ فاضل مقداد، اللوامع الإلهیة فی المباحث الکلامیة، ۱۴۲۲ق، ص۳۳۲ و۳۳۳.</ref> در مقابل، عالمان [[اهل سنت]]، مصداق‌هایی چون نبوت یا رسالت را برای واژه امام مطرح کرده‌اند.<ref>توره، بررسی تطبیقی واژه امام در آیه ابتلا، ۱۳۸۸ش، ص۴۲-۴۴.</ref>