هانری کربن: تفاوت میان نسخه‌ها

  |مرتبط        =  

}}

==زندگی‌نامه و تحصیلات==

با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، و به‌دنبال سفری که او در (سپتامبر۱۹۴۵م) به [[ایران]] داشت، وزارت امور خارجه فرانسه ریاست بخش ایران‌شناسی مؤسسه ایران و فرانسه را به او واگذار کرد. شرایط فراهم شد تا کربن سالی چندبار به ایران سفر کند و با [[سید محمد کاظم عصار]]، [[علامه طباطبایی]] و [[سید جلال‌الدین آشتیانی]] به بحث و گفت‌و‌گو بپردازد. از آن پس کربن به مدت بیست سال، اول هر پاییز به ایران سفر می‌کرد و در دانشکده ادبیات و علوم انسانی [[دانشگاه تهران]] تدریس می‌نمود. کربن در پایان پاییز مجدداً به پاریس بازمی‌گشت و در دانشگاه سوربن به تدریس حکمت و عرفان اسلامی ایران مشغول می‌شد.<ref>واعظی، نیم قرن پژوهش، زندگی علمی هانری کربن، ۱۳۸۲ش.</ref>

اولین دیدار [[علامه طباطبایی]] و هانری کربن در اواخر [[سال ۱۳۳۷ش]] و دومین دیدار در مهر [[سال ۱۳۳۸ش]] در [[تهران]] انجام شد. کربن به علامه طباطبایی گفته بود در ژنو، کنفرانسی درباره [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه| امام منتظر]] از دیدگاه [[شیعه]] داشته که با استقبال دانشمندان غربی حاضر در جلسه مواجه شده است. او ادامه داده بود که از نظر او مذهب تشیع، یگانه مذهبی است که رابطه بشر با هدایت الهی و پیوند انسان با [[خدا]] را استوار نگه داشته است و با شبکه «[[ولایت]]» این پیوستگی را استمرار می‌بخشد. سپس علامه طباطبائی هم گفته بود که مسئله وجود حق تعالی، در همه ادیان مسأله مشترکی است، ولی در موضوع روش زندگی انسان، دینی جاودانه خواهد بود که ضمن حفظ اعتقاد به الوهیت و [[نبوت]]، و اعتقاد به دنیای دیگر [[معاد]] برای استمرار بخشیدن به این حقیقت، وسیله ویژه‌ای برای ادامه پیوند و ارتباط از خود به یادگار گذاشته باشد و آن بی‌تردید همان مسأله «ولایت» است که در اسلام شیعی به آن توجه خاص کرده‌اند که توسل به آن، سعادت دنیوی و اخروی انسان را تضمین می‌کند.<ref>معارف، آبان و آذرماه ۱۳۹۰، شماره ۸۸، گفتگوی شرق و غرب.</ref>