فاطمه بنت اسد: تفاوت میان نسخه‌ها

[[رسول خدا(ص)]] با پیراهن خودش او را [[کفن]] کرد<ref>المتقی هندی، کنز العمال، بیروت، ج۶، ص۲۲۸.</ref> و فرمود: «[[جبرئیل]] به من خبر داد که او اهل [[بهشت]] است و خداوند به هفتاد هزار [[فرشته]] امر کرده که بر او [[دعا]] بخوانند.»<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، دار المعرفه، ج۳، ص۱۰۸</ref>  [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] از [[علل الشرائع (کتاب)|علل الشرایع]] [[شیخ صدوق|صدوق]] از امام صادق(ع)  روایتی را نقل کرده که پیامبر برطبق [[وصیت| وصیتی]] که فاطمه بنت اسد کرده بود پس از مرگ وی پیراهنش را برای [[کفن| کفن کردن]] فاطمه بنت اسد داد. <ref>مجلسی، بحار الأنوار،۱۴۰۳ق، ج۸۱، ص۳۲۶</ref>.{{یادداشت| براساس گزارش ابن عباس پیامبر(ص) پس از وفات فاطمه بنت اسد عمامه و پیراهنش را به امام علی(ع) و فرمود مادرت را دراینها کفن کن و به زنان دستور بده که به نیکویی غسلش دهند.مجلسی، بحار الأنوار،۱۴۰۳ق، ج۸۱، ص۳۲۶ }}سپس بر بدن فاطمه [[نماز میت]] خواند. پیامبر (ص) در [[تشییع جنازه]] او شرکت کرد تا به قبرش در [[قبرستان بقیع]] رسید.<ref>اسکداری، ترغیب اهل المودة، مکتبة الثقافة، ص۹۴.</ref> پیامبر (ص) داخل قبر شد و در آن دراز کشید، آن‏گاه برخاست و جنازه را با دست خود گرفت و درون قبر گذاشت.<ref>ابن شبه، تاریخ المدینة المنورة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۲۴.</ref> پیامبر(ص) در روایتی علت برخوردهای متقاوت با فاطمه بنت اسد را پس از مرگش این‌گونه بیان کرده  که وی یک بار از من  شنید که «مردم روز قیامت برهنه محشور می‌شوند». فریاد زد: «وای از این رسوائی!!» من او را دلداری دادم و به او گفتم «من از خدا خواهش می‌کنم که تو را پوشیده محشور کند.» یک بار دیگر سخنی از فشار قبر شنید و  فریاد زد: «وای از ناتوانی من».  و من مجدداً او را دلداری دادم و به او گفتم «من از خدا خواهش می‌کنم تو را کفایت کند و از فشار قبر معاف دارد.»