جزیه: تفاوت میان نسخه‌ها

* احکام: متولّى امر جزیه رسول خدا(ص) و پس از ایشان، [[امام معصوم]] یا نایب او- اعم از نایب خاص در زمان حضور و نایب عام در [[غیبت امام زمان(عج)|عصر غیبت]] در صورت مبسوط الید بودن و قدرت اجرایى داشتن- است. قرارداد عقد ذمّه با اهل کتاب و گرفتن جزیه از ایشان تنها در حیطه وظایف آنان است. در فرض مبسوط الید نبودن، اگر حاکم جائر مسلمانى با اهل کتاب قرارداد ذمّه امضا و جزیه دریافت کند محکوم به صحّت است.<ref>[http://lib.eshia.ir/21010/2/501ر.ک:تحرير الوسيلة، ج2، ص501.]</ref> ،<ref>مهذب الاحکام، ج۱۵، ص۱۸۰و۱۸۲</ref>  ،<ref>[http://lib.eshia.ir/10088/21/262/ جواهر الکلام، ج۲۱، ص۲۶۲-۲۶۳.]</ref>، <ref>[http://lib.eshia.ir/21003/1/391/ منهاج الصالحین (خویی)، ج۱، ص۳۹۱]</ref>پس به‌ نظر فقهای‌ امامی‌، دریافت‌ جزیه‌ در زمان‌ حضور امام‌ معصوم‌ برعهده او و در زمان‌ غیبت‌، برعهده حاکم‌ شرع‌ است‌ و او می‌تواند شخصی‌ را مأمور دریافت‌ جزیه‌ کند.<ref>ابوالقاسم ‌بن‌ محمدحسن‌ میرزای‌ قمی‌، جامع‌الشتات‌، ج‌ ۱، ص‌ ۴۰۴، چاپ‌ مرتضی‌ رضوی‌، تهران‌ ۱۳۷۱ ش‌.</ref>، <ref>[http://lib.eshia.ir/10088/21/263/ جواهر الكلام،ج21، ص263]</ref> هر چند برخی‌ احتمال‌ داده‌اند جزیه‌ در عصر غیبت ‌ منتفی‌ شود.<ref>[http://lib.eshia.ir/10147/7/519/ مجمع الفائدة،ج7،ص519]</ref>، <ref>[http://lib.eshia.ir/21003/1/365/ منهاج الصالحين، ج1، ص365]</ref>

* شرایط: مأموران‌ جمع‌آوری‌ جزیه‌ موظف‌اند با ذمیان‌ با مدارا رفتار كنند و در صورت‌ اثبات‌ تنگدستی‌ آنان‌، از توسل‌ به‌ زور خودداری‌ كنند. در [[احادیث‌]] و منابع‌ فقهی‌، اجبار ذمیان‌ به‌ پرداخت‌ جزیه‌ از راه‌ ضرب‌ و حبس‌ مذموم‌ شمرده‌ شده‌ و بر خوش‌ رفتاری‌ و مدارا كردن‌ با آنان‌ در گرفتن‌ جزیه‌، تأكید شده‌ است‌.<ref>رجوع کنید به ابویوسف‌ قاضی‌، ص‌ 125؛ عبدالرزاق‌ صنعانی‌، ج‌ 10، ص‌ 330؛ ابن‌قیم‌ جوزیه‌، قسم‌ 1، ص‌ 34؛ كلینی‌، ج‌ 3، ص‌ 540؛ نهج‌البلاغه ، نامه 46</ref>