کاربر ناشناس
جزیه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Naqavi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Naqavi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
از دیگر دلایلِ مشروعیتِ اخذ جزیه، علاوه بر آیه مذكور، ادعای اجماع فقها،<ref>طوسی، 1387، ج 2، ص 36</ref> <ref>خطیب شربینی، ج 4، ص 242</ref> و سنّت نبوی<ref>رجوع کنید به واقدی، ج 3، ص 1031</ref> <ref>ابوعبید، ص 28ـ29، 30، 33</ref> <ref>بلاذری، ص 78ـ79</ref> <ref>نجفی، ج 21، ص 228</ref> است. | از دیگر دلایلِ مشروعیتِ اخذ جزیه، علاوه بر آیه مذكور، ادعای اجماع فقها،<ref>طوسی، 1387، ج 2، ص 36</ref> <ref>خطیب شربینی، ج 4، ص 242</ref> و سنّت نبوی<ref>رجوع کنید به واقدی، ج 3، ص 1031</ref> <ref>ابوعبید، ص 28ـ29، 30، 33</ref> <ref>بلاذری، ص 78ـ79</ref> <ref>نجفی، ج 21، ص 228</ref> است. | ||
==مقدار جزیه== | |||
فقهای شیعه و برخی از فقهای اهل سنّت با تمسك به احادیث،<ref>رجوع کنید به كلینی، ج3، ص566؛ زین، ص 231</ref> تعیین مقدار جزیه را بر عهده حاكم و ولی امر گذاشته‌اند.<ref>رجوع کنید به ابوعبید، ص51؛ مفید، ص272؛ ماوردی، ص228؛ طوسی، 1407ـ1417، ج 5، ص 545؛ خوئی، ج 1، ص 392</ref> شافعیان حداقل جزیه را یك دینار و بیشتر مالكیان حداكثر آن را چهار دینار دانسته‌اند.<ref>طوسی، 1407ـ1417، همانجا؛ ابن‌قیم جوزیه، قسم 1، ص 26؛ رحاحله، ص 56</ref> حنفیان مقدار جزیه را، با توجه به توانایی مالی افراد، متفاوت دانسته و جزیه را برای سه طبقه(فقیر، متوسط و غنی) معین كرده‌اند.<ref>رجوع کنید به ابویوسف قاضی، ص 122؛ مَرغینانی، ج 2، ص 159؛ ابن‌قیم جوزیه، همانجا</ref> | |||
==جزیه در نگاه مستشرقان== | ==جزیه در نگاه مستشرقان== | ||
برخی مستشرقان،<ref>رجوع کنید به ولهاوزن، ص 276؛ كرمر ، ص 188</ref> جزیه و خراج را مترادف یكدیگر و به معنای باجی دانسته‌اند كه از زمین یا به طور سرانه از غیر مسلمانان گرفته می‌شده است. به نظر لئونه كائتانی، آرای فقهی در باره جزیه و خراج، هیچ پشتوانه تاریخی از صدر اسلام و احادیث ندارند.<ref>رجوع کنید به دنت، ص 35، قس ص 42</ref> به گفته وی حتّی،<ref>رجوع کنید به دنت، ص 171</ref> تقسیم سرزمینهای اسلامی به مفتوح العَنْوَه(سرزمینهایی كه با قهر و غلبه فتح شوند) و مفتوح به صلح(سرزمینهایی كه به موجب پیمان صلح، حكومت اسلام را بپذیرند) و آثار مترتب بر هر یك، از جمله تفكیك میان جزیه و خراج، بعدها حاصل شده است.<ref>رجوع کنید به دنت، ص 171</ref> | برخی مستشرقان،<ref>رجوع کنید به ولهاوزن، ص 276؛ كرمر ، ص 188</ref> جزیه و خراج را مترادف یكدیگر و به معنای باجی دانسته‌اند كه از زمین یا به طور سرانه از غیر مسلمانان گرفته می‌شده است. به نظر لئونه كائتانی، آرای فقهی در باره جزیه و خراج، هیچ پشتوانه تاریخی از صدر اسلام و احادیث ندارند.<ref>رجوع کنید به دنت، ص 35، قس ص 42</ref> به گفته وی حتّی،<ref>رجوع کنید به دنت، ص 171</ref> تقسیم سرزمینهای اسلامی به مفتوح العَنْوَه(سرزمینهایی كه با قهر و غلبه فتح شوند) و مفتوح به صلح(سرزمینهایی كه به موجب پیمان صلح، حكومت اسلام را بپذیرند) و آثار مترتب بر هر یك، از جمله تفكیك میان جزیه و خراج، بعدها حاصل شده است.<ref>رجوع کنید به دنت، ص 171</ref> | ||