خطبه امام سجاد در شام: تفاوت میان نسخه‌ها

در مورد اینکه چرا امام سجاد(ع) به پا خاست و [[خطبه]] خواند و در این خطبه به معرفی خود و نسبتش با پیامبر(ص) پرداخت، گفته شده است مردم [[شام]] از مرکز [[اسلام]] دور بودند و با [[سیره]] پیامبر(ص) ناآشنا. آنان بر خلاف [[کوفه|کوفیان]]، از مقام اهل بیت آگاهی نداشتند؛<ref>[http://ensani.ir/fa/content/259815/default.aspx باقی‌پور، «خطبه امام سجاد، قیام علیه نیرنگ‌ها».]</ref> چنان‌که [[سید جعفر شهیدی|سیدجعفر شهیدی]] تاریخ‌پژوه معاصر می‌نویسد مردم سرزمین شام، نه صحبت پیامبر را شنیده بودند و نه روش [[صحابه|اصحاب]] او را می‌شناختند. برخی از اصحاب پیامبر هم که به آنجا رفته بودند، در بین مردم نفوذ نداشتند. در نتیجه مردم شام کردار [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] و اطرافیانش را سنت مسلمانی می‌پنداشتند و چون صدها سال امپراتوری روم بر آنان حکومت کرده بود، رفتار حاکمان اسلامی را عادلانه‌تر از حکومت‌های پیشین می‌دیدند و کارهای آنان را صحیح می‌دانستند.<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، ص۶۵-۶۷.</ref>

بنابراین امام سجاد(ع) با این خطبه بیان کرد آنچه [[یزید بن معاویه|یزید]] و کارگزارانش بر زبان‌ها افکنده‌اند، درست نیست و پدرش، امام حسین(ع)، فردی نبوده است که بخواهد جمعیت مسلمانان را بر هم بزند و در سرزمین‌های اسلامی فتنه ایجاد کند، بلکه او برای حق و به [[نامه های کوفیان به امام حسین(ع)|دعوت مسلمانان]] به پا خاست تا دین را از [[بدعت|بدعت‌ها]] بزداید.<ref>شهیدی، زندگانی علی بن الحسین، ص۷۵.</ref>