پرش به محتوا

مرقد حر بن یزید ریاحی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[دی]]|روز=[[۱۲]]|سال=[[۱۳۹۴]] }}
{{جعبه اطلاعات مسجد
{{جعبه اطلاعات مسجد
| عرض جعبه =
| عرض جعبه =
خط ۳۴: خط ۳۳:
| ویژگی‌های دیگر =
| ویژگی‌های دیگر =
| پانویس = }}
| پانویس = }}
'''مرقد حرّ بن یزید ریاحی''' در ۹ کیلومتری شهر [[کربلا]] در نزدیک منطقه‌ای به نام کمالیه. حرّ بن یزید از یاران [[امام حسین(ع)]]، در [[روز عاشورا|دهم محرم سال ۶۱ ق]] در مواجهه با سپاهیان [[عبیدالله بن زیاد]] به [[شهادت]] رسید.
'''مرقد حرّ بن یزید ریاحی''' در ۹ کیلومتری شهر [[کربلا]] در نزدیک منطقه‌ای به نام کمالیه. حرّ بن یزید از یاران [[امام حسین(ع)]]، در [[روز عاشورا|دهم محرم سال ۶۱ ق]] در مواجهه با سپاهیان [[عبیدالله بن زیاد]] به [[شهادت]] رسید.  


==پیشینه==
==پیشینه==
{{اصلی|حر بن یزید ریاحی}}
{{اصلی|حر بن یزید ریاحی}}
پس از [[واقعه عاشورا]]، قومی از [[بنی اسد]]، [[امام حسین (ع)]] را دفن كردند. سپس على بن الحسين (ع) را در پايين پاى پدر و حضرت ابوالفضل (ع) را در محل شهادتش در كنار رودخانه فرات به خاك سپردند. سپس قبرى بزرگ كندند و ساير شهدا را در آن به خاك سپردند. بستگان حربن یزید ریاحی، وى را در محلى كه در آنجا به شهادت رسيد، دفن كردند و قبرى جداگانه براى او ساختند.<ref>طبری، کامل بهائی، ص 922</ref> مرقد حرّ در فاصله ۹ کیلومتری شهر کربلا و نزدیک منطقه‌ای قرار دارد که به کمالیه معروف است.<ref>انصاری، معماری کربلا در گذر تاریخ، ص ۱۲۶</ref>
پس از [[واقعه عاشورا]]، قومی از [[بنی اسد]]، [[امام حسین(ع)]] را دفن کردند. سپس علی بن الحسین(ع) را در پایین پای پدر و حضرت ابوالفضل(ع) را در محل شهادتش در کنار رودخانه فرات به خاک سپردند. سپس قبری بزرگ کندند و سایر شهدا را در آن به خاک سپردند. بستگان حربن یزید ریاحی، وی را در محلی که در آنجا به شهادت رسید، دفن کردند و قبری جداگانه برای او ساختند.<ref>طبری، کامل بهائی، ص ۹۲۲</ref> مرقد حرّ در فاصله ۹ کیلومتری شهر کربلا و نزدیک منطقه‌ای قرار دارد که به کمالیه معروف است.<ref>انصاری، معماری کربلا در گذر تاریخ، ص ۱۲۶</ref>


==تاریخچه مرقد==
==تاریخچه مرقد==
* مرقد حر در ۳۷۰ق به دستور [[عضدالدوله دیلمی]] ساخته شد.<ref>قائدان،عتبات عالیات عراق، ص ۱۴۷ ۱۴۶</ref>
* مرقد حر در ۳۷۰ق به دستور [[عضدالدوله دیلمی]] ساخته شد.<ref>قائدان،عتبات عالیات عراق، ص ۱۴۷ـ۱۴۶</ref>
* در ۹۱۴ق [[شاه اسماعیل صفوی]]، که به زیارت مرقد حرّ رفته بود، به تجدید بنای آن پرداخت.<ref>قائدان،عتبات عالیات عراق، ص ۱۴۷ ۱۴۶</ref>
* در ۹۱۴ق [[شاه اسماعیل صفوی]]، که به زیارت مرقد حرّ رفته بود، به تجدید بنای آن پرداخت.<ref>قائدان،عتبات عالیات عراق، ص ۱۴۷ ۱۴۶</ref>
* در دوره [[قاجار]]، مادر آقاخان محلاتی اقدام به تعمیر بقعه نمود و نیز صحنی قلعه مانند برای آن بنا نهاد تا در مقابل خطر راهزنان، مأمنی برای زائران باشد.<ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/6011 دانشنامه جهان اسلام]</ref>
* در دوره [[قاجار]]، مادر آقاخان محلاتی اقدام به تعمیر بقعه نمود و نیز صحنی قلعه مانند برای آن بنا نهاد تا در مقابل خطر راهزنان، مأمنی برای زائران باشد.<ref>[http://lib.eshia.ir/23019/1/6011 دانشنامه جهان اسلام]</ref>
خط ۵۵: خط ۵۴:


==نبش قبر حرّ توسط شاه اسماعیل==
==نبش قبر حرّ توسط شاه اسماعیل==
[[شاه اسماعیل صفوی|شاه اسماعیل]] روزی که به قصد زیارت [[حرم امام‌حسین (ع)]] به کربلا رفته بود، شنید که برخی از شیعیان در مورد حرّ بدگمان‌اند. به سوی قبر حرّ رفت و دستور داد تا قبر وی را باز کنند. جنازه تازه حر را در قبر دید و گویی هم‌اکنون کشته شده است. بر سر او دستمالی بسته شده بود که امام‌حسین (ع) با دست خود بر روی پیشانی حرّ بسته بود. شاه اسماعیل خواست تا آن را برای تبرک بردارد. دستور داد آن دستمال را باز کردند؛ خون از زخم پیشانی حرّ سرازیر شد. زخم را با دستمال دیگری بستند، ولی نتوانستند جلوی خون‌ریزی را بگیرند. آنان متوجه شدند که خون‌ریزی را فقط با دستمال قبلی می‌توان متوقف کرد. پس شاه اسماعیل برای تبرک، تکه‌ای از آن را برداشت و باقی آن را بر روی زخم پیشانی حرّ بستند و خون‌ریزی متوقف شد. با این حادثه اعتقاد شاه اسماعیل و آنها که این ماجرا را دیدند، درباره حر فزونی گرفت. جسد حرّ را به قبر بازگرداندند و شاه اسماعیل دستور داد که قبر او را بازسازی کنند و خادمی برای آن تعیین نمود و موقوفاتی را نیز به آن اختصاص داد.<ref>جزائری، الانوار النعمانیة، ج ۳، ص ۲۶۶ـ۲۶۵</ref>
[[شاه اسماعیل صفوی|شاه اسماعیل]] روزی که به قصد زیارت [[حرم امام‌حسین (ع)]] به کربلا رفته بود، شنید که برخی از شیعیان در مورد حرّ بدگمان‌اند. به سوی قبر حرّ رفت و دستور داد تا قبر وی را باز کنند. جنازه تازه حر را در قبر دید و گویی هم‌اکنون کشته شده است. بر سر او دستمالی بسته شده بود که امام‌حسین(ع) با دست خود بر روی پیشانی حرّ بسته بود. شاه اسماعیل خواست تا آن را برای تبرک بردارد. دستور داد آن دستمال را باز کردند؛ خون از زخم پیشانی حرّ سرازیر شد. زخم را با دستمال دیگری بستند، ولی نتوانستند جلوی خون‌ریزی را بگیرند. آنان متوجه شدند که خون‌ریزی را فقط با دستمال قبلی می‌توان متوقف کرد. پس شاه اسماعیل برای تبرک، تکه‌ای از آن را برداشت و باقی آن را بر روی زخم پیشانی حرّ بستند و خون‌ریزی متوقف شد. با این حادثه اعتقاد شاه اسماعیل و آنها که این ماجرا را دیدند، درباره حر فزونی گرفت. جسد حرّ را به قبر بازگرداندند و شاه اسماعیل دستور داد که قبر او را بازسازی کنند و خادمی برای آن تعیین نمود و موقوفاتی را نیز به آن اختصاص داد.<ref>جزائری، الانوار النعمانیة، ج ۳، ص ۲۶۶ـ۲۶۵</ref>


==تردید در محل دفن حرّ==
==تردید در محل دفن حرّ==


شیخ مفید و میرزا حسین نوری معتقدند که حرّ با سایر اصحاب دفن شده است و میرزا حسین نوری می گوید که روایتی در مورد دفن حرّ در مرقد فعلی وجود ندارد.<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ص 154؛ مفید، ج۲، ص۱۱۴</ref> شيخ عباس قمى نیز آورده است که کتب مزاریّه و کتاب های دیگر به محل دفن حرّ متعرض نشده اند. او و میرزا حسین نوری با ذکر عبارت [[الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة|دروس]] که در آن به زیارت حضرت عباس و حرّ سفارش شده است معتقدند که قبر حرّ در عصر شهید اول، در مکان فعلی معروف بوده و همین مقدار برای اعتبار این مرقد کافی است.<ref>قمی، هدیة الزائرین و بهجة الناظرین، ص 137 ـ 136؛ نوری، لؤلؤ و مرجان، ص 154؛ همچنین ر.ک: قمی، منتهی الامال، ج ص 748</ref> همچنین از دیدگاه [[سید محسن امین]] شهرت این مزار و تقید مردم به زیارت آن، غیرمستند نیست.<ref>امین، اعیان الشیعه، جلد ص 440 ـ 439</ref>
[[شیخ مفید]] و [[میرزا حسین نوری]] معتقدند که حرّ با سایر اصحاب دفن شده است و میرزا حسین نوری می‌گوید که روایتی در مورد دفن حرّ در مرقد فعلی وجود ندارد.<ref>نوری، لؤلؤ و مرجان، ص ۱۵۴؛ مفید، ج۲، ص۱۱۴</ref> از دیدگاه [[شیخ عباس قمی]] کتب مزاریه و کتاب‌های دیگر به محل دفن حرّ متعرض نشده‌اند. او و میرزا حسین نوری با ذکر عبارت [[الدروس الشرعیة فی فقه الامامیة|دروس]] که در آن به [[زیارت]] [[حضرت عباس]] و حرّ سفارش شده است آورده‌اند که قبر حرّ در عصر [[شهید اول]]، در مکان فعلی معروف بوده و همین مقدار برای اعتبار این مرقد کافی است.<ref>قمی، هدیة الزائرین و بهجة الناظرین، ص ۱۳۷ ۱۳۶؛ نوری، لؤلؤ و مرجان، ص ۱۵۴؛ همچنین رجوع کنید به: قمی، منتهی الامال، ج ۱، ص ۷۴۸</ref> همچنین از دیدگاه [[سید محسن امین]] شهرت این مزار و تقید مردم به زیارت آن، غیرمستند نیست.<ref>امین، اعیان الشیعه، جلد ۲، ص ۴۴۰ـ۴۳۹</ref>




خط ۶۶: خط ۶۵:


==منابع==
==منابع==
* انصاری، محمدعلی، معماری کربلا در گذر تاریخ، انتشارات مسجد جمکران، قم، ۱۳۸۹ش.
* انصاری، محمدعلی، معماری کربلا در گذر تاریخ، انتشارات مسجد جمکران، قم، ۱۳۸۹ش.
* قائدان، اصغر، عتبات عالیات عراق، تهران، مشعر، ۱۳۸۷.
* قائدان، اصغر، عتبات عالیات عراق، تهران، مشعر، ۱۳۸۷.
* موسوی جزائری، نعمت الله، الأنوار النعمانیة، شرکت چاپ، تبریز، بی‌تا.
* موسوی جزائری، نعمت الله، الأنوار النعمانیة، شرکت چاپ، تبریز، بی‌تا.
* محمدبن محمد مفید، الارشاد فی معرفة حجج اللّه علی العباد، محبین، قم، 1384ش.
* محمدبن محمد مفید، الارشاد فی معرفة حجج اللّه علی العباد، محبین، قم، ۱۳۸۴ش.
* امین، محسن، اعیان الشیعه، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت، 1998م.
* امین، محسن، اعیان الشیعه، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت، ۱۹۹۸م.
* قمی، عباس، منتهی الامال، انتشاارت هجرت، قم، 1372ش.
* قمی، عباس، منتهی الامال، انتشاارت هجرت، قم، ۱۳۷۲ش.
* قمی، عباس، هدیة الزائرین و بهجة الناظرین، موسسه جهانی سبطین، قم، 1383ش.
* قمی، عباس، هدیة الزائرین و بهجة الناظرین، موسسه جهانی سبطین، قم، ۱۳۸۳ش.
* نوری، حسین، لؤلؤ و مرجان، آفاق، تهران، 1387ش.
* نوری، حسین، لؤلؤ و مرجان، آفاق، تهران، ۱۳۸۷ش.
* طبری، حسن بن علی، کامل بهائی، مرتضوی، تهران، 1383ش.  
* طبری، حسن بن علی، کامل بهائی، مرتضوی، تهران، ۱۳۸۳ش.


{{مکان های مقدس}}
{{مکان های مقدس}}


[[رده:زیارتگاههای شیعیان]]
[[رده:زیارتگاههای شیعیان]]
کاربر ناشناس