حلم: تفاوت میان نسخه‌ها
←در قرآن
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
در [[قرآن کریم]]، واژه حلم به‌کار نرفته است اما مشتقات آن پانزده بار آمده است.<ref>رجوع کنید به محمدفؤاد عبدالباقی، ذیل واژه</ref> در قرآن، هم [[خدا]] و هم انسان‌ها با صفت حلیم مدح شده‌اند. در یازده [[آیه]]، این صفت به خدا نسبت داده شده و در بقیه آیات به [[نبوت|پیامبران الهی]]، یعنی [[حضرت ابراهیم]]،<ref>رجوع کنید به توبه: ۱۱۴؛ هود: ۷۵</ref> [[حضرت اسماعیل]]<ref>رجوع کنید به صافّات: ۱۰۱ </ref> و [[حضرت شعیب|حضرت شُعَیب]] نسبت داده شده است.<ref>رجوع کنید به هود: ۸۷</ref> {{یادداشت| در [[قرآن کریم]] تنها حضرت [[ابراهیم]] و [[اسماعیل(ع)]] از سوی خداوند به عنوان »حلیم» معرفی شده‌اند اما حضرت [[شعیب]] از سوی قومش به عنوان حلیم رشید معرفی شده است. [[سوره هود]] آیه۸۷ إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ}} | در [[قرآن کریم]]، واژه حلم به‌کار نرفته است اما مشتقات آن پانزده بار آمده است.<ref>رجوع کنید به محمدفؤاد عبدالباقی، ذیل واژه</ref> در قرآن، هم [[خدا]] و هم انسان‌ها با صفت حلیم مدح شده‌اند. در یازده [[آیه]]، این صفت به خدا نسبت داده شده و در بقیه آیات به [[نبوت|پیامبران الهی]]، یعنی [[حضرت ابراهیم]]،<ref>رجوع کنید به توبه: ۱۱۴؛ هود: ۷۵</ref> [[حضرت اسماعیل]]<ref>رجوع کنید به صافّات: ۱۰۱ </ref> و [[حضرت شعیب|حضرت شُعَیب]] نسبت داده شده است.<ref>رجوع کنید به هود: ۸۷</ref> {{یادداشت| در [[قرآن کریم]] تنها حضرت [[ابراهیم]] و [[اسماعیل(ع)]] از سوی خداوند به عنوان »حلیم» معرفی شده‌اند اما حضرت [[شعیب]] از سوی قومش به عنوان حلیم رشید معرفی شده است. [[سوره هود]] آیه۸۷ إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ}} | ||
[[مفسران]] حلیم بودن خدا را به تأخیر او در عقوبت [[گناه|گناهکاران]] تفسیر کرده‌اند، که از روی تفضل و با وجود توانایی بر کیفر ایشان، صورت می‌پذیرد.<ref>رجوع کنید به طبری، ذیل بقره: ۲۲۵؛ طوسی، ذیل بقره: ۲۲۵، ۲۳۵؛ توبه: ۱۱۴</ref> | [[مفسران]] حلیم بودن خدا را به تأخیر او در عقوبت [[گناه|گناهکاران]] تفسیر کرده‌اند، که از روی تفضل و با وجود توانایی بر کیفر ایشان، صورت می‌پذیرد.<ref>رجوع کنید به طبری، ذیل بقره: ۲۲۵؛ طوسی، ذیل بقره: ۲۲۵، ۲۳۵؛ توبه: ۱۱۴</ref> [[امام سجاد(ع)]] در این فراز از [[دعای ابوحمزه]] «وَ تُؤَخِّرُ الْعُقُوبَةَ بِحِلْمِکَ» | ||
حلم الهی را عامل تأخیر انداختن کیفر او دانسته است. <ref>مفاتیح الجنان، دعای ابوحمزه</ref> | |||
صفت حلیم درباره حضرت ابراهیم ناظر بر شکیبایی و بردباری او در برابر نسبت‌های ناروا و آزار و اذیت [[کافر|کافران]] است.<ref>رجوع کنید به طبری، توبه: ۱۱۴؛ طوسی، ذیل هود: ۷۵؛ طبرسی، ذیل توبه: ۱۱۴</ref> به گفته مفسران، بشارت به حضرت ابراهیم، که صاحب فرزندی حلیم می‌شود،<ref>رجوع کنید به صافّات: ۱۰۱</ref> بدین‌معناست که این فرزند به سنی می‌رسد که صفتِ حلم و وقار در او بروز و ظهور می‌یابد<ref>رجوع کنید به طبری؛ طوسی؛ طبرسی، ذیل آیه</ref> و همین صفت، باعث [[صبر]] او در مقابل [[امتحان]] دشوار الهی، یعنی فرمان ذبح،<ref>رجوع کنید به صافّات: ۱۰۲</ref> می‌گردد.<ref>رجوع کنید به طباطبائی، ذیل صافّات: ۱۰۱</ref> | صفت حلیم درباره حضرت ابراهیم ناظر بر شکیبایی و بردباری او در برابر نسبت‌های ناروا و آزار و اذیت [[کافر|کافران]] است.<ref>رجوع کنید به طبری، توبه: ۱۱۴؛ طوسی، ذیل هود: ۷۵؛ طبرسی، ذیل توبه: ۱۱۴</ref> به گفته مفسران، بشارت به حضرت ابراهیم، که صاحب فرزندی حلیم می‌شود،<ref>رجوع کنید به صافّات: ۱۰۱</ref> بدین‌معناست که این فرزند به سنی می‌رسد که صفتِ حلم و وقار در او بروز و ظهور می‌یابد<ref>رجوع کنید به طبری؛ طوسی؛ طبرسی، ذیل آیه</ref> و همین صفت، باعث [[صبر]] او در مقابل [[امتحان]] دشوار الهی، یعنی فرمان ذبح،<ref>رجوع کنید به صافّات: ۱۰۲</ref> می‌گردد.<ref>رجوع کنید به طباطبائی، ذیل صافّات: ۱۰۱</ref> | ||