پرش به محتوا

محمدابراهیم جوهری هروی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
حذف شعر که مربوط به این شخص نیست←‏نمونه اثر
imported>Fayaz
imported>Fayaz
جز (حذف شعر که مربوط به این شخص نیست←‏نمونه اثر)
خط ۴۷: خط ۴۷:
[[آقا بزرگ طهرانی]]<ref>آقا بزرگ، ج‌۹، قسم‌ ۱، ص۲۱۱</ref> از دیوان‌ جوهری‌ یاد کرده‌، اما در فهرست‌های‌ کتاب‌های‌ خطی‌ و چاپی‌ ذکری‌ از این‌ دیوان‌ نشده‌ است‌.
[[آقا بزرگ طهرانی]]<ref>آقا بزرگ، ج‌۹، قسم‌ ۱، ص۲۱۱</ref> از دیوان‌ جوهری‌ یاد کرده‌، اما در فهرست‌های‌ کتاب‌های‌ خطی‌ و چاپی‌ ذکری‌ از این‌ دیوان‌ نشده‌ است‌.


=== نمونه اثر===
{{شعر2
|سبک نگارش=ساده
|خط اول=قصیده شوقیه
|خوش آن زمان رویم به صد «شین» و |بر مرقد حسین گذاریم «لام» و «ب»
|«عین« و «فِ» شک نیست اینکه رخ |دیگر به زائرش نبود «گاف» و «نون» و
| چو بمالند بر درش بی شبه، زائرین درِ| «هِ» دارند پیش نزد خدا «قاف» و «را»
| آن فلک جناب اندر فرات اوست چه | و «بِ» و آنگه شدن به جانب آن «کاف»<ref>باقریان و...، گوهری هروی، شاعر، خوشنویس، کاتب قرآن و منقبت‌سرا.</ref>
}}
==درگذشت==
==درگذشت==
وی‌ در اواخر عمر به‌ اصفهان‌ رفت‌ و از یاران‌ نزدیک‌ [[سید محمد باقر شفتی|سیدمحمد باقر شَفْتی‌]]، گردید<ref>خوانساری‌، ج‌۲، ص۴۹؛ مهدوی‌، ص۴۵</ref> و در ۱۲۵۳ در همانجا درگذشت‌ و در گورستان‌ آب‌بخشان‌، از محلات‌ قدیمی‌ اصفهان‌، به‌ خاک‌ سپرده‌ شد.<ref>حبیب‌آبادی‌، ج‌۴، ص۱۴۴۰؛ مهدوی‌، ص۴۵</ref> [[سید محمد باقر خوانساری|خوانساری]] درگذشت او را چندی پس از ۱۲۴۰ق دانسته‌است.<ref> خوانساری‌، ج‌۲، ص۴۹ و قمی‌، ص۱۳۸؛ آقابزرگ، ج‌۹، قسم‌ ۱، ص۲۱۱ </ref> بر سنگ‌ قبر وی‌ اشعاری‌ در سوگ او و متضمن‌ مادّه‌تاریخ‌ وفاتش‌، سروده میرزابهاء، حک‌ شده‌ بود.<ref> حبیب‌آبادی‌، ج‌۴، ص‌۱۴۴۰ـ۱۴۴۱؛ مهدوی‌، ص۴۵-۴۶</ref>
وی‌ در اواخر عمر به‌ اصفهان‌ رفت‌ و از یاران‌ نزدیک‌ [[سید محمد باقر شفتی|سیدمحمد باقر شَفْتی‌]]، گردید<ref>خوانساری‌، ج‌۲، ص۴۹؛ مهدوی‌، ص۴۵</ref> و در ۱۲۵۳ در همانجا درگذشت‌ و در گورستان‌ آب‌بخشان‌، از محلات‌ قدیمی‌ اصفهان‌، به‌ خاک‌ سپرده‌ شد.<ref>حبیب‌آبادی‌، ج‌۴، ص۱۴۴۰؛ مهدوی‌، ص۴۵</ref> [[سید محمد باقر خوانساری|خوانساری]] درگذشت او را چندی پس از ۱۲۴۰ق دانسته‌است.<ref> خوانساری‌، ج‌۲، ص۴۹ و قمی‌، ص۱۳۸؛ آقابزرگ، ج‌۹، قسم‌ ۱، ص۲۱۱ </ref> بر سنگ‌ قبر وی‌ اشعاری‌ در سوگ او و متضمن‌ مادّه‌تاریخ‌ وفاتش‌، سروده میرزابهاء، حک‌ شده‌ بود.<ref> حبیب‌آبادی‌، ج‌۴، ص‌۱۴۴۰ـ۱۴۴۱؛ مهدوی‌، ص۴۵-۴۶</ref>
کاربر ناشناس