کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

حسن بن یوسف بن مطهّر حلّی (۶۴۸-۷۲۶ق) معروف به علامه حلّی، از [[فقیه|فقیهان]] و [[متکلم|متکلمان]] قرن هشتم قمری است.<ref>افندی، ریا‌ض‌العلما، ج۱، ص۳۵۸-۳۵۹.</ref> او کتاب‌های بسیاری در علوم مختلف، ازجمله [[فقه]]، [[اصول]]، [[کلام|عقاید]]، [[فلسفه]] و منطق نوشته است.<ref>افندی، ریا‌ض‌العلما، ج۱، ص۳۵۹.</ref> از جمله  آن‌ها [[مناهج الیقین فی اصول الدین (کتاب)|مَناهِج الیقین فی اصول الدین]]، کشف‌المراد، [[نهج الحق و کشف الصدق]]، [[باب حادی عشر]]، [[خلاصة الاقوال فی معرفة الرجال]] و [[الجوهر النضید]] است. او را نخستین کسی می‌دانند که به علت فضل و دانش بسیارش، [[آیت الله]] خوانده شد.<ref>مولوی، «آیت‌الله»، ص۲۶۰.</ref> مناظرات و آثار او موجب گرایش [[اولجایتو|سلطان محمد خدابنده]] به [[تشیع]] و رواج مذهب شیعه در ایران شد.<ref>خوانساری، روضات‌الجنات، ۱۳۹۰قم، ج۲، ص۲۷۹-۲۸۰.</ref>