توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

توبه از ریشه «ت و ب»، در لغت به معنای بازگشت یا بازگشت از معصیت است.<ref>رجوع کنید به الصحاح جوهری؛ ابن‌منظور، لسان العرب، ذیل «توب»</ref> «تَوّاب» اگر برای خداوند به کار رود به معنای «بسیار توبه‌پذیر»{{یادداشت|{{متن قرآن|فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کلِماتٍ فَتابَ عَلَیهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ|ترجمه=آنگاه [[حضرت آدم|آدم]] کلماتی را از پروردگارش فرا گرفت و [خداوند] توبۀ او را پذیرفت. به راستی او خود بسیار توبه پذیر مهربان است.|سوره=بقره|آیه=۳۷}}}} و اگر برای انسان به کار رود به معنای «بسیار توبه‌کننده» است.{{یادداشت|{{متن قرآن|...إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ التَّوَّابینَ وَ یحِبُّ الْمُتَطَهِّرین|ترجمه=...البتّه خداوند توبه کنندگان و پاکان را دوست دارد.|سوره=بقره|آیه=۲۲۲}}}} ترکیب این واژه با حروف اضافه عربی، معانی خاصی به آن می‌بخشد: «تابَ إلَی اللهِ» به معنای بازگشت بنده از گناه به سوی خداوند است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به مجمع البیان طبرسی؛ محمدحسین طباطبائی، المیزان، ذیل مائده‌: ۷۴؛ اعراف‌: ۱۴۳؛ هود: ۳</ref> و «تابَ اللهُ عَلَیهِ» به معنای غفران و بخشش خداوند نسبت به بنده و دادن توفیق توبه به اوست.<ref>اساس البلاغه زَمَخْشَری‌، ج۱، ص۸۴؛ ابن‌منظور، لسان العرب ذیل توبه؛ تاج العروس مرتضی زَبیدی‌، ذیل «توب»</ref>