سیده نفیسه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیده نفیسه''' یا '''نفیسه‌خاتون''' ([[سال ۱۴۵ هجری قمری|۱۴۵]]-[[سال ۲۰۸ هجری قمری|۲۰۸ق]]) از نوادگان [[امام حسن مجتبی(ع)]] و دختر [[حسن بن زید بن حسن]] است. منابع تاریخی، او را از زنان [[عبادت|عابد]]، [[زهد|زاهد]]، [[حدیث|محدّث]]، نیکوکار و [[حفظ قرآن|حافظ قرآن]] شمرده‌اند. وی همسر [[اسحاق بن جعفر|اسحاق مؤتمن]] فرزند [[امام صادق(ع)]] بود او از [[مدینه]] به [[مصر]] مهاجرت کرد و بر اساس منابع، نزد اهالی آنجا به جایگاه ویژه‌ای دست یافت و به درخواست آنان تا پایان عمر در آنجا ماند. مقبره او در [[قاهره]] زیارتگاه‌ [[مسلمانان]] است.

در کتاب الدر المنثور فی طبقات ربات الخدور از کتاب المزارات سخاوی نقل شده که نفیسه خاتون در سال ۱۹۳ق پس از انجام مناسک [[حج]] با همسرش برای [[زیارت]] قبر [[حضرت ابراهیم(ع)]] به [[بیت المقدس]] رفت سپس به [[مصر]] آمد مردم مصر از او استقبال کردند و او را ابتدا در خانه تاجر بزرگ مصر به نام جمال الدین بن عبدالله بن جَصّاص سکونت دادند گفته‌اند مردم زیادی از مصر و اطراف آن به خاطر شفای دختر یهودی به وسیله وی، به قصد [[تبرک]] نزد او می‌آمدند او قصد کرد که از مصر به [[حجاز]] نقل مکان کند، مردم مصر از حاکم مصر خواستند که وی را از رفتن به [[حجاز]] منصرف کند وی به حاکم مصر گفت من زنی ضعیف هستم و از عبادت خدا باز مانده‌ام و محل سکونتم کوچک است و گنجایش این همه جمعیت را ندارد حاکم مصر خانه‌ای را که در درب السباع داشت به وی بخشید و از او خواست دو روز را در هفته برای مردم اختصاص دهد و روزهای دیگر را به [[عبادت]] بپردازد نفیسه روزهای [[شنبه]] و [[چهارشنبه]] را به مردم اختصاص داد و برای همیشه در مصر ساکن شد.<ref>فوّاز العاملی، الدر المنثور، ۱۳۱۲ق، ص۵۲۲.</ref>

  | شناسه = <!--ناقص، کامل-->ناقص