تکلیف مالایطاق: تفاوت میان نسخه‌ها

[[اشاعره]] معتقدند که این چنین دستورهایی از جانب [[خدا|خداوند]] جایز است و خداوند می‌تواند به انجام کاری دستور بدهد که انجام آن از توان و قدرت انسان خارج است. دلیل این افراد این است که توانایی و [[استطاعت]] انسان نسبت به کارها و افعال خود، همزمان با انجام آن کار از جانب خداوند به او داده می‌شود و قبل از انجام آن کار، هیچ توانایی بر انجامش ندارد. بنابراین، خداوند می‌تواند به انسان دستور بدهد کاری را انجام بدهد که توان انجام آن را ندارد ولی در همان زمانی که قصد انجامش را داشت، خودش انسان را توانا کند.<ref>الابانه عن اصول الدیانه، منسوب به ابوالحسن علی اشعری، ۱۹۷۵، ص۵۰ -۵۱</ref><ref>ابن فورک، مقالات الشیخ ابی الحسن الاشعری، ۱۹۸۶، ص۱۱۱</ref><ref>باقلانی، التمهید، ۱۹۵۷، ص۲۹۴</ref><ref>تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۴۰۹، ج۴، ص۲۹۶</ref><ref>عضدالدین ایجی، المواقف، بیروت، ص۳۳۰</ref><ref>فخر‌الدین‌ رازی، التفسیر الکبیر، بیروت، ج۷، ص۱۴۰ به بعد</ref><ref>فخرالدین رازی،المطالب العالیه، ۱۴۰۷، ج۳، ص۳۰۵ به بعد</ref><ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۹۲۳، ج۱، ص۶۸</ref>

به عقیده این افراد، اینکه در [[قرآن]] کریم به [[کافر|کافران]] دستور داده شده که [[ایمان]] بیاورند، خودش نمونه‌ای از تکلیف مالایطاق است، زیرا کافر قبل از اینکه ایمان بیاورد، نمی‌تواند سخن حق را بشنود و آنرا بپذیرد. تنها پس از ایمان آوردن است که می‌تواند سخن حق را بپذیرد و قبل از آن نمی‌تواند.<ref>الابانه عن اصول الدیانه، منسوب به ابوالحسن علی اشعری، ۱۹۷۵، ۵۰-۵۱؛ اشعری،اللمع، ۱۹۵۲، ص۵۸</ref><ref>باقلانی، التمهید، ۱۹۵۷، ص۲۹۴</ref>