پرش به محتوا

منیة المرید فی ادب المفید و المستفید (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۹: خط ۲۹:


== سخن بزرگان ==
== سخن بزرگان ==
میرزای شیرازی درباره در تقریظی بر چاپ اول کتاب می‌نویسد: چقدر شایسته است که اهل علم مواظبت نمایند به مطالعه این کتاب شریف و متأدب شوند به آداب مزبوره در آن.<ref>منیة المرید، ص 55.</ref>
[[میرزای شیرازی]] درباره در تقریظی بر چاپ اول کتاب می‌نویسد: چقدر شایسته است که اهل علم مواظبت نمایند به مطالعه این کتاب شریف و متأدب شوند به آداب مزبوره در آن.<ref>منیة المرید، ص 55.</ref>


سید محسن امین می‌گوید: منیة المرید شامل آداب و دستورها و فواید زیادی است و کسانی که به آن عمل کنند تهذیب کننده خوبی برای اعمالشان خواهد بود.<ref>منیة المرید، ص 55.</ref>
[[سید محسن امین]] می‌گوید: منیة المرید شامل آداب و دستورها و فواید زیادی است و کسانی که به آن عمل کنند تهذیب کننده خوبی برای اعمالشان خواهد بود.<ref>منیة المرید، ص 55.</ref>


ابن العودی از شاگردان خاص و ملازم شهید ثانی درباره منیة المرید می‌نویسد: کتابی است مشتمل بر مطالب مهم و فوائد سودمند بسیار که خواننده را به منتهای رغبت و شوق به چنگ آوردن فضائل و دوری گزیدن از رذائل می‌رساند و او را به آراسته شدن به خلق و خوی خوبان و عالمان بزرگ وا می‌دارد.<ref>منیة المرید، ص 55.</ref>
[[ابن العودی]] از شاگردان خاص و ملازم شهید ثانی درباره منیة المرید می‌نویسد: کتابی است مشتمل بر مطالب مهم و فوائد سودمند بسیار که خواننده را به منتهای رغبت و شوق به چنگ آوردن فضائل و دوری گزیدن از رذائل می‌رساند و او را به آراسته شدن به خلق و خوی خوبان و عالمان بزرگ وا می‌دارد.<ref>منیة المرید، ص 55.</ref>


علی اصغر حکمت در بیان ارج گذاری کتاب می‌گوید: كساني كه فريفته ظواهر تمدن اروپا شده‌اند ... شايد از علوم و فنون شرعي و اسلامي كه بزرگان ما در طول قرون متواليه در آن تتبع و استقصاء كرده و بحث و مطالعه فرموده و كتاب‌ها به يادگار گذاشته‌اند، غافل بمانند؛ ليكن بر خلاف آن‌ها، طالبين علم و معرفت در اصقاع فرهنگستان ممالك شرقي را مانند ويرانه مملو از گنج‌ها نهفته دانش و دفينه‌هاي فنون مي‌دانند و با شوق بي‌پايان و تحمل انواع صدمات و شدايد يا به مسافرت يا به تجسس در كتابخانه‌ها، فضايل مخزونه شرق را از كنج اختفاء بيرون آورده با ترجمه و با حاشيه‌هاي مشروح طبع و انتشار مي‌دهند. از آن جمله وقتي يكي از فضلاء خارجه با بنده نگارنده از كتاب منيه المريد سخن گفت در بنده تأثير نمود. نسخه‌اي از آن را به دست آوردم و مطالعه نمودم و آن را گنجينه مشحون از جواهر كلم و معارف و مملو از لآلي آداب و فضايل ديدم ... مخصوصاً از نقطه نظر تاريخ تربيت داراي مقامي رفيع مي‌باشد، و نيز از لحاظ ادبي و اخلاقي. جا دارد كه آن كتاب شريف را مطالعه نمايند.<ref>منیة المرید، ص 56.</ref>
[[علی اصغر حکمت]] در بیان ارج گذاری کتاب می‌گوید: كساني كه فريفته ظواهر تمدن اروپا شده‌اند ... شايد از علوم و فنون شرعی و اسلامی كه بزرگان ما در طول قرون متواليه در آن تتبع و استقصاء كرده و بحث و مطالعه فرموده و كتاب‌ها به يادگار گذاشته‌اند، غافل بمانند؛ ليكن بر خلاف آن‌ها، طالبين علم و معرفت در اصقاع فرهنگستان ممالک شرقی را مانند ويرانه مملو از گنج‌ها نهفته دانش و دفينه‌هاي فنون مي‌دانند و با شوق بی‌پايان و تحمل انواع صدمات و شدايد يا به مسافرت يا به تجسس در كتابخانه‌ها، فضايل مخزونه شرق را از كنج اختفاء بيرون آورده با ترجمه و با حاشيه‌هاي مشروح طبع و انتشار مي‌دهند. از آن جمله وقتی يكي از فضلاء خارجه با بنده نگارنده از كتاب منيه المريد سخن گفت در بنده تأثير نمود. نسخه‌ای از آن را به دست آوردم و مطالعه نمودم و آن را گنجينه مشحون از جواهر كلم و معارف و مملو از لآلی آداب و فضايل ديدم ... مخصوصاً از نقطه نظر تاريخ تربيت دارای مقامی رفيع می‌باشد، و نيز از لحاظ ادبی و اخلاقی. جا دارد كه آن كتاب شريف را مطالعه نمايند.<ref>منیة المرید، ص 56.</ref>


عالمان و مؤلفان بسياري نيز افزون بر ستايش بليغ از كتاب، آن را جزء منابع آثارشان آورده و بدان ارجاع داده‌اند؛ از جمله: مرحوم صدرالمتألهين (م 1050) در شرح اصول كافي (ص 155 و 156)، مرحوم سيد نعمت‌الله جزايري (م 1112) در الانوار النعمانيه، (ج 3، ص 338، 380)، مرحوم سيد محمدحسين عاملي (م) الأثني عشريه في المواعظ العدديه (فصل‌هاي 9 و 10 و 11 از باب دوازدهم)، مرحوم مقدس اردبيلي (م 993) در مجمع الفائده و البرهان (ج 5، ص 398)، مرحوم شيخ يوسف بحراني (م 1186) در الحدائق‌ الناضره ( ج 18 ص 10 و 11)، مرحوم شيخ عبدالله مامقاني (م 1351) در مقياس الهدايه في علم، الدرايه (چاپ شده با تنقيح المقال، ج 3 ص 113 و 114) و ... افزون بر اين‌ها، دكتر عبدالامير شمس الدين كتابي نوشته است درباره منيه المريد و تحليل آراء و افكار تربيتي شهيد؛ به نام زين ‌الدين احمد في منيه المريد، كه در سال 1403 در بيروت چاپ شده است.<ref>منیة المرید، ص 57 - 59.</ref>
عالمان و مؤلفان بسياری نيز افزون بر ستايش بليغ از كتاب، آن را جزء منابع آثارشان آورده و بدان ارجاع داده‌اند؛ از جمله: صدرالمتألهين در شرح اصول كافی (ص 155 و 156)، سيد نعمت‌ الله جزايری در الانوار النعمانيه (ج 3، ص 338، 380)، مرحوم سيد محمدحسين عاملی در الأثني عشريه في المواعظ العدديه (فصل‌های 9 و 10 و 11 از باب دوازدهم)، مقدس اردبيلی در مجمع الفائده و البرهان (ج 5، ص 398)، شيخ يوسف بحراني در الحدائق‌ الناضره ( ج 18 ص 10 و 11)، عبدالله مامقانی در مقياس الهدايه في علم الدرايه (چاپ شده با تنقيح المقال، ج 3 ص 113 و 114).<ref>منیة المرید، ص 57 - 59.</ref>


== پژوهش‌های پیرامون کتاب ==
== پژوهش‌های پیرامون کتاب ==
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۷۲

ویرایش