Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|سال = | |سال = | ||
}} | }} | ||
'''الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه''' کتابی در [[فلسفه]] و [[حکمت]] اسلامی، نوشته حکیم و فیلسوف [[شیعی]]، [[صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی]]. این کتاب از مهمترین آثار فلسفی [[ملا صدرا]] است و در میان آثار وی برجستگی خاصی دارد؛ زیرا در آن، همهاندیشههای فلسفی او(در زمینههای مختلفِ الاهیات، طبیعیات، نفس، معاد و...) به صورت مختصر بررسی شده است. [[ملاصدرا]] در مقدمه کتاب مینویسد که امرکنندهای قلبی و غیبی، او را به نگارش آن، امر کرده است.<ref>صدرالدین شیرازی (ملاصدرا)، محمد بن ابراهیم، الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه، تصحیح و تعلیق سیدجلال الدین آشتیانی، | '''الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه''' کتابی در [[فلسفه]] و [[حکمت]] اسلامی، نوشته حکیم و فیلسوف [[شیعی]]، [[صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی]]. این کتاب از مهمترین آثار فلسفی [[ملا صدرا]] است و در میان آثار وی برجستگی خاصی دارد؛ زیرا در آن، همهاندیشههای فلسفی او(در زمینههای مختلفِ الاهیات، طبیعیات، نفس، معاد و...) به صورت مختصر بررسی شده است. [[ملاصدرا]] در مقدمه کتاب مینویسد که امرکنندهای قلبی و غیبی، او را به نگارش آن، امر کرده است.<ref>صدرالدین شیرازی (ملاصدرا)، محمد بن ابراهیم، الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه، مقدمه، تصحیح و تعلیق:سیدجلال الدین آشتیانی، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ چهارم، ۱۳۸۶، ص۱۳۲ و صدرالدین شیرازی (ملاصدرا)، محمد بن ابراهیم، الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه، محقق داماد، سیدمصطفی، بنیاد حکمت اسلامی صدرا، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۲، ص۵.</ref> | ||
کتاب الشواهد الربوبیه را میتوان چکیده کتاب [[الاسفار الاربعة|اسفار]] هم به شمار آورد<ref>باقری خرمدشتی، با همکاری فاطمه عسگری، کتابشناسی جامع ملاصدرا، بنیاد حکمت اسلامی صدرا، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۸، ص۲۵۷.</ref>؛ هر چند در بخشهایی از آن، مطالبی هست که در اسفار و سایر کتب او دیده نمیشود. [[ملا صدرا]] در این کتاب، دیدگاههای خود را گاه به صورت کوتاه و گاهی به صورت مفصّل، با بیانی ساده و روان تقریر کرده است. الشواهد الربوبیه امور اعتقادی را با عرفان و تصوف، آمیخته و با شواهدی از آیات قرآن، همراه کرده است.<ref>باقری خرمدشتی، با همکاری فاطمه عسگری، کتابشناسی جامع ملاصدرا، بنیاد حکمت اسلامی صدرا، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۸، ص۲۵۷.</ref> این کتاب در [[حوزه علمیه|حوزههای علمیه]] و دانشگاهها تدریس میشود. [[ملاهادی سبزواری]] بر شواهد تعلیقاتی نوشته است. | کتاب الشواهد الربوبیه را میتوان چکیده کتاب [[الاسفار الاربعة|اسفار]] هم به شمار آورد<ref>باقری خرمدشتی، با همکاری فاطمه عسگری، کتابشناسی جامع ملاصدرا، بنیاد حکمت اسلامی صدرا، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۸، ص۲۵۷.</ref>؛ هر چند در بخشهایی از آن، مطالبی هست که در اسفار و سایر کتب او دیده نمیشود. [[ملا صدرا]] در این کتاب، دیدگاههای خود را گاه به صورت کوتاه و گاهی به صورت مفصّل، با بیانی ساده و روان تقریر کرده است.<ref>صدرالدین شیرازی (ملاصدرا)، محمد بن ابراهیم، الشواهد الربوبیه فی المناهج السلوکیه، مقدمه، تصحیح و تعلیق:سیدجلال الدین آشتیانی، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ چهارم، ۱۳۸۶، ص</ref> الشواهد الربوبیه امور اعتقادی را با عرفان و تصوف، آمیخته و با شواهدی از آیات قرآن، همراه کرده است.<ref>باقری خرمدشتی، با همکاری فاطمه عسگری، کتابشناسی جامع ملاصدرا، بنیاد حکمت اسلامی صدرا، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۸، ص۲۵۷.</ref> این کتاب در [[حوزه علمیه|حوزههای علمیه]] و دانشگاهها تدریس میشود. [[ملاهادی سبزواری]] بر شواهد تعلیقاتی نوشته است. | ||
==مؤلف== | ==مؤلف== | ||
{{اصلی|صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی}} | {{اصلی|صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی}} | ||
محمد بن ابراهیم، صدرالدین شیرازی، معروف به صدرالمتألهین یا ملاصدرا، از حکما و [[:رده:فیلسوفان شیعه قرن11(قمری)|فلاسفه قرن یازدهم هجری]] است. وی حدود ۹۷۹ ه.ق در شیراز به دنیا آمد و پس از تحصیلات مقدماتی در شیراز، برای ادامه تحصیل، به اصفهان سفر کرد. او علوم عقلی را از [[سید محمد باقر میرداماد|سید محمد باقر]] معروف به میرداماد و علوم نقلی را از [[شیخ بهائی|شیخ بهاءالدین محمد عاملی]] فرا گرفت. سپس به زادگاهش شیراز بازگشت، ولی به جهت حسادت عدهای، مجبور به ترک آن دیار و سکونت در یکی از روستاهای قم به نام کهک شد. [[ملاصدرا]] سالها در انزوا به [[تزکیه نفس]] پرداخت و پس از طی مراحل سیر و سلوک، تا آخر عمر به نگارش تألیفاتی بر اساس مکتب فلسفی نوبنیاد خویش، [[حکمت متعالیه]] مشغول شد.<ref>محقق داماد، سیدمصطفی، مقدمه الشواهدالربوبیه، بنیاد حکمت اسلامی صدرا، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۲، | محمد بن ابراهیم، صدرالدین شیرازی، معروف به صدرالمتألهین یا ملاصدرا، از حکما و [[:رده:فیلسوفان شیعه قرن11(قمری)|فلاسفه قرن یازدهم هجری]] است. وی حدود ۹۷۹ ه.ق در شیراز به دنیا آمد و پس از تحصیلات مقدماتی در شیراز، برای ادامه تحصیل، به اصفهان سفر کرد. او علوم عقلی را از [[سید محمد باقر میرداماد|سید محمد باقر]] معروف به میرداماد و علوم نقلی را از [[شیخ بهائی|شیخ بهاءالدین محمد عاملی]] فرا گرفت. سپس به زادگاهش شیراز بازگشت، ولی به جهت حسادت عدهای، مجبور به ترک آن دیار و سکونت در یکی از روستاهای قم به نام کهک شد. [[ملاصدرا]] سالها در انزوا به [[تزکیه نفس]] پرداخت و پس از طی مراحل سیر و سلوک، تا آخر عمر به نگارش تألیفاتی بر اساس مکتب فلسفی نوبنیاد خویش، [[حکمت متعالیه]] مشغول شد.<ref>محقق داماد، سیدمصطفی، مقدمه الشواهدالربوبیه، بنیاد حکمت اسلامی صدرا، تهران، چاپ اول، ۱۳۸۲، ص هشت و نه.</ref> | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== |