تحدی: تفاوت میان نسخه‌ها

تحدی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۲۲

۵۳۸ بایت حذف‌شده ، ‏۹ اکتبر ۲۰۱۹

جز

←‏دیدگاه‌های درباره تحدی قرآن: خلاصه‌کردن مطالب و بازنویسی و تغییر عنوان

دیداریویکی‌متن

P.motahari

Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor

۳٬۲۷۶

ویرایش

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 در شش آیه از قرآن برای اثبات معجزه‌بودن قرآن و صدق نبوت پیامبر(ص)، تحدی شده است. این آیات را آیات تحدی نامیده‌اند.<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۴۸۱.</ref> در سه آیه از این آیات  کسانی که قرآن را از جانب خدا نمی‌دانند، دعوت شده‌اند که همانندی برای آن بیاورند،<ref>سوره طور، آیه ۳۴؛ سوره قصص، آیه۴۹؛‌ سوره اسرا، آیه۸۸. </ref> در یک آیه، از منکران خواسته شده است که ده سوره مانند قرآن بیاورند<ref>سوره هود، آیه۱۳.</ref> و در دو آیهٔ دیگر، به آوردن یک سوره مانند قرآن تحدی شده است.<ref>سوره بقره، آیه۲۳؛‌ سوره یونس، آیه۳۸.</ref>
-==دیدگاه‌های درباره تحدی قرآن==
+==دیدگاه‌ها درباره تحدی قرآن==
-===تحدی به الفاظ یا محتوا؟===
+عالمان مسلمان درخصوص چگونگی تحدی قرآن دیدگاه‌های مختلفی دارند. برخی بر این باورند که تحدی قرآن تنها جنبه ادبی دارد؛ یعنی مخالفان آن به آوردن متنی در سطح بلاغت و فصاحت قرآن دعوت شده‌اند؛<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۰-۳۱.</ref> اما به‌باور کسانی چون علامه طباطبایی تحدی قرآن هر چیزی را که قرآن دربردارد، شامل می‌شود؛ مانند فصاحت، بلاغت، اخبار غیبی و براهین.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۱۶۲.</ref>
-برخی از مفسران تحدی و [[اعجاز قرآن]] را عام و در محتوا و الفاظ می‌دانند چراکه اگر تحدی مختص به الفاظ قرآن بود خداوند آن را به عرب منحصر می‌کرد و مطلق نمی‌آورد.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۴.</ref> از این رو تحدی به قرآن هر چیزی را که قرآن دربردارد مانند فصاحت، بلاغت، اخبار غیبی و براهین را شامل می‌شود<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۱۶۲.</ref> و اختصاص به زمان و افراد خاصی ندارد بلکه شامل همه انسان‌ها و زمان‌ها می‌شود.<ref> معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۴.</ref>  زیرا [[پیامبر اسلام]] (ص) خاتم [[انبیا|پیامبران]] و دعوت وی جهانی و جاودانی است و همه انسان‌ها و جنیان از عصر نزول تا پایان جهان مخاطب [[قرآن]] هستند.<ref>ملکی میانجی، مناهج البیان، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۸.</ref> با این حال به گفته [[محمدهادی معرفت|آیت‌الله معرفت]]، برخی معتقدند با آنکه اعجاز قرآن شامل الفاظ و محتوا می‌شود اما تحدی را فقط ناظر به الفاظ و جنبه بیانی قرآن می‌دانند.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۰-۳۱.</ref>
+محمدهادی معرفت هم با رد دیدگاه نخست  نوشته است: اگر تحدی مختص به الفاظ قرآن بود، خداوند آن را به عرب منحصر می‌کرد و مطلق نمی‌آورد.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۴.</ref>
 === نظریه صرفه===
-برخی متکلمان معتقدند اگر فردی قصد معارضه با قرآن کرد، خدا اراده او را سست می‌کند و به او اجازۀ معارضه نمی‌دهد.<ref> سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷؛ مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۳ق، ص۶۳.</ref> به این نظریه «[[صرفه|صَرفه]]» می‌گویند.<ref>نگاه کنید به: سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷.</ref> با این حال افرادی همچون [[مسیلمه کذاب]] با آوردن مطالبی ادعای هماوردی با قرآن کردند.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۱۱۲.</ref> نضر بن حارث نیز با نقل داستان‌های رستم و اسفندیار ادعای هماوردی با قرآن کرد و طبق برخی روایات‌ شأن نزول [[آیه]] «لَو نَشاءُ لَقُلنا مِثلَ هذا»<ref>سوره انفال، آیه۳۱.</ref> درباره وی است.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآ ن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۴۱.</ref> به گفته باقلانی، برخی گمان کرده‌اند که [[عبدالله بن مقفع]] درصدد هماوردی با قرآن بوده اما پس از مدتی منصرف شد و همه آنچه را گرد آورده بود نابود کرد.<ref> باقلانی، اعجاز القرآن، ۱۴۲۱ق، ص۲۷.</ref> البته بنا به روایتی که در الاحتجاج نقل شده، [[ابوشاکر دیصانی]]، [[عبدالملک بصری]] و [[ابن مقفع]] به پیشنهاد ابن ابی‌العوجاء تصمیم گرفته بودند که هر کدام یک ربع از [[قرآن]] را نقض کنند، چرا که با این کار [[نبوت]] [[حضرت محمد(ص)]] و سپس [[اسلام]] باطل می‌شد، ولی نتوانستند.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۷۷.</ref>
+برخی متکلمان معتقدند اگر فردی قصد معارضه با قرآن کرد، خدا اراده او را سست می‌کند و به او اجازۀ معارضه نمی‌دهد.<ref> سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷؛ مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۳ق، ص۶۳.</ref> به این نظریه «[[صرفه|صَرفه]]» می‌گویند.<ref>نگاه کنید به: سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷.</ref>
+==مقابله با تحدی قرآن==
+با این حال افرادی همچون [[مسیلمه کذاب]] با آوردن مطالبی ادعای هماوردی با قرآن کردند.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۱۱۲.</ref> نضر بن حارث نیز با نقل داستان‌های رستم و اسفندیار ادعای هماوردی با قرآن کرد و طبق برخی روایات‌ شأن نزول [[آیه]] «لَو نَشاءُ لَقُلنا مِثلَ هذا»<ref>سوره انفال، آیه۳۱.</ref> درباره وی است.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآ ن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۴۱.</ref> به گفته باقلانی، برخی گمان کرده‌اند که [[عبدالله بن مقفع]] درصدد هماوردی با قرآن بوده اما پس از مدتی منصرف شد و همه آنچه را گرد آورده بود نابود کرد.<ref> باقلانی، اعجاز القرآن، ۱۴۲۱ق، ص۲۷.</ref> البته بنا به روایتی که در الاحتجاج نقل شده، [[ابوشاکر دیصانی]]، [[عبدالملک بصری]] و [[ابن مقفع]] به پیشنهاد ابن ابی‌العوجاء تصمیم گرفته بودند که هر کدام یک ربع از [[قرآن]] را نقض کنند، چرا که با این کار [[نبوت]] [[حضرت محمد(ص)]] و سپس [[اسلام]] باطل می‌شد، ولی نتوانستند.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۷۷.</ref>
 همچنین کشیشی [[مسیحیت|مسیحی]]  دو سوره به تقلید از سوره‌های [[سوره حمد|حمد]] و [[سوره کوثر|کوثر]] ساخته است. [[آیت الله خویی]]<ref>خویی، البیان، ۱۴۳۰ق، ص۵۹-۱۰۲.</ref> و [[رشید رضا]]<ref>رشیدرضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۶۶ و ۱۸۸.</ref> از مفسران قرآن، این معارضه را نقد کرده‌اند و به گفته رشید رضا این تعبیرات از کسی صادر شده که جاهل به زبان عربی است.<ref>رشیدرضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۱۸۸.</ref> کتابی نیز با عنوان «الفرقان الحق» در آمریکا منتشر شده که در آن سوره‌هایی با تقلید از قرآن و با آمیختن قرآن با تعالیم و آموزه‌های [[یهود|یهودی]] و مسیحی تدوین شده است.<ref>امین‌ناجی و دیگران، «تحلیل انتقادی «الفرقان الحق» در حوزه وحیانیت و جامعیت در معارضه با قرآن»، ص۱۴۷-۱۵۴.</ref> کتاب و مقالاتی در نقد آن نوشته شده است. کتاب [[الانتصار للقرآن تهافت فرقان متنبی الامریکان امام حقائق القرآن|الانتصار للقرآن]] نوشته صالح الخالدی از آن جمله است که در سال ۱۴۲۶ق توسط مدرسه الفرسان اردن چاپ شده است.