پرش به محتوا

تحدی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۵۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
تمیزکاری
جز (افزایش جزیی)
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''تَحَدّی''' هماوردطلبی [[پیامبر]] آورندۀ معجزه با هدف اثبات ارتباطش با [[عالم غیب|غیب]] و ناتوانی مخالفان از آوردن [[معجزه]] است. [[خدا|خداوند]] در قرآن از مخالفان [[پیامبر(ص)]] خواسته است اگر در [[نبوت]] او شک دارند، مانند [[قرآن]] را بیاورند.
'''تَحَدّی''' هماوردطلبی [[پیامبر]] آورندۀ معجزه با هدف اثبات ارتباطش با [[عالم غیب|غیب]] و ناتوانی مخالفان از آوردن [[معجزه]] است. [[خدا|خداوند]] در قرآن از مخالفان [[پیامبر(ص)]] خواسته است اگر در [[نبوت]] او شک دارند، مانند [[قرآن]] را بیاورند. به گفته بیشترمحققان علوم قرآنی تحدی به قرآن شامل الفاظ و محتوای آن می‌شود  هرچند برخی آن را فقط شامل محتوا می‌دانند.  


==مفهوم‌شناسی==
==مفهوم‌شناسی==
خط ۷: خط ۷:


==تحدی به قرآن==
==تحدی به قرآن==
در قرآن برای اثبات معجزه‌بودن قرآن و نبوت پیامبر(ص)، منکران به‌مبارزه دعوت شده‌اند و از آنها خواسته شده است که اگر قرآن را از جانب خدا نمی‌دانند، همانندی برای آن بیاورند<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۴۸۱.</ref> که به آن تحدی به قرآن گفته می‌شود.<ref>سبزواری، اسرار الحکم، ۱۳۸۳ش، ص۴۷۲. </ref> تحدی قرآن شامل [[جنیان]] و انسان‌ها است؛ زیرا [[پیامبر اسلام]] (ص) خاتم [[انبیا|پیامبران]] و دعوت وی جهانی و جاودانی است و همه انسان‌ها و جنیان از عصر نزول تا پایان جهان مخاطب [[قرآن]] هستند.<ref>ملکی میانجی، مناهج البیان، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۸.</ref> به گفته شیخ طوسی هنگامی که قرآن بحث تحدی را مطرح کرد، اگر برای فصیحان عرب امکان داشت که هماوردی مانند [[قرآن]] بیاورند به جنگ‌های خونین و مشکلات دیگر تن نمی‌دادند.<ref>طوسی، الاقتصاد الهادی الی طریق الرشاد، ۱۳۷۵ق، ص۱۶۹.</ref>  
در قرآن برای اثبات معجزه‌بودن قرآن و نبوت پیامبر(ص)، منکران به‌مبارزه دعوت شده‌اند و از آنها خواسته شده است که اگر قرآن را از جانب خدا نمی‌دانند، همانندی برای آن بیاورند<ref>خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۴۸۱.</ref> که به آن تحدی به قرآن گفته می‌شود.<ref>سبزواری، اسرار الحکم، ۱۳۸۳ش، ص۴۷۲. </ref> به گفته شیخ طوسی هنگامی که قرآن بحث تحدی را مطرح کرد، اگر برای فصیحان عرب امکان داشت که هماوردی مانند [[قرآن]] بیاورند به جنگ‌های خونین و مشکلات دیگر تن نمی‌دادند.<ref>طوسی، الاقتصاد الهادی الی طریق الرشاد، ۱۳۷۵ق، ص۱۶۹.</ref>  


===آیات تحدی===
===آیات تحدی===
خط ۱۴: خط ۱۴:


===تحدی به الفاظ یا محتوا؟===
===تحدی به الفاظ یا محتوا؟===
برخی از مفسران تحدی و [[اعجاز قرآن]] را عام و در محتوا و الفاظ می‌دانند<ref> ملکی میانجی، مناهج البیان، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۸.</ref> چراکه اگر تحدی مختص به الفاظ قرآن بود خداوند آن را به عرب منحصر می‌کرد و مطلق نمی‌آورد.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۱۶۲-۱۶۳.</ref> از این رو تحدی به قرآن هر چیزی را که قرآن دربردارد مانند فصاحت، بلاغت، اخبار غیبی و براهین را شامل می‌شود.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۱۶۲.</ref> با این حال آیت‌الله معرفت از محققان علوم قرآنی با آنکه اعجاز قرآن را شامل الفاظ و محتوا دانسته اما تحدی را فقط ناظر به الفاظ و جنبه بیانی قرآن می‌داند.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۰-۳۱.</ref>  
برخی از مفسران تحدی و [[اعجاز قرآن]] را عام و در محتوا و الفاظ می‌دانند چراکه اگر تحدی مختص به الفاظ قرآن بود خداوند آن را به عرب منحصر می‌کرد و مطلق نمی‌آورد.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۴.</ref> از این رو تحدی به قرآن هر چیزی را که قرآن دربردارد مانند فصاحت، بلاغت، اخبار غیبی و براهین را شامل می‌شود<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۰، ص۱۶۲.</ref> و اختصاص به زمان و افراد خاصی ندارد بلکه شامل همه انسان‌ها و همه زمان‌ها می‌شود.<ref> معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۴.</ref>  زیرا [[پیامبر اسلام]] (ص) خاتم [[انبیا|پیامبران]] و دعوت وی جهانی و جاودانی است و همه انسان‌ها و جنیان از عصر نزول تا پایان جهان مخاطب [[قرآن]] هستند.<ref>ملکی میانجی، مناهج البیان، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۵۸.</ref> با این حال به گفته [[محمدهادی معرفت|آیت‌الله معرفت]]، برخی معتقدند با آنکه اعجاز قرآن شامل الفاظ و محتوا می‌شود اما تحدی را فقط ناظر به الفاظ و جنبه بیانی قرآن می‌دانند.<ref>معرفت، التمهید، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص۳۰-۳۱.</ref>  


=== نظریه صرفه===
=== نظریه صرفه===
برخی متکلمان معتقدند اگر فردی قصد معارضه با قرآن کرد، خدا اراده او را سست می‌کند و به او اجازۀ معارضه نمی‌دهد.<ref> سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷؛ مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۳ق، ص۶۳.</ref> به این نظریه «[[صرفه|صَرفه]]» می‌گویند.<ref>نگاه کنید به: سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷.</ref> با این حال افرادی همچون [[مسیلمه کذاب]] با آوردن مطالبی ادعای هماوردی با قرآن کردند.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۱۱۲.</ref> نضر بن حارث نیز با نقل داستان‌های رستم و اسفندیار ادعای هماوردی با قرآن کرد و طبق برخی روایات‌ شأن نزول [[آیه]] «لَو نَشاءُ لَقُلنا مِثلَ هذا»<ref>سوره انفال، آیه۳۱.</ref> درباره وی است.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآ ن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۴۱.</ref> گفته شده [[عبدالله بن مقفع]] درصدد هماوردی با قرآن بود اما پس از مدتی منصرف شد و همه آنچه را گرد آورده بود نابود کرد.<ref> اعجاز القرآن، ص۱۱۹.</ref> البته بنا به روایتی که در الاحتجاج نقل شده، [[ابوشاکر دیصانی]]، [[عبدالملک بصری]] و [[ابن مقفع]] به پیشنهاد ابن ابی‌العوجاء تصمیم گرفته بودند که هر کدام یک ربع از [[قرآن]] را نقض کنند، چرا که با این کار [[نبوت]] [[حضرت محمد(ص)]] و سپس [[اسلام]] باطل می‌شد، ولی نتوانستند.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۷۷.</ref>
برخی متکلمان معتقدند اگر فردی قصد معارضه با قرآن کرد، خدا اراده او را سست می‌کند و به او اجازۀ معارضه نمی‌دهد.<ref> سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷؛ مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۳ق، ص۶۳.</ref> به این نظریه «[[صرفه|صَرفه]]» می‌گویند.<ref>نگاه کنید به: سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ص۳۲۳-۳۲۷.</ref> با این حال افرادی همچون [[مسیلمه کذاب]] با آوردن مطالبی ادعای هماوردی با قرآن کردند.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۱۱۲.</ref> نضر بن حارث نیز با نقل داستان‌های رستم و اسفندیار ادعای هماوردی با قرآن کرد و طبق برخی روایات‌ شأن نزول [[آیه]] «لَو نَشاءُ لَقُلنا مِثلَ هذا»<ref>سوره انفال، آیه۳۱.</ref> درباره وی است.<ref> ابن کثیر، تفسیر القرآ ن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۴۱.</ref> به گفته باقلانی، برخی گمان کرده‌اند که [[عبدالله بن مقفع]] درصدد هماوردی با قرآن بوده اما پس از مدتی منصرف شد و همه آنچه را گرد آورده بود نابود کرد.<ref> باقلانی، اعجاز القرآن، ۱۴۲۱ق، ص۲۷.</ref> البته بنا به روایتی که در الاحتجاج نقل شده، [[ابوشاکر دیصانی]]، [[عبدالملک بصری]] و [[ابن مقفع]] به پیشنهاد ابن ابی‌العوجاء تصمیم گرفته بودند که هر کدام یک ربع از [[قرآن]] را نقض کنند، چرا که با این کار [[نبوت]] [[حضرت محمد(ص)]] و سپس [[اسلام]] باطل می‌شد، ولی نتوانستند.<ref>طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۰۳ق، ج۲، ص۳۷۷.</ref>


همچنین کشیشی [[مسیحیت|مسیحی]]  دو سوره به تقلید از سوره‌های [[سوره حمد|حمد]] و [[سوره کوثر|کوثر]] ساخته است. [[آیت الله خویی]]<ref>خویی، البیان، ۱۴۳۰ق، ص۵۹-۱۰۲.</ref> و [[رشید رضا]]<ref>رشیدرضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۶۶ و ۱۸۸.</ref> از مفسران قرآن، این معارضه را نقد کرده‌اند و به گفته رشید رضا این تعبیرات از کسی صادر شده که جاهل به زبان عربی است.<ref>رشیدرضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۱۸۸.</ref> کتابی نیز با عنوان «الفرقان الحق» در آمریکا منتشر شده که در آن سوره‌هایی با تقلید از قرآن و با آمیختن قرآن با تعالیم و آموزه‌های [[یهود|یهودی]] و مسیحی تدوین شده است.<ref>امین‌ناجی و دیگران، «تحلیل انتقادی «الفرقان الحق» در حوزه وحیانیت و جامعیت در معارضه با قرآن»، ص۱۴۷-۱۵۴.</ref> کتاب و مقالاتی در نقد آن نوشته شده است. کتاب [[الانتصار للقرآن تهافت فرقان متنبی الامریکان امام حقائق القرآن|الانتصار للقرآن]] نوشته صالح الخالدی از آن جمله است که در سال ۱۴۲۶ق توسط مدرسه الفرسان اردن چاپ شده است.
همچنین کشیشی [[مسیحیت|مسیحی]]  دو سوره به تقلید از سوره‌های [[سوره حمد|حمد]] و [[سوره کوثر|کوثر]] ساخته است. [[آیت الله خویی]]<ref>خویی، البیان، ۱۴۳۰ق، ص۵۹-۱۰۲.</ref> و [[رشید رضا]]<ref>رشیدرضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۶۶ و ۱۸۸.</ref> از مفسران قرآن، این معارضه را نقد کرده‌اند و به گفته رشید رضا این تعبیرات از کسی صادر شده که جاهل به زبان عربی است.<ref>رشیدرضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۱۸۸.</ref> کتابی نیز با عنوان «الفرقان الحق» در آمریکا منتشر شده که در آن سوره‌هایی با تقلید از قرآن و با آمیختن قرآن با تعالیم و آموزه‌های [[یهود|یهودی]] و مسیحی تدوین شده است.<ref>امین‌ناجی و دیگران، «تحلیل انتقادی «الفرقان الحق» در حوزه وحیانیت و جامعیت در معارضه با قرآن»، ص۱۴۷-۱۵۴.</ref> کتاب و مقالاتی در نقد آن نوشته شده است. کتاب [[الانتصار للقرآن تهافت فرقان متنبی الامریکان امام حقائق القرآن|الانتصار للقرآن]] نوشته صالح الخالدی از آن جمله است که در سال ۱۴۲۶ق توسط مدرسه الفرسان اردن چاپ شده است.
خط ۴۷: خط ۴۷:
*ملکی میانجی، محمدباقر، مناهج البیان فی تفسیر القرآن، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۴۱۴ق.
*ملکی میانجی، محمدباقر، مناهج البیان فی تفسیر القرآن، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۴۱۴ق.
*مؤدب، سیدرضا، اعجاز قرآن در نظر اهل بیت عصمت و بیست نفر از علمای بزرگ اسلام، قم، احسن الحدیث، ۱۳۷۹ش.
*مؤدب، سیدرضا، اعجاز قرآن در نظر اهل بیت عصمت و بیست نفر از علمای بزرگ اسلام، قم، احسن الحدیث، ۱۳۷۹ش.
*نصار، حسین، اعجاز القرآن، حسین نصار، مصر، مکتبة مصر، ۱۹۹۹م.
{{پایان}}
{{پایان}}
==پیوند به بیرون==
==پیوند به بیرون==