جرح و تعدیل: تفاوت میان نسخه‌ها

نظر اول: مقدّم داشتن جرح بر تعدیل به طور مطلق. اکثر علما <ref>رجوع کنید به مامقانی، ج۲، ص۱۱۲</ref> اتفاق نظر دارند که اگر راوی را یک یا دو نفر جرح کنند و همین تعداد از علمای رجال یا حتی تعداد بیشتر او را تعدیل کنند، جرح راوی بر تعدیل او، اولی ' و مقدّم است. <ref>سیوطی، ج۱، ص۲۶۲؛ عثمانی تهانوی، ص۱۷۵</ref>

نظر دوم: مقدّم شدن جرح بر تعدیل‌ مشروط به مفسَّر بودن جرح و مبهم بودن تعدیل است <ref>رجوع کنید به ابن صلاح، ص۲۲۰، ۲۲۴؛ سیوطی، ج۱، ص۲۶۲؛ عتر، ۱۴۲۲، ص۱۶۳؛ قاسمی، ص۱۹۶</ref>.

نظر سوم: تقدیم تعدیل بر جرح به طور مشروط به این‌که نسبت تعدیل کنندگان بر جرح کنندگان فزونی یابد، <ref>رجوع کنید به ابن صلاح، ص۳۳۴؛ سیوطی، ج۱، ص۲۶۳</ref>) خصوصاً اگر جرح به صورت غامض و تعدیل به صورت مفسَّر باشد (<ref>حاج حسن، ج۱، ص۴۳۸ـ۴۳۹</ref>

نظر چهارم: تقدیم تعدیل بر جرح به طور مشروط به این‌که اهل توثیق و تعدیل خود از افراد صاحب نام در فن جرح و تعدیل باشند <ref>رجوع کنید به قاسمی، ص۱۹۷؛ اعظمی، ۱۴۰۳، ص۲۰۳ـ۲۰۴</ref>.

نظر پنجم: هیچ یک از دو طرف جرح یا تعدیل بر دیگری تقدم پیدا نخواهد کرد، مگر با وجود مرجِّح. به عقیده آنان، در تعارض جرح و تعدیل عمل بر ظن قوی‌تر ملاک عمل خواهد بود <ref>رجوع کنید به سبکی، ص۵۷؛ اعظمی، ۱۴۰۳، ص۲۰۵</ref> و در صورت فقدان مرجّحات یا تساوی آنها، درباره راوی باید قائل به توقف شد <ref>خطیب، ص۱۷۵</ref>. گفتنی است در ارزیابی مرجّحات، توجه به مقام و جایگاه علمی و دیدگاهها و علمای رجال، شناخت مکاتب رجالی و احیاناً معیارهای دیگر ضروری است.