برهان‌های اثبات خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

{{اصلی|برهان وجوب و امکان}}

برهان وجوب و امکان که بیشتر در میان فلاسفه طرفدار داشته است و می‌توان آنرا مهم‌ترین برهان فلسفی تا زمان [[ملاصدرا]] دانست، بر دو مفهوم وجوب و امکان تکیه دارد. بر اساس این دو مفهوم، موجودات، در یک تقسیم بندی کلی به دو دسته ممکن الوجود و [[واجب الوجود]] تقسیم می‌شوند. موجود ممکن موجودی است که وقتی به تنهایی و بدون علتش آنرا در نظر بیگریم، نه بودن برایش واجب است و نه نبودن. یعنی این موجود به خودی خود، نه لازم است که باشد و نه لازم است که نباشد.

در مقابل، [[واجب الوجود]]، موجودی است که وقتی آن را به تنهایی در نظر می‌گیریم، حتما باید باشد و از نظر عقلی، اصلا نمی‌توان تصور کرد که نباشد.<ref>ابن سینا، الشفاء، الهیات، ص۳۷- ۳۸</ref>

 

بر اساس این استدلال:

 

مقدمه۱. تمامی موجودهایی که در عالم می‌بینیم، ممکن الوجود هستند یعنی وجود برایشان ضروری نیست، همانطور که نبودن نیز برایشان ضروری نیست.

 

مقدمه۲. بر اساس اصل علیت و باطل بودن دور و تسلسل، هر موجودی که وجود داشتن و وجود نداشتن برایش ضروری نباشد، برای موجود شدن نیاز به علتی که وجود برای آن ضروری است یعنی نیاز به واجب الوجود دارد.

 

نتیجه: عالم علتی دارد که [[واجب الوجود]] است و نیازمند به هیچ موجود دیگری نیست.<ref>همانجا، نیز ابن سینا، النجاه، ص۳۶۷-۳۶۹</ref>