روضة الواعظین و بصیرة المتعظین (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
روضة الواعظین و بصیرة المتعظین (کتاب) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۹
، ۱۱ دسامبر ۲۰۲۲←محتوا: افزایش
جز (←محتوا) |
جز (←محتوا: افزایش) |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
نخستین مطلب کتاب در مجلس اول درباره ماهیت [[عقل]] و فضیلت آن است. این فصل با سه آیه از [[قرآن|قرآن کریم]] آغاز شده که عبارتند از: ۱۹۰ [[سوره آل‌عمران|سوره آل عمران]] إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ مسلماً در آفرينش آسمان‌ها و زمين، و در پى يكديگر آمدن شب و روز، براى '''خردمندان''' نشانه‌هايى [قانع كننده] است.آیه ۵۴ [[سوره طه]] كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَىٰ «بخوريد و دام‌هايتان را بچرانيد كه قطعاً در اينها براى '''خردمندان''' نشانه‌هايى است» وآیه ۵ [[سوره فجر]] هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍآيا در اين، براى '''خردمند''' [نياز به] سوگندى [ديگر] است؟ <ref>فتّال نیشابوری، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۲.</ref> | نخستین مطلب کتاب در مجلس اول درباره ماهیت [[عقل]] و فضیلت آن است. این فصل با سه آیه از [[قرآن|قرآن کریم]] آغاز شده که عبارتند از: ۱۹۰ [[سوره آل‌عمران|سوره آل عمران]] إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ مسلماً در آفرينش آسمان‌ها و زمين، و در پى يكديگر آمدن شب و روز، براى '''خردمندان''' نشانه‌هايى [قانع كننده] است.آیه ۵۴ [[سوره طه]] كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِي النُّهَىٰ «بخوريد و دام‌هايتان را بچرانيد كه قطعاً در اينها براى '''خردمندان''' نشانه‌هايى است» وآیه ۵ [[سوره فجر]] هَلْ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍآيا در اين، براى '''خردمند''' [نياز به] سوگندى [ديگر] است؟ <ref>فتّال نیشابوری، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۲.</ref> | ||
آخرین فصل کتاب درباره [[جهنم]] و کیفیت آن است که با آیاتی از قرآن شروع شده است و آخرین روایتش از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] درباره درهای جهنم و عذاب‌های موجود در جهنم است. پایان بخش کتاب نیز اشعاری درباره روز قیامت و وضعیت انسان گناهکار در پیشگاه پروردگار است.برخی ازابیات این سروده این است:{{شعر}}{{ب| إلهي | آخرین فصل کتاب درباره [[جهنم]] و کیفیت آن است که با آیاتی از قرآن شروع شده است و آخرین روایتش از [[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] درباره درهای جهنم و عذاب‌های موجود در جهنم است. پایان بخش کتاب نیز اشعاری درباره روز قیامت و وضعیت انسان گناهکار در پیشگاه پروردگار است.برخی ازابیات این سروده این است:{{شعر}}{{ب| إلهي كأنّی في القيامة واقف| | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
تخبره تحصي علي الدواهي}}{{پایان شعر}}<ref>فتّال نیشابوری، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۵۰۹.</ref> | تخبره تحصي علي الدواهي}}{{پایان شعر}}<ref>فتّال نیشابوری، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۵۰۹.</ref> | ||
{{یادداشت|خدایا گویا من در روز قیامت ایستاده‌ام در حالی که نامه اعمالم را می خوانم و اشک از چشم‌هایم سرازیر است و خداوند جبار به من می گوید نامه اعمالت را بخوان و من به آن‌چه برایش تلاش کردی پاداشت می‌دهم. پس وای بر من از جایگاهم در آن روز و از نامه اعمالم که همه بلاها و مشکلات را بر من برمی‌شمارد.}} | |||
== انگیزه نگارش == | == انگیزه نگارش == | ||