خریت بن راشد ناجی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''خِرّیت بن راشد ناجی'''، از [[صحابه]] و از [[خوارج]].

به نظر سیف بن عمر تمیمی در کتاب الفتوح، خرّیت به همراه گروهی از بنوسامه، در منطقه‌ای میان مکه و مدینه با پیامبر دیدار کرد.<ref>به نقل ابن عبدالبرّ، ج۲، ص۴۵۸ـ۴۵۹؛ ابن حجر عسقلانی، ج۲، ص۲۳۵.</ref> در جنگ‌های رِدّه در ایام خلافت [[ابوبکر بن ابی قحافه|ابوبکر]]، مسلمانان به یاری خرّیت که رهبری بنوناجیه را برعهده داشت، بر لقیط بن مالک ازدی، حاکم شورشی عمان، پیروز شدند.<ref>رجوع کنید به ابن حجرعسقلانی، ج۲، ص۲۳۵، ج۳، ص۳۷۵.</ref> به نوشته سیف بن عمر، خرّیت در دوره [[عثمان]] نیز به فرمان عبداللّه بن عامربن کریز به امارت منطقه‌ای در فارس رسید.<ref>رجوع کنید به ابن عبدالبرّ، قسم ۲، ص۴۵۹؛ ابن حجر عسقلانی، ج۲، ص۲۳۵.</ref>

به گفته مسعودی<ref>مسعودی، ج۳، ص۱۵۹ـ۱۶۰.</ref> خرّیت بن راشد پس از آن به همراه سیصد تن به دین مسیحیت بازگشت و همان شب از سپاه امام جدا شد. حضرت برای سرکوب شورش او، زیاد بن خَصَفه را همراه گروهی به تعقیب خرّیت فرستاد.  

خرّیت و یارانش به دهکده نِفَّر در اطراف کوفه رفتند و زادان بن فرح را که از هواداران حضرت و احتمالا والی آنجا بود، به قتل رساندند. زیاد در منطقه مذّار بین واسط و بصره، با خرّیت درگیر شد. خرّیت شکست خورد و با دویست تن از هوادارانش که تازه از کوفه به او پیوسته بودند، به اهواز گریخت. با بالاگرفتن خطر خرّیت و شورش برخی از بنوناجیه، حضرت علی(ع) سپاهی به فرماندهی مَعْقِل بن قیس ریاحی برای سرکوب او فرستاد.  

* ابن حجر عسقلانی، الاصابة فی تمییز الصحابة، چاپ عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت ۱۴۱۵/ ۱۹۹۵؛  

* ابن عبدالبرّ، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، چاپ علی محمد بجاوی، قاهره ]۱۳۸۰/ ۱۹۶۰[؛  

* احمدبن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، چاپ محمود فردوس عظم، دمشق ۱۹۹۶ـ۲۰۰۰؛  

* ابراهیم بن محمد ثقفی، الغارات، چاپ جلال الدین محدث ارموی، تهران ۱۳۵۵ش؛  

* طبری، تاریخ (بیروت)؛  

* مسعودی، مروج (بیروت)؛