سید محمدتقی خوانساری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدتقی خوانساری''' فقیه و مرجع تقلید شیعی قرن چهاردهم بود. در 1332 با شروع جنگ جهانی اول و درگیر شدن [[امپراتوری عثمانی|حکومت عثمانی]] با دولت انگلیس و اشغال شدن بعضی از مناطق جنوبی [[عراق]]، خوانساری با شماری از طلاب و علمای [[نجف]] به مقابله با اشغالگران برخاستند. وی در این جنگ مجروح و به مدت چهار سال به [[هندوچین]] تبعید شد. خوانساری به [[اراک]] و سپس به [[قم]] رفت. بعد از فوت [[شیخ عبدالکریم حائری]] و قبل از ورود [[آیت الله بروجردی]] از مراجع تقلید بود. وی در برابر اقدامات رژیم شاه موضع گیری می کرد و ماجرای اقامه [[استسقا|نماز باران]] وی معروف است.

خوانساری در [[خوانسار]] در خانواده ای که به علم، فضل و ادب مشهور بود به دنیا آمد پدر او سید اسدالله موسوی خونساری از تبار ابوالقاسم جعفربن حسین خوانساری بود که در منابع نسب او را به امام هفتم [[امام کاظم|موسی کاظم علیه السلام]] رسانده اند.<ref>ر.ک: آقا بزرگ تهرانی، قسم 1، ص 246، شریف رازی، ج 1، ص 321ـ322، حسینی یزدی و همکاران، ص 433</ref>

محمد تقی، تحصیل مقدمات علوم دینی را در [[خوانسار]] به پایان برد و در 1322برای ادامه تحصیل به [[عراق]] رفت او نزد [[محمد کاظم خراسانی]]، [[سیدمحمد کاظم طباطبایی یزدی]]، [[شیخ الشریعه اصفهانی]]، [[محمد حسین نائینی]]، و [[آقا ضیاء عراقی]] [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] آموخت و از عراقی اجازه اجتهاد نیز دریافت کرد. همچنین در حکمت و [[فلسفه]] اسلامی از درس [[شیخ علی قوچانی]] استفاده کرد.<ref>ر.ک: عراقی ج1، مقدمه آصفی، ص 20، تبریزی خیابانی، ص 211، حسینی یزدی و همکاران، ص 424</ref>

در 1332 با شروع جنگ جهانی اول و درگیر شدن حکومت عثمانی با دولت [[انگلیس]] و اشغال شدن بعضی  از مناطق جنوبی [[عراق]]، شماری از طلاب و علمای [[نجف]] از جمله خوانساری به مقابله با اشغالگران برخاستند. او در جبهه جنگ مجروح و پس از غلبه نیروهای انگلستان بر مجاهدان عراقی اسیر شد و به مدت چهار سال به منطقه [[هندوچین]] ـ که بخشی از آن مستعمره انگلیس بود ـ تبعید شد.<ref>ر.ک: حسینی یزدی و همکاران، ص 424ـ425 آیت الله سید محمدتقی خوانساری، ص 99ـ100، ابن الرضا، ج1، ص 499 که تبعیدگاه او را هند دانسته است</ref>