خالد بن معدان کلاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابوعبداللّه خالد بن مَعْدان کَلاعی'''، [[:رده:راویان حدیث|راوی]] و [[تابعین|تابعی]] اهل [[شام]] که در کثرت عبادت و تقوا زبانزد همگان بود. خالد هفتاد تن از [[رده:صحابه|صحابه]] [[پیامبر (ص)]] درک کرد و یکی از مراجع فقهی زمان خود به شمار می‌آمد. در منابع [[امامی]]، غالب روایات نقل شده از او، درباره فضائل [[امام علی]] (ع) است. منابع رجالی اهل سنّت هم او را ثقه دانسته‌‌اند. وی در جنگ‌های منطقه روم شرقی حضور مؤثری داشت.

درباره زندگی وی اطلاعات چندانی در دست نیست. وی از قبیله کلاع بود که اغلب در حِمْص اقامت داشتند.<ref>سمعانی، الانساب، ج۵، ص۱۱۸.</ref> او از جمله زاهدان و عابدان روزگار خویش به شمار می‌رفت و در کثرت عبادت و تقوا زبانزد همگان بود.<ref>رجوع کنید به ابونعیم اصفهانی، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۵، ص۲۱۰.</ref> [[ابونعیم اصفهانی]]<ref>ابونعیم اصفهانی، حلیة الاولیاء و طبقات الاصفیاء، ج۵، ص۲۱۰ـ ۲۲۱.</ref> نمونه هایی از گفته‌های زهدآمیز وی را نقل کرده است.

در منابع [[امامی]]، عمده روایات نقل شده از او، به روایت ثَور بن یزید است که عموم این روایات درباره فضائل علی(ع) است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به ابن بابویه، کتاب الخصال، ج۲، ص۳۶۳؛ خزاز رازی، کفایة الاثر فی النص علی الائمة الاثنی عشر، ص۱۱۱ـ۱۱۲.</ref>

منابع رجالی اهل سنّت، مانند عِجلی<ref>عِجلی، معرفةالثقات،  ج۱، ص۳۳۲.</ref> و نسائی،<ref>رجوع کنید به مزّی، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، ج۸، ص۱۶۹.</ref> او را ثقه دانسته‌اند و حاکم نیشابوری<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۲، ص۶۰۰.</ref> اِسناد او به صحابه را صحیح شمرده است؛ با این حال، از او، به دلیل تدلیس و ارسال در نقل حدیث، خرده گرفته‌اند<ref>رجوع کنید به ذهبی، کتاب تذکرةالحفاظ، ج۱، ص۹۳ـ۹۴؛ همو، ۱۴۰۱ـ۱۴۰۹، ج۴، ص۵۳۷.</ref> خالد به دانش اندوزی توجه فراوانی داشت. بزرگان معاصرش، وی را ستوده‌اند. ابن سعد<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۷، ص۴۵۵.</ref> وی را جزو طبقه سوم [[تابعین|تابعیان]] اهل شام نام برده است.

{{پانویس|اندازه=ریز|3}}