Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۳۰۳
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
در میان مفسران [[اهل سنت]] نیز کسانی چون [[فخر رازی]] با استدلالی مشابه استدلال بالا، دلالت این آیه بر عصمت اولی الامر را پذیرفتهاند.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۱۳.</ref> | در میان مفسران [[اهل سنت]] نیز کسانی چون [[فخر رازی]] با استدلالی مشابه استدلال بالا، دلالت این آیه بر عصمت اولی الامر را پذیرفتهاند.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۰، ص۱۱۳.</ref> | ||
===استدلال به آیه بر عدم عصمت ائمه(ع)=== | |||
برخی از اهل سنت و وهابیت همچون [[ابن تیمیه]] و ناصرالقفاری، از [[وهابیون]] معاصر [[عربستان|عربستانی]]، برآنند جمله «فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللَّهِ وَ الرَّسُولِ» دلالت دارد که غیر از رسول خدا(ص) معصوم دیگری نداریم؛ زیرا خداوند در این آیه، به [[مؤمنین]] دستور میدهد هنگام تنازع و نزاع به سوی خدا و پیامبر(ص) بازگردند.از دیدگاه آنان اگر غیر پیامبر(ص)، معصوم دیگری وجود داشت، خداوند به بازگشت به سوی او نیز فرمان میداد.<ref>ابن تیمیه، منهاج السنة النبویة، ج۳، ص۳۸۱؛ قفاری، اصول مذهب الشیعه الامامیه، ج۲، ص۷۹۲.</ref> | |||
در پاسخ به این دیدگاه، گفته شده منظور از اختلاف و تنازع در آیه، اختلاف در احکام و قوانین کلی اسلام است که تشریع آنها با خدا و رسول خدا(ص) است و ائمه(ع) همواره در مسیر اجرای احکام خدا و پیامبر(ص) هستند. بنابراین نخستین مرجع حل اختلاف مردم در احکام و قوانین اسلامی، خدا و رسولش است.<ref>نگاه کنید به: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۳، ص۴۴۱؛ طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۸۸ و ۳۸۹.</ref> | |||
افزون بر این، با توجه به آیه ۸۳ سوره نساء، رجوع به ائمه(ع) به منزله رجوع به خدا و پیامبر(ص) است؛ زیرا ائمه(ع) در صیانت و حفظ شرع همچون پیامبر(ص) و جانشینان او هستند و از این رو قول آنها برای مسلمانان حجت است.<ref>طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، ج۳، ص۲۳۶؛ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۳، ص۱۰۰.</ref> صدر آیه «أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ» نیز بر عصمت اولی الامر که همان ائمه(ع) هستند، دلالت دارد؛ زیرا اطاعت بی قید و شرط از اولی الامر بدون عصمت ایشان معنا و تصور صحیحی ندارد.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۸۹.</ref> | |||
==مصداق اولی الامر== | ==مصداق اولی الامر== |