محمدحسن نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از شیخ محمدحسن تألیفاتی چند باقی مانده است که عبارتند از:<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۸.</ref>

# رساله العملیه (به فارسی نوشته و از کتاب «‌نجاة العباد‌» گرفته شده است)<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۱۱، ص۲۱۴.</ref>

# رسالة فی الزکاة والخمس<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۱۲، ص۴۳.</ref>

# نجاة العباد فی یوم المعاد (رساله عملیه و فتواهای فقهی)<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۱۲، ص۴۳.</ref>

# هدایة الناسکین (رساله‌ای درباره حج)<ref>آقابزرگ، الذریعه،، ج۲۴، ص۵۹.</ref>

# رساله‌ای در ارث<ref>قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۶.</ref>

# [[جواهر الکلام|جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام]]<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۵، ص۲۷۵؛ معلم حبیب آبادی، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۸۲۸.</ref>

مهمترین اثر شیخ محمد حسن نجفی جواهر الکلام است. منبعی جامع در فقه استنباطی که نظیر آن تاکنون به تحریر در نیامده است، که نقل اقوال فقهاء و استدلال دقیق از نکات عمده قابل توجه در جواهر است.<ref>آقابزرگ، الذریعه، ج۵، ص۲۷۵.</ref> این کتاب در بیان تمام فروعات فقهی همانند [[بحارالانوار]] [[علامه مجلسی]] است. شیخ محمد حسن در ۲۵ سالگی مشغول به تألیف شد و حدود سی سال از عمر خویش را صرف این اثر نمود و به سبب همین تألیف سترگ، ملقب به شیخ الفقهاء شد.<ref>رکـ: نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۳؛ صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ نجفی، جواهر الکلام، ج۱، ص۱۶؛ مدرس تبریزی، ریحانه الادب، ج۳، ص۳۷۵.</ref> این کتاب سرانجام در سال ۱۲۵۷ق به اتمام رسیده است.<ref>رکـ: صدر، تکمله امل الآمل، ج۵، ص۳۲۶؛ قمی، الفوائد الرضویه، ج۲، ص۷۲۵.</ref>