Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۵٬۹۹۳
ویرایش
انفال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←در فقه اهل سنت
imported>Hasaninasab جز (+ رده:مقالههای با درجه اهمیت ب (هاتکت)) |
جز (←در فقه اهل سنت) |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
بر اساس این روایات، انفال اموالى بوده كه پیامبر(ص) به عنوان جایزه برای برخى از یاران خود نهاده بود و با نزول آیه شریفه، نه اینكه اموال به مالكیت خدا و رسول درآمده باشد، بلكه حكم و اختیار مصرف این اموال در دست پیامبر(ص) قرار گرفت؛ و ایشان با این اختیار جدید، پس از بدر نیز همواره درباره لغو اعطای انفال اختیار داشت. | بر اساس این روایات، انفال اموالى بوده كه پیامبر(ص) به عنوان جایزه برای برخى از یاران خود نهاده بود و با نزول آیه شریفه، نه اینكه اموال به مالكیت خدا و رسول درآمده باشد، بلكه حكم و اختیار مصرف این اموال در دست پیامبر(ص) قرار گرفت؛ و ایشان با این اختیار جدید، پس از بدر نیز همواره درباره لغو اعطای انفال اختیار داشت. | ||
برخی دیگر معتقدند، انفال همان است که در آیه | برخی دیگر معتقدند، انفال همان است که در آیه ۷ سوره حشر با تعبیر [[فیء]] بیان کرده و آنرا مختص خدا و رسول، و نیز ذی‌القُربى، یتیمان، مسكینان و در راه ماندگان دانسته است. این تفسیر از عطاء بن ابى رباح و سُدّی از شاگردان ابن عباس نقل شده است.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ج۹، ص۹.</ref> [[محی‌الدین ابن عربى]]، در كتاب [[احكام القرآن(ابن عربی)|احكام القرآن]] این دیدگاه را مورد تأیید قرار داده، و آن را تفسیر مقبول نزد فقیهان [[مالكی|مالكى]] معرفی کرده است.<ref>نگاه كنید: ابن عربی، احکام القرآن، ج۲، ص۲۷۵.</ref> | ||
در نظری دیگر در میان تفسیرهای منقول از دیگر [[تابعان]] بیان شده که انفال معادل غنائم است که با آیه خمس، [[ناسخ و منسوخ|نسخ]] شده است. بر اساس این دیدگاه، در ابتدا تمام غنایم جنگى در اختیار رسول اكرم(ص) بوده است و با نزول آیه خمس، تنها یک پنجم آن به مصارف پیشین که بیان شده، اختصاص یافته و مابقی برای جنگجویان است.<ref>نگاه كنید: سیوطى، الدر المنثور، ج۹، ص۸ -۱۰؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص ۱۷۶-۱۷۷.</ref> | در نظری دیگر در میان تفسیرهای منقول از دیگر [[تابعان]] بیان شده که انفال معادل غنائم است که با آیه خمس، [[ناسخ و منسوخ|نسخ]] شده است. بر اساس این دیدگاه، در ابتدا تمام غنایم جنگى در اختیار رسول اكرم(ص) بوده است و با نزول آیه خمس، تنها یک پنجم آن به مصارف پیشین که بیان شده، اختصاص یافته و مابقی برای جنگجویان است.<ref>نگاه كنید: سیوطى، الدر المنثور، ج۹، ص۸ -۱۰؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص ۱۷۶-۱۷۷.</ref> | ||