انفال: تفاوت میان نسخه‌ها

 

مشهور میان اهل سنت این است که آیه اول سوره انفال، در باره تقسیم غنائم [[جنگ بدر]] نازل شده است. این مطلب را افرادی چون‌ [[ابن عباس]]، [[عباده بن‌ صامت‌]]، [[ابوایوب انصاری]] و برخی دیگر از صحابه نقل کرده اند و در [[مجامع روایى‌]] اهل‌ سنت‌، از [[صحاح سته|صحاح‌]] تا [[مسند|مسانید]] و [[تفسیر|تفاسیر]] و کتاب‌های [[سیره]] بازتاب‌ یافته‌ است‌.<ref>نگاه كنید: ابوداوود، سنن، ج3، ص77؛ احمد بن‌ حنبل‌، مسند، ج5، ص322؛ ابن‌ هشام‌، السیره، ج2، ص322؛ واحدی‌، اسباب النزول، ص138؛ سیوطى‌، الدر المنثور، ج9، ص4-8.</ref>

برخی دیگر معتقدند، انفال همان است که در آیه 7 سوره حشر با تعبیر [[فیء]] بیان کرده و آنرا مختص خدا و رسول‌، و نیز ذی‌القُربى‌، یتیمان‌، مسكینان‌ و در راه‌ ماندگان‌ دانسته‌ است. این‌ تفسیر از عطاء بن‌ ابى‌ رباح‌ و سُدّی‌ از شاگردان‌ ابن‌ عباس‌ نقل‌ شده‌ است.<ref>سیوطی، الدر المنثور، ج9، ص9.</ref> [[محی‌الدین ابن‌ عربى‌]]، در كتاب‌ [[احكام‌ القرآن‌(ابن عربی)|احكام‌ القرآن‌]] این‌ دیدگاه‌ را مورد تأیید قرار داده‌، و آن‌ را تفسیر مقبول‌ نزد فقیهان‌ [[مالكی|مالكى‌]] معرفی کرده است‌.<ref>نگاه كنید: ابن عربی، احکام القرآن، ج2، ص375.</ref>

در نظری دیگر در میان تفسیرهای منقول‌ از دیگر [[تابعان]] بیان شده که انفال معادل غنائم است که با آیه خمس، [[ناسخ و منسوخ|نسخ]] شده است. بر اساس این دیدگاه، در ابتدا تمام غنایم‌ جنگى‌ در اختیار رسول‌ اكرم‌(ص‌) بوده‌ است‌ و با نزول آیه خمس، تنها یک پنجم آن‌ به‌ مصارف‌ پیشین‌ که بیان شده، اختصاص‌ یافته‌ و مابقی برای جنگجویان است.<ref>نگاه كنید: سیوطى‌، الدر المنثور، ج9، ص8 -10؛ ماوردی‌، الاحکام السلطانیه، ص‌ 176-177.</ref>