|
imported>Naimi |
| خط ۳۹: |
خط ۳۹: |
| در برخی روایات، از اهل بیت (ع) به «ابواب اللّه »، «طریق »، «سبیل »، «سبب» و «صراط» تعبیر شده. [[امام سجاد (ع)]]: «نحن ابواب اللّه و نحن الصراط المستقیم ونحن عَیبة علمه »<ref>مجلسی ، ج ۲۴، ص۱۲</ref>. در خطبه ۱۵۴ [[نهج البلاغه]] آمده که : «نحن الشعار و الاصحاب و الخَزَنةُ و الابواب، و لاتؤتی البیوت الاّ من ابوابها». | | در برخی روایات، از اهل بیت (ع) به «ابواب اللّه »، «طریق »، «سبیل »، «سبب» و «صراط» تعبیر شده. [[امام سجاد (ع)]]: «نحن ابواب اللّه و نحن الصراط المستقیم ونحن عَیبة علمه »<ref>مجلسی ، ج ۲۴، ص۱۲</ref>. در خطبه ۱۵۴ [[نهج البلاغه]] آمده که : «نحن الشعار و الاصحاب و الخَزَنةُ و الابواب، و لاتؤتی البیوت الاّ من ابوابها». |
|
| |
|
| ==باب الامام==
| |
| مولفان کتب تراجم و مناقب [[ائمه شیعه (ع)]]، از جمله [[ابن شهرآشوب]]<ref>ج ۴، ص۷۷، ۱۷۶، ۲۱۱، ۲۸۰، ۳۲۵، ۳۶۸، ۳۸۰، ۴۰۲، ۴۲۳</ref> و [[ابن صباغ]]<ref>ص ۲۲۹، ۲۴۱، ۲۶۲، ۲۷۴، ۲۸۱</ref> افرادی را به عنوان باب (یا بوّاب) هر یک از ائمه ، معرفی کرده‌اند؛ مانند:
| |
| *[[سلمان فارسی|سلمان]]، باب [[علی (ع)]].
| |
| *[[نواب اربعه|نُوّاب أربعه]] [[امام زمان (عج)]] که طبرسی<ref>ص ۴۷۷</ref> از آنان به عنوان «الابواب المرضیون و السفراء الممدوحون» نام می‌برد و عبارتند از؛
| |
| **[[حسین بن روح نوبختی]]: ابن اثیر درباره حسین بن روح نوبختی، یکی از نواب اربعه ، می‌گوید که امامیه او را «باب» می‌نامیدند<ref>ج ۸، ص۲۹۰</ref>.
| |
| **[[عثمان بن سعید|عثمان بن سعید عَمری]]
| |
| **[[محمد بن عثمان]]
| |
| **[[علی بن محمد سمری]]
| |
| عثمان بن سعید عمری و محمّد بن عثمان و حسین بن روح نوبختی، گذشته از سفارت امام زمان (ع) به عنوان بابهای [[امام جواد(ع)]]، [[امام هادی (ع)]] و [[امام عسکری (ع)]] نیز نام برده شده‌اند و در روایات بر وثاقت و علم و نزدیکی آنها به [[ائمه (ع)]] تصریح شده است.
| |
|
| |
|
| در بیانات خود ائمه و کتابهای [[علم رجال|رجال]] از برخی افراد با عنوان «باب» تعبیر نشده است، اما قرائن نشان می‌دهند که آنان با ائمه ارتباط خاص داشته‌اند، و علاوه بر بهره وری از علوم و معارف ایشان، در برخی امور وکیل و مباشر کارهایشان و در شرایط حسّاس سیاسی ، واسطه ائمه و پیروان آنان بوده‌اند.
| |
| *[[مفضل بن عمر|مفضّل بن عمر]]، که بنابر روایات، از علوم ائمه آگاهی داشته و مورد توجه خاص [[امام صادق (ع)]] بوده است ، به نمایندگی از آن حضرت به کارهای شیعیان رسیدگی می‌کرد و در منازعات مالی ایشان برای رفع اختلاف ، به وکالت از آن حضرت ، اموالی پرداخت می‌کرد. او همچنین مباشر کارهای مالی [[امام کاظم (ع)]] بود و آن حضرت، شخصاً پرداختهای مالی شیعیان را نمی‌پذیرفت.
| |
| *[[ابو خالد کابلی]] و [[یحیی بن ام الطویل]] از یاران نزدیک [[امام سجاد (ع)]] و سالها در خدمت آن حضرت بودند.
| |
| *[[جابر بن یزید جعفی|جابر بن یزید جُعْفی]] از اصحاب سرّ اهل بیت و از نزدیکان [[امام باقر(ع)]] بود.
| |
|
| |
| ==مدعیان بابیت==
| |
| کسانی بوده‌اند که خود را به دروغ باب ائمّه(ع) معرفی می‌کرده‌اند ولی به تکذیب و نفرین ایشان گرفتار می‌شده‌اند. [[کشی]]<ref>ش ۹۹۷ـ۹۹۹،۱۰۴۸</ref>، از
| |
| *[[علی بن حسکه]]
| |
| *[[قاسم یقطینی]]
| |
| *[[محمد بن فرات|محمّد بن فرات]]
| |
| *[[حسن بن محمدبن بابا|ابن بابا]]
| |
| نام برده که ضمن نشر افکار انحرافی، مدّعی بابیت [[امام عسکری]] و [[امام رضا]] بوده‌اند ولی [[ائمه]] به شدت از آنان انتقاد کرده و شیعیان را از تماس با ایشان بر حذر داشته‌اند.
| |
|
| |
| ==خودداری امامان (ع) از به کار بردن لفظ باب در مورد اصحابشان==
| |
| اگرچه تعبیر «باب» در برخی از کتب تراجم و مناقب و سیره‌های ائمه (ع) برای یاران نزدیک و خاص ایشان به کار رفته، ولی در کلمات خود [[امامان]]، و بعداً در عبارات محدّثان و رجالیان، از استعمال آن در جهت مثبت پرهیز می‌شده است. از این رو [[نواب اربعه]] را عموماً «سفرا» و «وکلاء» می‌خوانده‌اند و از نمایندگان [[امام کاظم (ع)]] به «قُوّام» تعبیر می‌کرده‌اند. و در مقابل، از کسانی چون [[محمد بن نصیر نمیری|نمیری]] و [[شلمغانی]] ، به عنوان مدّعیان «بابیت» نام می‌برده‌اند.
| |
| ==جستارهای وابسته== | | ==جستارهای وابسته== |
| *[[شلمغانی]] | | *[[شلمغانی]] |
