باب (باب‌الله): تفاوت میان نسخه‌ها

باب حِطّه، عنوانی است که در بعضی از روایات سنّی و شیعی برای [[امامان شیعه|امامان شیعه (ع)]] به کار رفته. این عنوان از آیه 58 سوره بقره (و اذقُلْنَا ادْخُلوا هذه القریةَ فکُلُوا مِنها حَیثُ شِئْتم رَغَداً وادْخلوا البابَ سُجَّداً و قُولوا حِطَّةٌ نَغفرلَکُم خطایاکم ) گرفته شده است . طبق این آیه ، خدا به [[بنی اسرائیل]] گفت: سجده کنان داخل «باب » قریه شوند و «حطّه » بر زبان آورند تا خدا از خطاهای آنان در گذرد. در تفسیر این آیه سخنان بسیاری گفته اند و اغلب نوشته اند که مقصود از قریه ، [[بیت المقدس]] است که یکی از درهای آن «باب حطّه » نام داشته است<ref>رک: مجمع التفاسیر؛ طبرسی؛ فخررازی؛ سیوطی، ذیل آیه</ref>.

[[ابوذر غفاری]] ، [[ابو سعید خدری]] و [[ابن عبّاس]] از [[پیامبر (ص)]] روایت کرده اند که [[اهل بیت]] من در میان این امت مانند «باب حطّه» برای بنی اسرائیل هستند، خداوند از راه ایشان گناهان را می بخشاید (إنّما مَثَلُ اهل بیتی فیکُم ... مثلُ باب حطّةٍ، من دخله نَجا و مَنْ لم یدْخله هلک ).

صدوق نقل کرده ، [[علی (ع)]] به نقل از پیامبر(ص) خود را «باب حطّه » نامیده است ، چنانکه اهل بیت پیامبر را باب حطّه امّت اسلام خوانده است و می فرماید: باب حطّه [[امت اسلام]] از باب حطّه بنی اسرائیل افضل است ، زیرا آن از چوب بود و ما امامان، ناطق و صادق و مؤمنیم .