کاربر ناشناس
اسما و صفات خدا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Pourrezaei |
imported>Pourrezaei بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶۴: | خط ۱۶۴: | ||
ابوهاشم‌جُبایى صفات‌خداوند را «احوال» مى‌انگاشت‌و در دیدگاه‌او، [[حال]]در عین‌اینكه‌وجودی مستقل‌نداشت، امری حقیقى‌بود. <ref>(بغدادی، 117)</ref> | ابوهاشم‌جُبایى صفات‌خداوند را «احوال» مى‌انگاشت‌و در دیدگاه‌او، [[حال]]در عین‌اینكه‌وجودی مستقل‌نداشت، امری حقیقى‌بود. <ref>(بغدادی، 117)</ref> | ||
==تعداد نامهای خداوند== | |||
دربارۀ شمار اسماءالله‌به‌ارقام‌مختلف‌اشاره‌كرده‌اند. مشهورترین‌رقمها 99 اسم است‌که بر مبنای حدیث: «اِن‌لِلّه‌تسعة و تسعین‌اسماً...» شهرت‌عام‌یافته‌است و دیگری 1001 <ref>(عین‌القضات، نامه‌ها، 1/190؛ عزالدین،23؛ ابوالفتوح،2/493؛ سنایى،35؛ میبدی، 5/632</ref>. در برخى روایات دیگر به 360 و در برخی دیگر خداوند داراى 4000اسم دانسته شده است. اگرچه‌در مورد روایت1001 نام- كه‌برخى‌آن‌را به999 نام‌تحویل‌كرده‌اند <ref>(محمدبن‌منور، 1/241)</ref> - نصى‌در احادیث‌نبوی وجود ندارد، لیكن‌ادعیه‌ای چون‌دعای مشهور به‌جوشن‌كبیر - كه‌محدثان‌شیعى‌آن‌را توثیق‌كرده‌اند <ref>(كفعمى، 402؛ مجلسى، 91/384 به‌بعد) </ref> - متضمن1001 اسم‌الهى‌است.<ref> سبزواری، 43</ref> با وجود این، هیچ‌یك‌از این‌ارقام‌و ارقام‌دیگری كه‌ذكر كرده‌اند <ref>(ابن‌عربى، ابوبكر، 2/343-350؛ یمانى، 171، 175)</ref>، نمى‌تواند تعیین‌كنندۀ شمار اسماء الهى‌باشد. | |||
چه بسا بسیاری از اسماء هزارگانه را بتوان زیر مجموعه یکدیگر دانسته و آنها را به 99 اسم تحلیل ببریم، همانگونه که برخی عارفان امهات اسماء را هفت اسم می‌دانند. دربارۀ نسبت‌میان‌اسماء و طبقه‌بندی آنها نیز بحثهای درخور تأملى‌مطرح‌شده‌است. <ref>(ماتریدی، 65 -66؛ جوینى، 144؛ ابن‌قیم، مدارج...، 1/32-33؛ نیز تهانوی، 1/709؛ طباطبایى، 8/354)</ref> Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA | |||
==نامهای خداوند در قرآن== | |||
{{اصلی|نامهای خدا در قرآن}} | |||
در قرآن غیر از لفظ جلاله «اللّه» که بنا بر مشهور اسم خاص ذات متعالى خداست، 143 <ref> مفاهیم القرآن، ج6، ص105 </ref>اسم دیگر وارد شده که داراى معناى وصفى است و هر کدام به نوعى، از کمال خداوند حکایت مى‌کند. از این اسامى 10 مورد به‌صورت غیر صریح ذکر شده اند. | |||
برخى آیات مانند 180 اعراف/7؛ 110 اسراء/17؛ 8طه/20 و 24 حشر/59 به‌صورت کلى تصریح مى‌کند که خداوند داراى اسماى‌حسناست: «ولِلّهِ الاَسماءُالحُسنى»؛ امّا صفت براى خداوند گرچه با همین لفظ و ماده به صراحت در قرآن به‌کار نرفته است؛ لیکن در مواردى با جمله فعلیه، خداوند به صفاتى وصف شده و در مواردى دیگر خداوند را از اوصافى منزّه دانسته است که عامه انسانها براى خداوند قائل مى‌شوند: «سُبحـنَهُ وتَعــلى عَمّا‌یَصِفون» (انعام/6،100 و نیز انبیاء/ 21، 22؛ مؤمنون/23، 91؛ صافّات/37، 159، 180 و زخرف /43، 82)؛ ولى با جمله استثنا: «اِلاّ عِبادَ اللّهِ المُخلَصین» (صافّات/ 37،160) وجود صفاتى را که انسانهاى برگزیده براى او قائل‌اند تأیید‌کرده است. Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۱۷۲: | خط ۱۸۳: | ||
* قرآن‌كریم | * قرآن‌كریم | ||
* آملى، حیدر، جامع‌الاسرار، به‌كوشش‌هانری كربن‌و عثمان‌اسماعیل‌یحیى، تهران، 1368ش | * آملى، حیدر، جامع‌الاسرار، به‌كوشش‌هانری كربن‌و عثمان‌اسماعیل‌یحیى، تهران، 1368ش | ||
* آملى، حیدر، المقدمات‌من‌كتاب‌نص‌النصوص، به‌كوشش‌همان‌دو، تهران، 1352ش/1974م | * آملى، حیدر، المقدمات‌من‌كتاب‌نص‌النصوص، به‌كوشش‌همان‌دو، تهران، 1352ش/1974م | ||
* ابن‌بابویه، محمد، التوحید، به‌كوشش‌هاشم‌حسینى، قم، 1398ق | * ابن‌بابویه، محمد، التوحید، به‌كوشش‌هاشم‌حسینى، قم، 1398ق | ||
* ابن‌تیمیه، احمد، الایمان، بیروت، 1403ق/1983م | * ابن‌تیمیه، احمد، الایمان، بیروت، 1403ق/1983م | ||
* ابن‌سلوم، محمد، مختصر لوامع‌الانوار البهیۀ، به‌كوشش‌محمد زهری نجار، بیروت، 1403ق/1983م | * ابن‌سلوم، محمد، مختصر لوامع‌الانوار البهیۀ، به‌كوشش‌محمد زهری نجار، بیروت، 1403ق/1983م | ||
* ابن‌عربى، ابوبكر، احكام‌القرآن، به‌كوشش‌محمد عبدالقادر عطا، بیروت، 1408ق/ 1988م | * ابن‌عربى، ابوبكر، احكام‌القرآن، به‌كوشش‌محمد عبدالقادر عطا، بیروت، 1408ق/ 1988م | ||