اخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها
←رابطه دین و اخلاق
(←تعریف) |
|||
| خط ۱۰۰: | خط ۱۰۰: | ||
از دیرباز تاکنون، درباره رابطه دین و اخلاق، دیدگاه‌های متنوعی ارائه شده است؛ از جمله: | از دیرباز تاکنون، درباره رابطه دین و اخلاق، دیدگاه‌های متنوعی ارائه شده است؛ از جمله: | ||
*برخی از متکلمان مسیحی و مسلمان همچون [[اشاعره]]، بایدها و نبایدهای اخلاقی را بر [[اراده تشریعی|اراده تشریعی خدا]] که در [[وحی|ادیان وحیانی]] منعکس شده، مبتنی می‌سازند؛<ref>عالمی، رابطه دین و اخلاق، ۱۳۸۹ش، ص۶۳-۶۶.</ref> | *برخی از متکلمان مسیحی و مسلمان همچون [[اشاعره]]، بایدها و نبایدهای اخلاقی را بر [[اراده تشریعی|اراده تشریعی خدا]] که در [[وحی|ادیان وحیانی]] منعکس شده، مبتنی می‌سازند؛<ref>عالمی، رابطه دین و اخلاق، ۱۳۸۹ش، ص۶۳-۶۶.</ref> | ||
*برخی از فیلسوفان غربی همچون کانت، باور به مفاهیم کلیدی دین همچون باور به خدا و اختیار انسان را بر اخلاقیات مبتنی می‌سازند به استنتاج دین از اخلاق معتقدند؛<ref>عالمی، رابطه دین و اخلاق، ۱۳۸۹ش، ص۱۱۲-۱۲۰.</ref> | *برخی از فیلسوفان غربی همچون کانت،{{یادداشت|به آلمانی:Immanuel Kant فیلسوف سرشناس آلمانی ۱۷۲۴-۱۸۰۴م.}} باور به مفاهیم کلیدی دین همچون باور به خدا و اختیار انسان را بر اخلاقیات مبتنی می‌سازند به استنتاج دین از اخلاق معتقدند؛<ref>عالمی، رابطه دین و اخلاق، ۱۳۸۹ش، ص۱۱۲-۱۲۰.</ref> | ||
* و گروهی از محققان نیز اخلاقیات ([[حسن و قبح|حُسن و قُبح]]) را مستقل از اراده تشریعی خدا دانسته و خوبی و بدی کارها را ذاتی آنها به حساب می‌آورند و معتقدند که عقل قادر است بسیاری از آنها را مستقل از دین کشف نماید. از این منظر، دین در کنار عقل، هم نقش تاییدی نسبت به دریافت‌های عقلی دارد و هم نواقص عقل در کشف سایر اخلاقیات را جبران می‌سازد و هم ما را نسبت به اخلاقی بودن، تشویق می‌نماید.<ref>عالمی، رابطه دین و اخلاق، ۱۳۸۹ش، ص۲۰۱-۲۰۹.</ref> | * و گروهی از محققان نیز اخلاقیات ([[حسن و قبح|حُسن و قُبح]]) را مستقل از اراده تشریعی خدا دانسته و خوبی و بدی کارها را ذاتی آنها به حساب می‌آورند و معتقدند که عقل قادر است بسیاری از آنها را مستقل از دین کشف نماید. از این منظر، دین در کنار عقل، هم نقش تاییدی نسبت به دریافت‌های عقلی دارد و هم نواقص عقل در کشف سایر اخلاقیات را جبران می‌سازد و هم ما را نسبت به اخلاقی بودن، تشویق می‌نماید.<ref>عالمی، رابطه دین و اخلاق، ۱۳۸۹ش، ص۲۰۱-۲۰۹.</ref> | ||