کاربر ناشناس
بابا رکن‌الدین شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
بابارکن‌الدین از اوان کودکی به [[عرفان]] و [[تصوف]] گرایش داشت و پس از آنکه با احوال عارفان آشنایی یافت، به طریق سیرو سلوک گام نهاد. او خود می‌گوید: «از زمان صباوت... از خود ادراک معنایی از معانی و شأنی از شؤون توحید می‌کردم ».<ref>بابارکن الدین شیرازی، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص، ص۴.</ref> | بابارکن‌الدین از اوان کودکی به [[عرفان]] و [[تصوف]] گرایش داشت و پس از آنکه با احوال عارفان آشنایی یافت، به طریق سیرو سلوک گام نهاد. او خود می‌گوید: «از زمان صباوت... از خود ادراک معنایی از معانی و شأنی از شؤون توحید می‌کردم ».<ref>بابارکن الدین شیرازی، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص، ص۴.</ref> | ||
بابارکن‌الدین ابتدا نزد [[عبدالرزاق کاشانی]] (د۷۳۶ق/۱۳۳۶م) ، به تعلیم [[عرفان نظری]] و سلوک عملی پرداخت و پس از او از داوود قیصری (د ۷۵۱ق/۱۳۵۰م) بهره برد و نزد آن دو [[فصوص الحکم]] ''[[ابن عربی]]'' را خواند و نیز در حل مشکلات فصوص، از [[نعمان خوارزمی]] کمک گرفت.<ref>بابارکن الدین شیرازی، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص، ص۵و۲۳۳و۲۴۹.</ref> او همچنین در [[شیراز]] به محضر امین بلیانی شتافته و از وی به بزرگی یاد کرده بود و او را | بابارکن‌الدین ابتدا نزد [[عبدالرزاق کاشانی]] (د۷۳۶ق/۱۳۳۶م) ، به تعلیم [[عرفان نظری]] و سلوک عملی پرداخت و پس از او از داوود قیصری (د ۷۵۱ق/۱۳۵۰م) بهره برد و نزد آن دو [[فصوص الحکم]] ''[[ابن عربی]]'' را خواند و نیز در حل مشکلات فصوص، از [[نعمان خوارزمی]] کمک گرفت.<ref>بابارکن الدین شیرازی، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص، ص۵و۲۳۳و۲۴۹.</ref> او همچنین در [[شیراز]] به محضر امین بلیانی شتافته و از وی به بزرگی یاد کرده بود و او را «شیخ المشایخ» می‌خواند.<ref>بابارکن الدین شیرازی، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص، ص۲۲۳-۲۲۲.</ref> | ||
== مذهب او == | == مذهب او == | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
بابارکن الدین در اصفهان درگذشت و در [[تخت فولاد اصفهان]] دفن شد. وفات او بر پایه سنگ نوشته سردر آرامگاهش، در ۷۶۹ق/۱۳۶۸م روی داده است.<ref>جابری انصاری، تاریخ اصفهان و ری، ص۳۲۵؛ قمی، هدیةالاحباب، ص۱۰۲؛ همایی، جلال‌الدین، بابارکن‌الدین شیرازی: نصوص‌الخصوص فی ترجمة الفصوص، ص۱۰؛ اقبال آشتیانی، بابارکن الدین و مقبره او، ص۴۲؛ آقابزرگ، الذریعه، ج۲۴، ص۱۸۰.</ref> | بابارکن الدین در اصفهان درگذشت و در [[تخت فولاد اصفهان]] دفن شد. وفات او بر پایه سنگ نوشته سردر آرامگاهش، در ۷۶۹ق/۱۳۶۸م روی داده است.<ref>جابری انصاری، تاریخ اصفهان و ری، ص۳۲۵؛ قمی، هدیةالاحباب، ص۱۰۲؛ همایی، جلال‌الدین، بابارکن‌الدین شیرازی: نصوص‌الخصوص فی ترجمة الفصوص، ص۱۰؛ اقبال آشتیانی، بابارکن الدین و مقبره او، ص۴۲؛ آقابزرگ، الذریعه، ج۲۴، ص۱۸۰.</ref> | ||
آرامگاه او که اکنون در [[تخت فولاد اصفهان]] باقی است، همواره محل ذکر و عبادت [[درویش|دراویش]] و [[صوفیه]] بوده است. <ref>همایی، جلال‌الدین، بابارکن‌الدین شیرازی: نصوص‌الخصوص فی ترجمة الفصوص، ص۱۱؛ نیز نک: دائرة المعارف بزرگ اسلامی، بابارکن‌الدین شیرازی، مقبره.</ref> | آرامگاه او که اکنون در [[تخت فولاد اصفهان]] باقی است، همواره محل ذکر و عبادت [[درویش|دراویش]] و [[صوفیه]] بوده است. <ref>همایی، جلال‌الدین، بابارکن‌الدین شیرازی: نصوص‌الخصوص فی ترجمة الفصوص، ص۱۱؛ نیز نک: دائرة المعارف بزرگ اسلامی، بابارکن‌الدین شیرازی، مقبره.</ref> | ||
| خط ۱۰۰: | خط ۹۸: | ||
{{ستون-شروع|2}} | {{ستون-شروع|2}} | ||
*[[آقابزرگ]]، [[الذریعه]] | *[[آقابزرگ]]، [[الذریعه]] | ||
*اقبال آشتیانی، عباس، | *اقبال آشتیانی، عباس، «بابارکن الدین و مقبره او»، یادگار ، تهران، ۱۳۴۲ش، س۲، شم ۴ | ||
*بابارکن الدین شیرازی، مسعود، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص، به کوشش رجبعلی مظلومی، تهران، ۱۳۵۹ش | *بابارکن الدین شیرازی، مسعود، نصوص الخصوص فی ترجمة الفصوص، به کوشش رجبعلی مظلومی، تهران، ۱۳۵۹ش | ||
*بغدادی، ایضاح | *بغدادی، ایضاح | ||