زیارت اربعین: تفاوت میان نسخه‌ها
←مضمون زیارت
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
در این زیارت که با سلام و درود به [[امام حسین(ع)]] و با اشاره به [[شهادت]] و مصیبت‌های او آغاز می‌شود، به برخی از عقاید [[شیعه]] مانند ولایت ائمه(ع) و اینکه میراث [[نبوت]] نزد امام حسین(ع) است و حجت الهی بودن او اشاره شده است. | در این زیارت که با سلام و درود به [[امام حسین(ع)]] و با اشاره به [[شهادت]] و مصیبت‌های او آغاز می‌شود، به برخی از عقاید [[شیعه]] مانند ولایت ائمه(ع) و اینکه میراث [[نبوت]] نزد امام حسین(ع) است و حجت الهی بودن او اشاره شده است. | ||
در این زیارتنامه فلسفه شهادت امام حسین(ع)، نجات بندگان خدا از جهالت و گمراهی دانسته شده و برخی از ویژگی‌های امام حسین(ع) مثل دوری از [[شرک]] و ویژگی‌های قاتلان او ذکر شده است. زائر در این زیارت خود را تسلیم دستورات [[امامان شیعه]] و نیز آماده یاری آنها و مخالفت با دشمنانشان معرفی می‌کند<ref>. ابن قولویه قمی، کامل الزیارات،۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۴۲</ref> | در این زیارتنامه فلسفه شهادت امام حسین(ع)، نجات بندگان خدا از جهالت و گمراهی دانسته شده و برخی از ویژگی‌های امام حسین(ع) مثل دوری از [[شرک]] و ویژگی‌های قاتلان او ذکر شده است. زائر در این زیارت خود را تسلیم دستورات [[امامان شیعه]] و نیز آماده یاری آنها و مخالفت با دشمنانشان معرفی می‌کند<ref>. ابن قولویه قمی، کامل الزیارات،۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۴۲</ref> | ||
محور های کلی واصلی در زیارت اربعین عبارتند از: ۱-تبیین مقام معنوی امام وامامت وپاره ای از مظلومیت امام حسین(ع) در قالب سلام های توصیفی. ۲- تبیین عظمت و جایگاه والای امام حسین(ع) وگواهی به رستگاری و کرامت وسعادت وی در پرتو [[شهادت]]. {{یادداشت|الْفَائِزُ بِكرَامَتِك أَكرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ. }}۳- تبیین مقامات ویژه اهداف قیام حسینی و رهایی بندگان خدا در پرتو آن از جهالت ونادانی وسردرگمی گمراهی. {{یادداشت|وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیك لِیسْتَنْقِذَ عِبَادَك مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیرَةِ الضَّلالَةِ.}} ۴- معرفی جبهه دشمن وبیان ویژگی های آنان مانند:فریب خورندگان از دنیا، آخرت فروشان، هواپرستان، پیروی کنندگان از گناهکاران، [[منافقان]] و دوزخیان. ۵- گواهی به تحقق وعده های الهی درباره امام حسین(ع) و دشمنانش. ۶- [[جهاد در راه خدا|جهاد]] و پایداری و صبر وشکیبایی خالصانه امام (ع) تا نیل به مقام شهادت در راه اطاعت از خداوند متعال. ۷- در خواست [[لعنت]] ونفرین از خداوند برای تمام کسانی که به هر نحو به امام ظلم رواداشتند. ۸- گواهی مجدد به مقامات والای امام و استمرار نسل [[امامان]] هدایت و [[تقوی]] از امام حسین(ع) . ۹- گواهی به بهره بردن تمام مسلمانان ومومنان از امام وحجت بودن او برتمام اهل دنیا. ۹- گواهی به تبعیت و پیروی و کامل از امام حسین(ع) با قلب و دل و تسلیم در برابر او در ذهن و اندیشه و همراهی وحمایت با یاری کردن در میدان عمل. ۱۱- اعلام آمادگی برای یاری اهلبیت(ع) در هنگام ظهور [[امام زمان(ع)]] و همراهی با آنان و دشمنی با دشمنانشان. <ref>قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ۱۳۹۰ش، زیارت اربعین، ص۷۷۶-۷۷۸.</ref> | محور های کلی واصلی در زیارت اربعین عبارتند از: ۱-تبیین مقام معنوی امام وامامت وپاره ای از مظلومیت امام حسین(ع) در قالب سلام های توصیفی. ۲- تبیین عظمت و جایگاه والای امام حسین(ع) وگواهی به رستگاری و کرامت وسعادت وی در پرتو [[شهادت]]. {{یادداشت|الْفَائِزُ بِكرَامَتِك أَكرَمْتَهُ بِالشَّهَادَةِ وَ حَبَوْتَهُ بِالسَّعَادَةِ. }}۳- تبیین مقامات ویژه اهداف قیام حسینی و رهایی بندگان خدا در پرتو آن از جهالت ونادانی وسردرگمی گمراهی. {{یادداشت|وَ بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیك لِیسْتَنْقِذَ عِبَادَك مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَیرَةِ الضَّلالَةِ.}} ۴- معرفی جبهه دشمن وبیان ویژگی های آنان مانند:فریب خورندگان از دنیا، آخرت فروشان، هواپرستان، پیروی کنندگان از گناهکاران، [[منافقان]] و دوزخیان. ۵- گواهی به تحقق وعده های الهی درباره امام حسین(ع) و دشمنانش. ۶- [[جهاد در راه خدا|جهاد]] و پایداری و صبر وشکیبایی خالصانه امام (ع) تا نیل به مقام شهادت در راه اطاعت از خداوند متعال. ۷- در خواست [[لعنت]] ونفرین از خداوند برای تمام کسانی که به هر نحو به امام ظلم رواداشتند. ۸- گواهی مجدد به مقامات والای امام و استمرار نسل [[امامان]] هدایت و [[تقوی]] از امام حسین(ع) . ۹- گواهی به بهره بردن تمام مسلمانان ومومنان از امام وحجت بودن او برتمام اهل دنیا. ۹- گواهی به تبعیت و پیروی و کامل از امام حسین(ع) با قلب و دل و تسلیم در برابر او در ذهن و اندیشه و همراهی وحمایت با یاری کردن در میدان عمل. ۱۱- اعلام آمادگی برای یاری اهلبیت(ع) در هنگام ظهور [[امام زمان(ع)]] و همراهی با آنان و دشمنی با دشمنانشان. <ref>قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، ۱۳۹۰ش، زیارت اربعین، ص۷۷۶-۷۷۸.</ref> | ||