حبشه: تفاوت میان نسخه‌ها

حبشه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۸:۵۹

۴۵ بایت حذف‌شده ، ‏۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۴

جز

←‏تاریخ حبشه در دوره اسلامی و معاصر

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Mohamadhaghani

@@ خط ۲۸: / خط ۲۸: @@
 با ظهور [[اسلام]]، پادشاهی اکسوم، به عنوان قدرتی بزرگ در [[دریای سرخ]]، رو به ضعف گذاشت.<ref>رجوع کنید به د. اسلام، چاپ دوم، ذیل"Habash, Habasha.I"</ref> از این تاریخ، آثار مسیحیت از سواحل دریای سرخ رخت بربست، راه‌های مواصلاتی اکسوم به دست مسلمانان افتاد و مسیحیان حبشه به ارتفاعات رفتند و تا مدتی با بقیه جهان بی‌ارتباط بودند، تا اینکه در سده دهم/ شانزدهم مناسبات تازه‌ای با [[اروپا]] برقرار کردند.<ref>رجوع کنید به عبدالعزیز کامل، ص۷۱.</ref>
-===امارت‌های اسلامی===
+'''امارت‌های اسلامی'''
 در دوره اسلامی، چندین امارت اسلامی، معروف به امارات الطراز الاسلامی، در حبشه تأسیس شد. توسعه تدریجی این امارات از زمانی آغاز شد که مهاجرت از [[جزیرةالعرب]] در قرن اول به سوی این منطقه آغاز گردید. حکام مسلمان این امارت‌ها از شاهان حبشه تبعیت می‌کردند.
-'''امارت اوفات'''
 در بین امارات هفت گانه مسلمانان، [[امارت اوفات]] از دیگر امارات نیرومندتر بود و از این رو توانست خود را از تبعیت پادشاه حبشه رها سازد و دین اسلام را تا [[بندر زیلع]] در ساحل [[خلیج عدن]] توسعه دهد. به طور کلی کانون گسترش [[اسلام]] در حبشه، اوفات بود.<ref>الموسوعة العربیة، ج۱، ص۳۵۹.</ref>
-وقتی حکومت حبشه به سلیمانی‌ها رسید، درگیری میان اوفات و حکومت حبشه آغاز شد که چند قرن طول کشید. مهم‌ترین نبرد میان آنها، جنگ نجاشی <ref>پادشاه حبشه، معروف به عمدة صهیون، ۷۱۳ـ ۷۴۵/ ۱۳۱۳ـ۱۳۴۴</ref> و [[حق الدین اول]] (سلطان اوفات) بود. پس از حق الدین، برادرانش (صبرالدین و جلال الدین) با دیگر امارات مسلمانان متحد شدند، ولی پیروزی با نجاشی بود که شهرهای اسلامی را غارت کرد و مساجد آنان را آتش زد.
-'''حق الدین دوم'''
+وقتی حکومت حبشه به سلیمانی‌ها رسید، درگیری میان اوفات و حکومت حبشه آغاز شد که چند قرن طول کشید. مهم‌ترین نبرد میان آنها، جنگ بین پادشاه حبشه معروف به عمدة صهیون<ref>ح ۷۱۳ـ ۷۴۵/ ۱۳۱۳ـ۱۳۴۴</ref> و حق الدین اول (سلطان اوفات) بود. پس از حق‌الدین، برادرانش (صبرالدین و جلال‌الدین) با دیگر امارات مسلمانان متحد شدند، ولی پیروزی با پادشاه حبشه بود و او شهرهای اسلامی را غارت کرد و مساجد آنان را آتش زد.
-[[حق الدین دوم]]، برای انتقام گیری، با دیگر امارت‌های اسلامی هم پیمان شد و آنان توانستند سپاه شاه حبشه را شکست دهند. پس از کشته شدن حق الدین دوم، برادرش سعدالدین ابوالبرکات توانست پادشاه حبشه را شکست دهد. وی در ۸۱۸/ ۱۴۱۵ کشته شد و بدین ترتیب سلطنت اوفات خاتمه یافت.<ref>الموسوعة العربیة، ج۱، ص.۳۵۹</ref>
+حق الدین دوم، برای انتقام‌گیری، با دیگر امارت‌های اسلامی هم‌پیمان شد و آنان توانستند سپاه شاه حبشه را شکست دهند. پس از کشته‌شدن حق الدین دوم، برادرش سعدالدین ابوالبرکات توانست پادشاه حبشه را شکست دهد. اما وی در ۸۱۸/ ۱۴۱۵ کشته شد و بدین ترتیب سلطنت اوفات خاتمه یافت.<ref>الموسوعة العربیة، ج۱، ص.۳۵۹</ref>
 '''تلاش کشیشان'''
-در قرن یازدهم/ هفدهم کشیش‌های [[کاتولیک]] در صدد برآمدند کیش خود را در آن کشور منتشر کنند، ولی موفق نشدند.<ref>بعلبکی، ج۴، ص۷۷.</ref>
+در قرن یازدهم/ هفدهم کشیش‌های [[کاتولیک]] درصدد برآمدند کیش خود را در آن کشور منتشر کنند، ولی موفق نشدند.<ref>بعلبکی، ج۴، ص۷۷.</ref>
 '''جنگ‌های داخلی'''
@@ خط ۵۰: / خط ۴۷: @@
 ===تشکیل کشورهای کنونی===
 در ۱۳۰۲/ ۱۸۸۵ ایتالیایی‌ها بندر مَصَوَّع را تصرف کردند<ref>قوزی، ص.۲۸۱</ref> و منلیک دوم در ۱۳۰۶/ ۱۸۸۹ سلطان حبشه شد. در ۱۳۱۴/ ۱۸۹۶، منلیک دوم طی نبردی بر نیروهای [[ایتالیا]] پیروز شد و با محدود شدن متصرفات ایتالیا بر بخش [[اریتره]] و مناطق شمالی حبشه، کشور مستقل [[اتیوپی]] تشکیل گردید.
 سایر قسمت‌های سرزمین حبشه نیز به تدریج از [[ایتالیا]]، [[بریتانیا]] و [[فرانسه]] استقلال یافتند: [[سومالی]] در ۱۳۳۹ش/۱۹۶۰، [[جیبوتی]] در ۱۳۵۶ش/ ۱۹۷۷ و [[اریتره]] در ۱۳۷۲ش/ ۱۹۹۳.<ref> «‌الحبشة و امبراطورها »، ص۴۵۹ـ ۴۶۰؛ خوند، ج۱، ص۹۹.</ref>