کاربر ناشناس
حبشه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Aghaie بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Aghaie بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
==مهاجرت مسلمانان به حبشه== | ==مهاجرت مسلمانان به حبشه== | ||
===مهاجرت اول=== | ===مهاجرت اول=== | ||
در سال پنجم بعثت، | در سال پنجم بعثت، زمانی که آزار و اذیت به [[اصحاب]] [[پیامبر]] شدت گرفت، آن حضرت گروهی از آنان را به همراه پسرعموی خود، [[جعفر بن ابی طالب|جعفربن ابی طالب]]، به حبشه فرستاد. این واقعه به «مهاجرت نخست مسلمانان» معروف است.<ref>رجوع کنید به ابن هشام، قسم۲، ص۳۵۹ـ۳۷۰؛ ابن سعد، ج۱، ص۲۰۳ـ۲۰۶؛ نیز رجوع کنید به یعقوبی، ج۲، ص۲۹.</ref> | ||
===مهاجرت دوم=== | ===مهاجرت دوم=== | ||
مهاجرت دوم نیز پیش از هجرت به [[مدینه]] | مهاجرت دوم نیز پیش از هجرت به [[مدینه]] به وقوع پیوست؛ مهاجران ۸۳ مرد و ۱۱ زن قریشی و ۷تن غیر قریشی بودند.<ref>رجوع کنید به ابن سعد، ج۱، ص۲۰۷ـ۲۰۸.</ref> | ||
==تاریخ حبشه در دوره | ==تاریخ حبشه در دوره اسلامی و معاصر== | ||
== | ==امارت‌های اسلامی== | ||
در دوره | در دوره اسلامی، چندین امارت اسلامی، معروف به امارات الطراز الاسلامی، در حبشه تأسیس شد. توسعه تدریجی این امارات از زمانی آغاز شد که مهاجرت از [[جزیرةالعرب]] در قرن اول به سوی این منطقه آغاز گردید. حکام مسلمان این امارت‌ها از شاهان حبشه تبعیت می‌کردند. | ||
==امارت اوفات== | ==امارت اوفات== | ||
در بین امارات | در بین امارات هفت گانه مسلمانان، [[امارت اوفات]] از دیگر امارات نیرومندتر بود و از این رو توانست خود را از تبعیت پادشاه حبشه رها سازد و دین اسلام را تا [[بندر زیلع]] در ساحل [[خلیج عدن]] توسعه دهد. به طور کلی کانون گسترش [[اسلام]] در حبشه، اوفات بود.<ref>الموسوعة العربیة، ج۱، ص۳۵۹.</ref> | ||
=== | ===درگیری میان اوفات و حکومت حبشه=== | ||
وقتی حکومت حبشه به سلیمانی‌ها رسید، درگیری میان اوفات و حکومت حبشه آغاز شد که چند قرن طول کشید. مهم‌ترین نبرد میان آنها، جنگ نجاشی <ref>پادشاه حبشه، معروف به عمدة صهیون، ۷۱۳ـ ۷۴۵/ ۱۳۱۳ـ۱۳۴۴</ref> و [[حق الدین اول]] (سلطان اوفات) بود. پس از حق الدین، برادرانش (صبرالدین و جلال الدین) با دیگر امارات مسلمانان متحد شدند، ولی پیروزی با نجاشی بود که شهرهای اسلامی را غارت کرد و مساجد آنان را آتش زد. | |||
=== | ===حق الدین دوم=== | ||
[[ | [[حق الدین دوم]]، برای انتقام گیری، با دیگر امارت‌های اسلامی هم پیمان شد و آنان توانستند سپاه شاه حبشه را شکست دهند. پس از کشته شدن حق الدین دوم، برادرش سعدالدین ابوالبرکات توانست پادشاه حبشه را شکست دهد. وی در ۸۱۸/ ۱۴۱۵ کشته شد و بدین ترتیب سلطنت اوفات خاتمه یافت.<ref>الموسوعة العربیة، ج۱، ص.۳۵۹</ref> | ||
===تلاش کشیشان=== | ===تلاش کشیشان=== | ||
در قرن یازدهم/ هفدهم | در قرن یازدهم/ هفدهم کشیش‌های [[کاتولیک]] در صدد برآمدند کیش خود را در آن کشور منتشر کنند، ولی موفق نشدند.<ref>بعلبکی، ج۴، ص۷۷.</ref> | ||
=== | ===جنگ‌های داخلی=== | ||
پس از قرن یازده، در حبشه، اغلب، | پس از قرن یازده، در حبشه، اغلب، جنگ‌های داخلی رخ می‌داد، در قرن سیزدهم/ نوزدهم یکی از سرکردگان حبشی، این کشور را متحد کرد و با عنوان تئودور دوم سلطنت نمود (حک:۱۲۷۱ـ۱۲۸۵/ ۱۸۵۵ـ ۱۸۶۸). او دشمن سرسخت مسلمانان بود و در جنگی با [[بریتانیایی ها]] شکست خورد و خودکشی کرد و پس از یک جنگ داخلی، یوحنا به سلطنت رسید.<ref>حک: ۱۲۸۹ـ۱۰۳۶/ ۱۸۷۲ـ ۱۸۸۹؛ الموسوعة العربیة، ج۱، ص۳۶۰.</ref> | ||
===استقلال | ===استقلال اتیوپی=== | ||
در | در ۱۳۰۲/ ۱۸۸۵ ایتالیایی‌ها بندر مَصَوَّع را تصرف کردند<ref>قوزی، ص.۲۸۱</ref> و منلیک دوم در ۱۳۰۶/ ۱۸۸۹ سلطان حبشه شد. در ۱۳۱۴/ ۱۸۹۶، منلیک دوم طی نبردی بر نیروهای [[ایتالیا]] پیروز شد و با محدود شدن متصرفات ایتالیا بر بخش [[اریتره]] و مناطق شمالی حبشه، کشور مستقل [[اتیوپی]] تشکیل گردید. | ||
===استقلال سایر قسمت‌های حبشه=== | |||
سایر قسمت‌های سرزمین حبشه نیز به تدریج از [[ایتالیا]]، [[بریتانیا]] و [[فرانسه]] استقلال یافتند: [[سومالی]] در ۱۳۳۹ش/۱۹۶۰، [[جیبوتی]] در ۱۳۵۶ش/ ۱۹۷۷ و [[اریتره]] در ۱۳۷۲ش/ ۱۹۹۳.<ref> «الحبشة و امبراطورها »، ص۴۵۹ـ ۴۶۰؛ خوند، ج۱، ص۹۹.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس|2}} | {{پانویس|2}} | ||