اعتکاف: تفاوت میان نسخه‌ها

اعتکاف، التزام به توقف و درنگ در [[مسجد]] به [[قصد قربت]] است.<ref>راغب، مفردات، ۱۳۹۲ق، ص۳۵۵. </ref>  در [[فقه]] اسلامی به توقّف سه روز يا بيشتر در [[مسجد]] به [[قصد قربت]] و با اعمال و شرايط مخصوص، اعتكاف، و به شخص به‌جا آورنده آن مُعتَكِف گويند. <ref>موسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامي، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۵۹۸.</ref>  

اعتکاف از ماده «عکف» در لغت به معنای اقبال و روی آوردن به چیزی و بزرگداشت آن است،<ref>راغب، مفردات، ۱۳۹۲ق، ص ۳۵۵. </ref> که در [[قرآن مجید]] نیز در مواردی در این مفهوم به کار رفته است.<ref>نک: سوره بقره، ۱۲۵؛ اعراف، ۱۳۸؛ طه، ۹۷؛ شعراء، ۷۱</ref> همچنین از همین ماده در قرآن، «عاکف» به معنای ساکن و مقیم ([[سوره حج|حج]]،۲۵) و نیز «معکوف» در مفهوم ممنوع و بازداشته شده ([[سوره فتح|فتح]]،۲۵) کاربرد یافته است.{{یادداشت|هُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوكُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْيَ مَعْكُوفًا أَنْ يَبْلُغَ مَحِلَّه آنها بودند كه كفر ورزيدند و شما را از مسجد الحرام بازداشتند و نگذاشتند قربانى [شما] كه بازداشته شده بود به محلش برسد،}}