اصول دین: تفاوت میان نسخه‌ها

بیشتر علما یقین را در اصول دین لازم می‌دانند.<ref>شیخ انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۲۸ق، ص۵۵۳.</ref> علامه حلی در باب حادی عشر، مدعی اجماع در این زمینه شده است؛[[علامه حلی، باب حادی عشر، ۱۳۶۵ش، ص۱.]] اما شیخ انصاری دیدگاه‌های دیگری نیز در این زمینه نقل کرده است؛<ref>شیخ انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۲۸ق، ص۵۵۳، ۵۵۴.</ref> از جمله دیدگاهی که وجود ظن را هم در اصول دین کافی می‌داند. به گفته او این دیدگاه از کسانی چون محقق اردبیلی و شاگردش صاحب مدارک نقل شده است و از نوشته‌های شیخ بهایی، علامه مجلسی و فیض کاشانی هم چنین نظری برداشت می‌شود.<ref>شیخ انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۲۸ق، ص۵۵۳، ۵۵۴.</ref><br /> شیخ انصاری در کتاب رسائل نوشته است که ظن در اصول دین کافی نیست.<ref>شیخ انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۲۸ق، ص۵۶۹.</ref> وکسی که می تواند واجب است که تحقیق کند تا به یقین برسد.<ref>شیخ انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۲۸ق، ص۵۶۹، ۵۷۰.</ref> دلیل این وجوب از منظر او روایات فراوانی است که بر وجوب ایمان و علم و معرفت و اقرار دلالت می‌کنند همچنین به گفته او کسی که به یقین نرسیده است مؤمن به شمار نمی‌آید؛ زیرا روایات معرفت را در ایمان شرط دانسته اند.<ref>شیخ انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۲۸ق، ص۵۶۹.</ref> البته به عقیده شیخ انصاری کسی که در اصول دین به یقین نرسیده و تنها ظن دارد، هرچند مؤمن نیست، کافر هم به شمار نمی‌آید؛ زیرا روایات بسیاریی بر این دلالت می‌کنند که برخی از مسلمانان نه مؤمن‌اند نه کافر.<ref>شیخ انصاری، فرائدالاصول، ۱۴۲۸ق، ص۵۷۱.</ref>