آیة الکرسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آیه]] ۲۵۵ [[سوره بقره]]، به جهت واژه «الکرسی» در این آیه، آیة الکرسی نامیده شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۷۶.</ref> گفته شده اين‌ آيه‌ در [[صدر اسلام]] و زمان‌ [[پیامبر اکرم(ص)]] و [[ائمه(ع)]] نيز به‌ آيةالكرسى‌ معروف‌ بوده‌ است‌.<ref>طباطبایی، المیزان،۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۳۷.</ref> متن و ترجمه آیه چنین است:

مشهور میان مفسران شیعه آن است که آیة الکرسی فقط آیه ۲۵۵ [[سوره بقره]] است<ref>مؤسسه دایره المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۷۴؛ کوشا، «آیه الکرسی»، ص۱۱۹.</ref> و دو [[آیه]] بعد جزو آن نیست.<ref>طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق ج۲، ص۲۷۸.</ref> [[علامه طباطبایی]] نویسنده [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] معتقد است که آیةالکرسی همان آیه ۲۵۵ [[سوره بقره]] است که به وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ ختم می شود. <ref>حسینی طهرانی، محمدحسین، مهرتابان، ص۱۷۷.</ref>[[مکارم شیرازی]]، از مفسران معاصر [[شیعه]]، شش شاهد برای منحصر بودن عنوان آیة الکرسی بر آیه ۲۵۵ سوره بقره ارائه کرده است؛ از جمله:

در مقابل نظر مشهور، برخی با استناد به بعضی از [[روایات]]،<ref>برای نمونه نگاه کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق،  ج۲، ص۶۲۱.</ref>{{یادداشت|در روایتی از پیامبر(ص) نقل شده که فرمود: «هر کس چهار آیه از اول [[سوره بقره]]، آیة‌الکرسی و دو‌ آیه بعد از آن و سه آیه آخر سوره بقره را بخواند، در جان و مالش بدی نبیند و هیچ شیطانی به او نزدیک نشود...»(کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق،  ج۲، ص۶۲۱)}} آیات ۲۵۶ و ۲۵۷ سوره بقره را هم جزو آیة الکرسی دانسته‌اند.<ref>معینی، «آیة الکرسی»، ص۱۰۰.</ref> همین روایات را نیز سبب شهرت الحاق دو آیه بعد به آیه الکرسی در میان [[شیعیان]] دانسته‌اند.<ref>دشتی، «آیة الکرسی»، ص۴۶۹.</ref> از دیگر دلایل برای الحاق آیات ۲۵۶ و ۲۵۷ به آیه الکرسی را پیوند عمیق میان مضامین و مفاهیم آیه الکرسی با دو آیه بعد می‌دانند.<ref>کوشا، «آیه الکرسی»، ص۱۲۰.</ref> [[سید محمدکاظم طباطبایی یزدی|سید محمدکاظم یزدی]] در [[العروة الوثقی (کتاب)|عروه الوثقی]] برای خواندن آیة الکرسی در [[نماز لیلة الدفن|نماز لیلةالدفن]] خواندن تا پایان آیه ۲۵۷«هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ» را مطابق با احتیاط دانسته است. <ref>طباطبایی یزدی، محمدکاظم، ج۲، ص۱۲۶.

در روایات مختلفی از [[امامان شیعه(ع)]] کرسی در این آیه به معنای [[علم خداوند]] تفسیر شده است که معنای آیه چنین می‌شود: «خداوند، پیشاروی آنان و پشت سرشان را می‌داند و به چیزی از «علم» او آگاه نگردند، جز آنچه خود بخواهد. کرسی (= علم) او آسمان‌ها و زمین را فرا گرفته است.»<ref>عسگری، عقاید اسلام در قرآن کریم، ۱۳۸۶ش، ص۴۷۳-۴۷۵.</ref> طبق [[حدیث|حدیثی]] از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، «کرسی» علم اختصاصی [[خداوند]] است که هیچ یک از [[پیامبران]]، فرستادگان و [سایر] حجت‌هایش را بر آن آگاه نکرده است.<ref>صدوق، معانی الاخبار، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۶۷.</ref>

[[مفسران]] ذیل واژه‌های این آیه از جمله الحی، القیوم و الکرسی مباحث مفصلی درباره حیات خداوند، وابستگی تمام هستی به خداوند و مراد از کرسی و [[عرش خداوند]] ارائه داده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ج۲، ص۳۲۸-۳۳۶؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ۲۶۲، ۲۷۷؛ مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۳۹۱-۳۹۵.</ref>

[[سیدمحمدحسین طباطبایی]] عظمت آية الكرسى‌ را به جهت شامل‌بودن آن بر معارف دقیقی درباره [[توحید|توحید خالص]] و قیمومیت مطلق خدا دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۳۷.</ref>  

در فضیلت آیه الکرسی از [[پيامبر(ص)]] آمده است که آیه الکرسی سید آیه‌ها و برترین آنها است و همه خیرهای دنیا و آخرت را در بر دارد.<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۲۶۸؛ عیاشی، التفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۳۷؛ سیوطی، جامع‌ الصغیر، ۱۳۷۳ق، ج۱، ص۴۷.</ref> در روایتی دیگر نقل شده که سرور سخن‌ها [[قرآن]] و سرور قرآن‌ [[سوره بقره]] و سرور سوره بقره‌ آيةالكرسى‌ است‌.<ref>سیوطى‌، جامع‌ الصغیر، ۱۳۷۳ق، ج۲، ص۳۵.</ref>  

اين‌ [[آیه]] در ميان‌ [[مسلمانان‌]] هميشه‌ مورد توجه‌ و تعظيم‌ خاصى‌ بوده‌ و علت‌، آن‌ است‌ كه‌ همه معارف‌ و تعاليم‌ [[اسلام]] بر اساس‌ «توحید» استوار است‌ و در آية الكرسى‌ توحید به‌ شكل‌ جامع و موجز بيان‌ شده‌ است‌. در اين‌ آيه‌، هم‌ ذات‌ [[خداوند]] توصيف‌ شده‌ و هم‌ [[صفات خدا|صفات‌]] و افعال‌ او.<ref>غزالى‌، جواهر القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۷۳-۷۵.</ref>

درباره خواص تلاوت آیة الکرسی، روایات فراوانی از طریق [[شیعه]]<ref>نگاه کنید به: عیاشی، التفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۳۶و۱۳۷.</ref> و [[سنی]]<ref>نگاه کنید به: سیوطی،‌ الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۲۳-۳۲۷.</ref> رسیده است. در روایتی از [[امام صادق(ع)]] نقل شده است که هر کس این آیه را یک بار تلاوت کند،‌ خداوند هزار مورد از بلایای دنیا را که راحت‌ترین آن فقر است و هزار مورد از سختی‌های [[آخرت]] را که آسان‌ترین آن [[عذاب قبر]] است، برطرف می‌کند.<ref>عیاشی، التفسیر، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۱۳۶و۱۳۷.</ref>  

[[امام علی(ع)]] در یک مجلس ۴۰۰ دستور برای اصلاح دین و دنیا بیان کرده است که یک مورد ان مربوط به آیت الکرسی است که اگر کسی هنگامی که ناراحتی چشم دارد آن را بخواند و در دلش و نیتش این باشد که بهبود می یابد ان شاء الله عافیت  نصیبش می شود.{{یادداشت|الاما علی(ع) إِذَا اشْتَكَى أَحَدُكُمْ عَيْنَيْهِ فَلْيَقْرَأْ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ لْيُضْمِرْ فِي نَفْسِهِ أَنَّهَا تَبْرَأُ فَإِنَّهُ يُعَافَى إِنْ شَاءَ اللهُ. البته دست گذاشتن روی چشم و خواندن آیت الکرسی سند معتبری ندارد ولی کفعمی در[[جنة الامان الواقیة و جنة الایمان الباقیة (کتاب)]] (مشهور به مصباح) ج ۱، ص۱۷۶ از سید بن طاووس داستانی را در تایید این کار  نقل کرده است. }}  <ref>الشيخ الصدوق، الخصال، ج۲، ص۶۱۶، نشر جامعه مدرسین، قم،۱۳۶۲ش.</ref>

==اوقات قرائت ==

براساس روایات،<ref>به عنوان نمونه نگاه کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۲۸، ۵۳۶، ۵۳۹، ۵۴۳، ۵۴۹، ۵۵۷، ۵۷۲، ۵۷۳.</ref> خواندن آیه الکرسی در همه حال به ویژه پس از خواندن [[نماز]]، قبل از خواب، هنگام خروج از منزل، هنگام مواجهه با خطر و سختی، هنگام سوار شدن بر مرکب، برای دفع [[چشم زخم]]، برای سلامتی و... توصیه شده است.<ref>معینی، «آیة الکرسی»، ص۱۰۱.</ref> در روایتی از [[امام علی(ع)]] نقل شده اگر بدانید این آیه چیست یا در آن چیست، در هیچ حالی آن را ترک نخواهید کرد.<ref>طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۰۹؛ سیوطی،‌ الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۲۵.</ref>

[[فقها]] نیز قرائت آیة‌ الکرسی را در مواردی همچون بعد از [[وضو]]، بر بالین [[محتضر]]، پس از [[نمازهای واجب]]، هنگام خواب، در سفر و... [[مستحب]] دانسته‌اند.<ref>مؤسسه دایره المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۷۴.</ref> خواندن این آیه در بعضی از [[نمازهای مستحب]] همچون [[نماز غدیر]] و [[نماز شب اول قبر]](نماز وحشت) نیز وارد شده است.<ref>مؤسسه دایره المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۷۴.</ref>

آیة الکرسی در ادبیات فارسی، بارها مورد اشاره قرار گرفته است؛ از جمله [[کسایی مروزی]] در انتقاد از کسانی که حق [[امامان شیعه|امامان]] را غصب کردند، چنین سروده است: