اعجاز قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

نظریه دیگری درباره اعجاز قرآن مطرح شده است که به آن نظریه صَرفه می‌گویند. طبق این نظریه، معجزه‌بودن قرآن به این معناست که اگر کسی قصد معارضه با آن داشت، خدا مانع از آن می‌شود که کتابی مانند آن بیاورد. این سخن به این معناست که انسان‌ها می‌توانند کتابی مثل قرآن بنویسند؛ اما خدا این توانایی را از آن‌ها سلب می‌کند.<ref>سیوطی، الاتقان، ‍۱۴۲۱ق،  ج۲، ص۲۴۱؛ معرفت، التمهید فی علوم القرآن، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۳۷.</ref> به‌گفته سیوطی، در الاِتقان، ابراهیم نَظّام (زیسته در قرن دوم و سومی قمری)، از عالمان اهل‌سنت، این دیدگاه را مطرح کرده است.<ref>سیوطی، الاتقان، ‍۱۴۲۱ق،  ج۲، ص۲۴۱.</ref> [[سید مرتضی|سیدِ مرتَضی]] و [[شیخ مفید]] از عالمان شیعه هم این دیدگاه را پذیرفته‌اند.<ref>نگاه کنید به سید مرتضی، رسائل الشریف المرتضی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۲۳-۳۲۷؛ شیخ مفید، اوائل المقالات، ۱۴۱۳ق، ص۶۳.</ref>

به‌گفته محمدهادی معرفت، عالمان مسلمان، چه در گذشته و چه در امروز،  این نظریه را رد کرده‌اند.<ref>معرفت، التمهید فی علوم القرآن، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۱۸۰.</ref> ابوبکر باقلانی گفته است اگر امکان این باشد که کسی کتابی مثل قرآن بیاورد، خود قرآن به‌خودی‌خود کلامی معجزه‌آمیز نخواهد بود؛ بلکه فقط از این جهت که خدا نمی‌گذارد کسی مثلش بیاورد معجزه است و در این صورت فضیلتی بر کتاب‌های دیگر پیدا نخواهد کرد.<ref>سیوطی، الاتقان، ‍۱۴۲۱ق،  ج۲، ص۲۴۲.</ref>