کاربر ناشناس
کوه ابوقبیس: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Eahmadian بدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Eahmadian بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
===اهمیت سیاسی، اجتماعی و نظامی=== | ===اهمیت سیاسی، اجتماعی و نظامی=== | ||
در منابع تاریخی و روایی، کاربردهای | در منابع تاریخی و روایی، کاربردهای سیاسی، اجتماعی و نظامی نیز برای این کوه ذکر شده از جمله برخی بزرگان و امیران و نیز حکومتهای دوره اسلامی، نظر به مشرف بودن این کوه بر مسجدالحرام و شهر مکه، بر فراز آن قلعه یا سنگرهای نظامی میساختهاند که در منابع تاریخی انعکاسی نیز یافته است. همچنین جون کوه بر مسجدالحرام و محلههای اطراف آن اشراف داشته، برخی اعلانهای عمومی بر دامنه این کوه انجام میشده و کسی بدانجا میرفته و با صدای بلند جار میکشیده است. | ||
*در ۶۴ق. در دوره خلافت [[یزید بن معاویه]]، چون [[عبدالله بن زبیر]] از بیعت با وی سرپیچید، او سپاهی را راهی حجاز کرد. [[حصین بن نمیر]] از سوی یزید راهی مکه شد. او برای جنگ با ابن زبیر، که خلافت یزید را به رسمیت نمیشناخت، بر ابوقبیس منجنیقهایی نهاد. ابن زبیر و یارانش به مسجدالحرام پناه برده بودند. حصین بر پناهندگان حرم [[کعبه]] گلولههای سوزان آغشته به نفت و سنگ پرتاب و کعبه را دستخوش حریق کرد. <ref>ازرقی، ج۱، ص۱۹۶؛دینوری، ص۲۶۷-۲۶۸؛ابن فهد، ج2، ص61.</ref> | *در ۶۴ق. در دوره خلافت [[یزید بن معاویه]]، چون [[عبدالله بن زبیر]] از بیعت با وی سرپیچید، او سپاهی را راهی حجاز کرد. [[حصین بن نمیر]] از سوی یزید راهی مکه شد. او برای جنگ با ابن زبیر، که خلافت یزید را به رسمیت نمیشناخت، بر ابوقبیس منجنیقهایی نهاد. ابن زبیر و یارانش به مسجدالحرام پناه برده بودند. حصین بر پناهندگان حرم [[کعبه]] گلولههای سوزان آغشته به نفت و سنگ پرتاب و کعبه را دستخوش حریق کرد. <ref>ازرقی، ج۱، ص۱۹۶؛دینوری، ص۲۶۷-۲۶۸؛ابن فهد، ج2، ص61.</ref> | ||
*[[حجاج بن یوسف]] در دوره خلافت [[عبدالملک بن مروان]]، در ۷۲ ق از سوی وی به جنگ ابن زبیر رفت و از فراز این کوه [[کعبه]] را با منجنیق سنگباران کرد.<ref>بلاذری، ج۵، ص۳۵۸؛ طبری، ج۶، ص۱۷۴، ۱۷۸؛ ابن اثیر، ج۴، ص۳۵۰</ref> | *[[حجاج بن یوسف]] در دوره خلافت [[عبدالملک بن مروان]]، در ۷۲ ق از سوی وی به جنگ ابن زبیر رفت و از فراز این کوه [[کعبه]] را با منجنیق سنگباران کرد.<ref>بلاذری، ج۵، ص۳۵۸؛ طبری، ج۶، ص۱۷۴، ۱۷۸؛ ابن اثیر، ج۴، ص۳۵۰</ref> |