پرش به محتوا

آیات الاحکام: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۰
جز
جزئی
imported>Salvand
جز (جزئی)
خط ۴: خط ۴:
قرآن نخستین منبع برای [[فقه]] است. بنابر [[حدیث|روایات]]، مراجعه به قرآن جهت دریافت احکام عملی دین، از زمان [[پیامبر(ص)]] در میان [[صحابه]] متعارف بوده است. در مواردی نیز امامان حکم شرعی را با استناد به آیات قرآن برای مردم بیان می‌کردند. نخستین اثر درباره آیات الاحکام را محمد بن سائب کلبی (درگذشت ۱۴۶ق) از یاران [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)]] نوشته است.
قرآن نخستین منبع برای [[فقه]] است. بنابر [[حدیث|روایات]]، مراجعه به قرآن جهت دریافت احکام عملی دین، از زمان [[پیامبر(ص)]] در میان [[صحابه]] متعارف بوده است. در مواردی نیز امامان حکم شرعی را با استناد به آیات قرآن برای مردم بیان می‌کردند. نخستین اثر درباره آیات الاحکام را محمد بن سائب کلبی (درگذشت ۱۴۶ق) از یاران [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)]] نوشته است.


کتاب‌های بسیاری درباره فقه القرآن نوشته شده که نام بسیاری از آنها «آیات الاحکام» است. مؤلفان این آثار، بنابر خصوصیات آیات الاحکام، آنها را در چند دسته‌بندی جای داده‌اند؛ برای مثال آیاتِ دارای چند حکم را در یک دسته و آیات دارای یک حکم را در دسته‌ای دیگر قرار داده‌اند. گفته شده برخی از آیات الاحکام، [[ناسخ و منسوخ|منسوخ]] شده و حکم جدیدی به جای آنها آمده است؛ مانند [[آیه نجوا]].
کتاب‌های بسیاری درباره فقه القرآن نوشته شده که نام بسیاری از آنها «آیات الاحکام» است. مؤلفان این آثار، بنابر خصوصیات آیات الاحکام، آیات را در چند دسته‌بندی جای داده‌اند؛ برای مثال آیاتِ دارای چند حکم را در یک دسته و آیات دارای یک حکم را در دسته‌ای دیگر قرار داده‌اند. گفته شده برخی از آیات الاحکام، [[ناسخ و منسوخ|منسوخ]] شده و حکم جدیدی به جای آنها آمده است؛ مانند [[آیه نجوا]].


==تعریف==
==تعریف==
کاربر ناشناس