کاربر ناشناس
احمد بن منیر طرابلسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←خصوصیات اشعار ابن منیر
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (− رده:شاعران شیعه (هاتکت)) |
imported>Mgolpayegani |
||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
==خصوصیات اشعار ابن منیر== | ==خصوصیات اشعار ابن منیر== | ||
* ابن منیر در مدیحه‌های خود در كنار شاعرانی چون [[ابن حیوس]] و [[ابن خیاط]] كه با وی همروزگار بوده‌اند، قرار می‌گیرد، وی در این اشعار به ویژه در مدایحی كه تقدیم عمادالدین و نورالدین زنگی می‌كرد،<ref>ابوشامه، ج۱، ص۶۹ -۹۵</ref> شاعری جدی و با وقار جلوه می‌كند، چنانكه حتی هجوهای او نیز از متانتی ویژه برخوردار است.<ref>هرفی، ص۲۷۴- ۲۷۸</ref> | * ابن منیر در مدیحه‌های خود در كنار شاعرانی چون [[ابن حیوس]] و [[ابن خیاط]] كه با وی همروزگار بوده‌اند، قرار می‌گیرد، وی در این اشعار به ویژه در مدایحی كه تقدیم عمادالدین و نورالدین زنگی می‌كرد،<ref>ابوشامه، ج۱، ص۶۹-۹۵</ref> شاعری جدی و با وقار جلوه می‌كند، چنانكه حتی هجوهای او نیز از متانتی ویژه برخوردار است.<ref>هرفی، ص۲۷۴-۲۷۸</ref> | ||
* در سنت هجوسرایی شعر عرب، وی را نمی‌توان با شاعران پیشین در یك صف نهاد، چه وی در آغازگویی آهنگ هجوسرایی نداشت، اما از هنگام ورود به [[دمشق]]، از آنجا كه آیین [[شیعه]] داشت، مورد كینه بدخواهان قرار گرفت. این امر از اشارات [[ابن عدیم]]<ref>ابن عدیم، ص ۱۴۹-۱۵۰</ref> درباره بسیاری دشمنان وی و نیز در سعایت آنان نزد [[طغتکین]] آشكار است. شاید نالیدن وی از مردم روزگار<ref>ابن عدیم، ص ۱۲۷</ref> و نیز برخی | * در سنت هجوسرایی شعر عرب، وی را نمی‌توان با شاعران پیشین در یك صف نهاد، چه وی در آغازگویی آهنگ هجوسرایی نداشت، اما از هنگام ورود به [[دمشق]]، از آنجا كه آیین [[شیعه]] داشت، مورد كینه بدخواهان قرار گرفت. این امر از اشارات [[ابن عدیم]]<ref>ابن عدیم، ص ۱۴۹-۱۵۰</ref> درباره بسیاری دشمنان وی و نیز در سعایت آنان نزد [[طغتکین]] آشكار است. شاید نالیدن وی از مردم روزگار<ref>ابن عدیم، ص ۱۲۷</ref> و نیز برخی اشارتها به همدستی روزگار و مردم برضد او،<ref>عمادالدین، قسم شعراء الشام، ج۱، ص۷۷، ۷۹</ref> بی‌ارتباط با این رویدادها نبوده است. | ||
* در مآخذ نیز «خبیث اللسان» بودن را با [[شیعه]] بودنش درآمیخته‌اند.<ref>ابن عساكر، التاریخ الكبیر، ج۲، ص۹۷؛ ابن فضل‌الله، ج۱۵، ص۵۱۸؛ ر.ک: امینی، ج۴، ص۳۳۲</ref> و با قرار دادن وی در برابر [[ابن قیسرانی]] به عنوان سنی پرهیزگار<ref>ر.ک:عمادالدین، همان، ج۱، ص۷۶؛ ذهبی، سیر، ج۲۰، ص۲۲۴</ref> بر این نكته تأكید ورزیده‌اند. | * در مآخذ نیز «خبیث اللسان» بودن را با [[شیعه]] بودنش درآمیخته‌اند.<ref>ابن عساكر، التاریخ الكبیر، ج۲، ص۹۷؛ ابن فضل‌الله، ج۱۵، ص۵۱۸؛ ر.ک: امینی، ج۴، ص۳۳۲</ref> و با قرار دادن وی در برابر [[ابن قیسرانی]] به عنوان سنی پرهیزگار<ref>ر.ک: عمادالدین، همان، ج۱، ص۷۶؛ ذهبی، سیر، ج۲۰، ص۲۲۴</ref> بر این نكته تأكید ورزیده‌اند. | ||
* به وی تهمت بی‌احترامی به [[صحابه]] نیز زده‌اند،<ref>ابن فضل‌الله، ج۱۵، ص۵۱۸؛ ابن خلكان، ج۴، ص۴۵۸</ref> اما در دیوان او شعری كه چنین معنایی از آن برآید، دیده نمی‌شود، وی فرمانروایان سنی را به عنوان مسلمانانی كه در برابر صلیبیان پایداری می‌كرده‌اند، بسیار ستوده است.<ref>ابوشامه، ج۱، ص۶۹-۹۵</ref> از این‌رو، می‌توان گفت كه ابن منیر هنگامی كه در [[دمشق]] مورد آزار قرار می‌گرفت، خشم خویش را با سرودن هجاهای تند بر دشمنانش فرو می‌ریخت، شاید از همین رو در گزارش سفر نخست وی به دمشق نشانه‌ای از سرودن اشعار هجوآمیز در دست نیست. | * به وی تهمت بی‌احترامی به [[صحابه]] نیز زده‌اند،<ref>ابن فضل‌الله، ج۱۵، ص۵۱۸؛ ابن خلكان، ج۴، ص۴۵۸</ref> اما در دیوان او شعری كه چنین معنایی از آن برآید، دیده نمی‌شود، وی فرمانروایان سنی را به عنوان مسلمانانی كه در برابر صلیبیان پایداری می‌كرده‌اند، بسیار ستوده است.<ref>ابوشامه، ج۱، ص۶۹-۹۵</ref> از این‌رو، می‌توان گفت كه ابن منیر هنگامی كه در [[دمشق]] مورد آزار قرار می‌گرفت، خشم خویش را با سرودن هجاهای تند بر دشمنانش فرو می‌ریخت، شاید از همین رو در گزارش سفر نخست وی به دمشق نشانه‌ای از سرودن اشعار هجوآمیز در دست نیست. | ||
* هجاهای او بر دو گونه است: | * هجاهای او بر دو گونه است: | ||
# برخی از آنها چنانكه گفته شد، بسیار سخیف است و ظاهراً این اشعار همانهاست كه وی در هجو دشمنان می‌سروده، و در همین سروده‌هاست كه او به گفته [[ابن عساکر]] از واژه‌های عامیانه سود جسته است.<ref> تاریخ مدینة دمشق، ج۲، ص۷۸۸، التاریخ الكبیر، ج۲، ص۹۷</ref> | # برخی از آنها چنانكه گفته شد، بسیار سخیف است و ظاهراً این اشعار همانهاست كه وی در هجو دشمنان می‌سروده، و در همین سروده‌هاست كه او به گفته [[ابن عساکر]] از واژه‌های عامیانه سود جسته است.<ref> تاریخ مدینة دمشق، ج۲، ص۷۸۸، التاریخ الكبیر، ج۲، ص۹۷</ref> | ||
# در برخی دیگر از این اشعار، مثلاً هجو مردی بخیل،<ref>عمادالدین، قسم شعراء الشام، ج۱، ص۹۰</ref> غرض وی نوعی شوخی و مطایبه است كه گویا از | # در برخی دیگر از این اشعار، مثلاً هجو مردی بخیل،<ref>عمادالدین، قسم شعراء الشام، ج۱، ص۹۰</ref> غرض وی نوعی شوخی و مطایبه است كه گویا از ویژگیهای شخصیت او بوده است، چنانكه حتی در برابر فرمانروایان نیز از اینگونه شوخیها پرهیز نمی‌كرده است.<ref>ر.ک: ابن عدیم، ص۱۵۷</ref> | ||
==دوستی با ابن قیسرانی== | ==دوستی با ابن قیسرانی== | ||