ابوخالد کابلی: تفاوت میان نسخه‌ها

آورده‌اند که ابوخالد در مدت ملازمت با محمد بن حنیفه، از اشارات وی درباره مقام والای [[امام سجاد(ع)]] و احترام فوق العاده‌ای که محمد برای آن امام قائل بود<ref>نک: ۱۲۱; ابن شهر آشوب، مناقب، ج ۴،ص ۱۴۷</ref> و نیز با راهنمایی و اصرار [[یحیی بن ام طویل]] به دیدار امام نائل شد و چون امام او را با نام دوران کودکیش (کنکر) خطاب کرد، بر امامت آن حضرت یقین آورد.<ref>دلائل الامامه، ۹۰-۹۱; حسین بن عبد الوهاب، ۷۲-۷۳; راوندی، ج ۱، ص۲۶۱</ref> آنگاه به ملازمت امام درآمد و چنان پایگاهی یافت که وی را باب<ref>تاریخ اهل بیت، ۱۴۸</ref>و یکی از ثقات<ref>کلینی، ج ۱، ص۴۷۲</ref> و از حواریون<ref>کشی، ۹-۱۰</ref> امام دانسته‌اند.[[برقی]]<ref>ص ۸</ref>، [[مفید]]<ref>الاختصاص، ۸</ref>و [[شیخ طوسی|طوسی]]<ref>ص ۱۰۰</ref>، او را در زمره اصحاب آن حضرت آورده‌اند. [[فضل بن شاذان]] نیز ابوخالد را یکی از ۵ تنی شمرده که در اوایل امامت [[امام سجاد|حضرت سجاد]](ع) از شیعیان ایشان به شمار می‌آمدند.<ref>کشی، ۱۱۵</ref>