پرش به محتوا

ابن‌میثم بحرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mohamadhaghani
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Fouladi
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۷: خط ۳۷:
در واقع شهرت عمده ابن میثم در كلام است و حتى در شرحى كه بر نهج البلاغه نوشته، روش [[علم کلام|كلامى]] و [[فلسفه|فلسفى]] در پیش گرفته است.
در واقع شهرت عمده ابن میثم در كلام است و حتى در شرحى كه بر نهج البلاغه نوشته، روش [[علم کلام|كلامى]] و [[فلسفه|فلسفى]] در پیش گرفته است.


==سبك استدلال==
به هر حال ابن میثم در روزگار خود چندان شهرت داشته كه او را با صفاتى چون فیلسوف، محقق و زبده فقها و محدثان و متكلم ماهر<ref>حرعاملى،  امل الامل، ج1، ص332؛ ماحوزی، «السلافه»، ج1، ص42</ref> وصف كرده‌اند و [[فخرالدین طریحی|طریحى]]<ref>طریحی، مجمع البحرین، ج6، ص172</ref> او را در [[فقه]] همچون [[خواجه نصیرالدین]] در [[علم كلام]] دانسته است.
وی در طرح مسائل و سبك استدلال به روش خواجه نصیرالدین در [[تجرید الاعتقاد]] نظر داشته و مستند استدلال‌های او، برخلاف [[علامه حلّى|علامه حلى]]، بیشتر عقل است نه نقل، اگرچه از نظر چیرگى بر همه آراء و عقاید گونه‌گون متكلمان از [[علامه حلّی|علامه حلى]] ضعیف‌تر مى‌نماید.


==برخی نظرات کلامی==
به گفته [[سلیمان ماحوزی بحرانى]]<ref>ماحوزی بحرانى، «السلافه البهیه فى الترجمه المیثمیه»، ج1، ص47-53</ref> (که به درخواست شاگردان و دوستان، رساله‌ای در شرح حال او به نام السلافة البهیة فى الترجمة المیثمیه نگاشته است) فقیهان و محدثان و متكلمان و ادیبان به آراء و روایات ابن میثم، به تصریح یا به اشاره استناد جسته اند.<ref>ماحوزی بحرانى، «السلافه البهیه فى الترجمه المیثمیه»، ج1، ص47،48</ref>
 
== برخی نظرات کلامی ==
[[پرونده:قواعد المرام فی علم الکلام.jpg|بندانگشتی|''قواعد المرام فی علم الکلام'']]
[[پرونده:قواعد المرام فی علم الکلام.jpg|بندانگشتی|''قواعد المرام فی علم الکلام'']]
وی در طرح مسائل و سبك استدلال به روش خواجه نصیرالدین در [[تجرید الاعتقاد]] نظر داشته و مستند استدلال‌های او، برخلاف [[علامه حلّى]]، بیشتر عقل است نه نقل، اگرچه از نظر چیرگى بر همه آراء و عقاید گونه‌گون متكلمان از [[علامه حلّی|علامه حلى]] ضعیف‌تر مى‌نماید.
ابن میثم، معرفت و شناخت خدا را عقلاً واجب دانسته و بر آن است كه این معرفت از روی تقلید و به موجب نقل، قابل حصول نیست.<ref>ابن میثم، قواعد المرام فى علم الكلام ، ص28</ref>
ابن میثم، معرفت و شناخت خدا را عقلاً واجب دانسته و بر آن است كه این معرفت از روی تقلید و به موجب نقل، قابل حصول نیست.<ref>ابن میثم، قواعد المرام فى علم الكلام ، ص28</ref>


خط ۴۹: خط ۵۲:


درباره [[حشر]] و [[معاد]] نظر [[ابوالحسن بصری]] را پذیرفته و بر آن است كه اجزاء اصلیه انسان كه تحول و تغییر نمى یابد، محشور مى شود.<ref>ابن میثم، قواعد المرام فى علم الكلام، ص139-144؛ برای برخى دیگر از نظرات او، نك: شرح نهج البلاغه؛ شریف لاهیجى،  محبوب القلوب، ج2، ص545 -547</ref>
درباره [[حشر]] و [[معاد]] نظر [[ابوالحسن بصری]] را پذیرفته و بر آن است كه اجزاء اصلیه انسان كه تحول و تغییر نمى یابد، محشور مى شود.<ref>ابن میثم، قواعد المرام فى علم الكلام، ص139-144؛ برای برخى دیگر از نظرات او، نك: شرح نهج البلاغه؛ شریف لاهیجى،  محبوب القلوب، ج2، ص545 -547</ref>
== متكلمی توانا==
به هر حال ابن میثم در روزگار خود چندان شهرت داشته كه او را با صفاتى چون فیلسوف، محقق و زبده فقها و محدثان و متكلم ماهر<ref>حرعاملى،  امل الامل، ج1، ص332؛ ماحوزی، «السلافه»، ج1، ص42</ref> وصف كرده‌اند و [[فخرالدین طریحی|طریحى]]<ref>طریحی، مجمع البحرین، ج6، ص172</ref> او را همچون [[خواجه نصیرالدین]] در [[علم كلام]] دانسته است.
همچنین [[سلیمان ماحوزی بحرانى]] به درخواست شاگردان و دوستان، رساله‌ای در شرح حال او به نام السلافة البهیة فى الترجمة المیثمیه نگاشته است. به گفته همو<ref>ماحوزی بحرانى، «السلافهالبهیه فى الترجمه المیثمیه»، ج1، ص47-53</ref> فقیهان و محدثان و متكلمان و ادیبان به آراء و روایات ابن میثم، به تصریح یا به اشاره استناد جسته اند.<ref>ماحوزی بحرانى، «السلافهالبهیه فى الترجمه المیثمیه»، ج1، ص47،48</ref>


==آثار==
==آثار==
کاربر ناشناس