پرش به محتوا

اخلاق ناصری (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

۱٬۳۸۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ اوت ۲۰۱۸
نوشتن شناسه
(نوشتن شناسه)
خط ۲۷: خط ۲۷:
| پیش از          =
| پیش از          =
}}
}}
'''اخلاق ناصری'''، کتابی در [[حکمت‌ عملی‌]] و [[اخلاق]] عقلی، تألیف [[خواجه نصیرالدین طوسی]]. این کتاب را مهم‌ترین رساله در حکمت عملی در دوره اسلامی دانسته‌اند. کتاب شامل سه بخش [[اخلاق]]، [[تدبیر منزل]] و [[سیاست مدن]] است که مطابق با [[حکمت عملی]] در [[فلسفه اسلامی]] است. خواجه نصیر این کتاب را برای ناصرالدین عبدالرحیم اسماعیلی نوشت اما پس از سقوط [[اسماعیلیان]]، دیباچه‌ای نو بر کتاب خود نگاشت و توضیح داد که دیباچۀ قدیم کتاب را علی رغم میل باطنی‌اش نوشته تا جانش در برابر [[اسماعیلیان]] در امان باشد.
'''اَخلاقِ ناصِری'''، کتابی به زبان فارسی، درباره اخلاق فردی، اجتماعی و خانوادگی، نوشته [[خواجه نصیرالدین طوسی]]. راه‌های حفظ سلامت نفس و معالجه امراض آن، بیان مراتب سعادت، تدبیر اموال و اولاد، و همچنین فضیلت محبت و صداقت و نیز آداب پادشاهان و آداب معاشرت با مردم، بخش‌هایی از مطالب کتاب اخلاق ناصری است. کتاب مذکور، قدیمی‌ترین اثر در دسترسِ خواجه نصیرالدین طوسی دانسته شده است.
 
خواجه نصیر طوسی، اخلاق ناصری را در سال ۶۳۳ قمری، به درخواست ناصرالدین محتشم، حاکم [[نزاریان|نزاریان اسماعیلی]] نوشت و در مقدمه آن، به مدح و ستایش حاکمان اسماعیلیه پرداخت. وی پس از رهایی از حکومت اسماعیلی، مدح و ستایش مذکور را حذف کرد و آن را ناشی از اضطرار دانست.
 
زبان کتاب اخلاق ناصری، برای فارسی‌زبانانِ آشنا با اصطلاحات علمی-فلسفی، روان دانسته شده است. اخلاق ناصری، ترجمه‌ای است از کتاب [[تهذیب الاخلاق]] [[ابوعلی مسکویه]]، روشی عقلی-تحلیلی دارد و از جایگاه طبیب، برای سلامت جان و دور کردن بیماری‌های روحی از آن، سخن می‌گوید.
 
[[خواجه نصیرالدین طوسی]]، خود خلاصه‌ای از کتاب اخلاق ناصری را با عنوان [[اوصاف الاشراف]]، تألیف کرده است. همچنین شرح‌هایی مانند [[مفتاح الاخلاق]] و [[توضیح الاخلاق]]، بر اخلاق ناصری نوشته شده است. اخلاق ناصری از سال ۱۲۶۹ قمری بارها در [[ایران]] و [[هند]] چاپ شده و [[مجتبی مینوی]] به همراه علیرضا حیدری، نسخه تحقیق‌شده‌ای از آن را در سال ۱۳۵۶ش انتشار داده‌اند.


==نویسنده==
==نویسنده==
۳۸۶

ویرایش