ابدان اخروی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَبْدانِ اُخْرَوی''' (به معنای بدن‌های آخرتی)، به نظریه [[ملاصدرا]] در باب [[معاد جسمانی]] اشاره دارد. غالب [[ مسلمان |مسلمانان]] بر اساس ظاهر آیات [[قرآن]] معتقدند [[معاد]]، جسمانی است و انسان‌ها پس از حشر نیز دارای بدن خواهند بود؛ اما چگونگی و جزئیات این امر مورد اختلاف است. برخی از [[کلام اسلامی| متکلمان]] با تکیه بر ظاهر [[آیه|آیات]] معتقدند انسان‌ها با همین بدن دنیایی خود سر از قبر برداشته و حوادث قیامت آغاز می‌شود. در مقابل برخی از فلاسفه، جسمانی بودن معاد را انکار کرده‌اند و قائل به معاد روحانی شده‌اند.

* {{متن قرآن|وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ ۖ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ*قُلْ یحْییهَا الَّذِی أَنشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ ۖ وَهُوَ بِکلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ |ترجمه= و براى ما مَثَلى آورد و آفرينش خود را فراموش كرد؛ گفت: «چه كسى اين استخوانها را كه چنين پوسيده است زندگى مى‌بخشد؟» بگو: «همان کسی که نخستین‌بار آن را پدید آورد و اوست که به هر [گونه‌] آفرینشی داناست.||سوره=[[سوره یس|یس]]||آیه=۷۹}}

بر اساس ظاهر بسیاری از [[آیه|آیاتی]] که درباب [[معاد]] است در قیامت و پس از مرگ، انسان‌ها با همین بدن دنیایی خود سر از قبر برداشته و حوادث قیامت آغاز می‌شود. بیشتر متکلمان معتقدند این آیات قابل [[ تأویل |تاویل]] نبوده و بدنی که در قیامت انسان با آن محشور می‌شود همین بدن مادی است که در دنیا با آن زندگی می‌کرده است. این اعتقاد، [[معاد جسمانی]] نامیده می‌شود. از منظر [[کلام امامیه|کلام شیعه]]، اعتقاد به جسمانی بودن معاد بر هر مسلمانی [[واجب]] است. اما اعتقاد و فهم کیفیت و جزئیات آن، جزء واجبات نیست.<ref>مظفر، محمدرضا، عقائدنا، فصل اعتقادنا فی المعاد الجسمانی</ref>

:::«و واجب است معتقد باشی به اینکه خداوند تعالی در روز محشر همه مردم را زنده می‌کند و ارواحشان را به بدن اولیه خودشان باز می‌گرداند و اگر کسی این مطلب را انکار کند و یا آن را طوری تأویل نماید که موجب انکار ظاهری آن باشد -چنانکه در زمان خود می‌شنویم از بعض مُلحِدان- به [[اجماع]] همه مسلمین، [[کفر]] و الحاد است؛ چنانچه بیشتر [[قرآن]] در اثبات حیات مجدّد در روز قیامت و کفر مُنكِرین آن وارد شده است؛ و به شُبُهات حکماء (فلاسفه) که می‌گویند [[اعاده معدوم|اِعادۀ معدوم]] (= بازگرداندن چیز نابود شده) ممکن نیست، و به تأویلات آنها که معاد جسمانی را تأویل به [[معاد روحانی]] می‌کنند، توجه مکن.»<ref>اعتقادات مجلسی، فصل اعتقاد به معاد جسمانی</ref>

[[ ملاصدرا|صدرالدین شیرازی]] اختلافات میان ابدان دنیوی و ابدان اخروی را اینگونه برمی‌شمارد:

# ابدان اخروی عین نفوس‌اند وبدن اخروی مانند ظل همواره ملازم روح و حاکی از اوست و بلکه با روح اتحاد وجودی دارد. <ref>ملاصدرا، اسفار،۱۹۸۱م، ج۹، ص۱۸۳.</ref>

{{پانویس2}}

* صدرالدین شیرازی، محمدابراهیم، الحکمة المتعالیه فی الاسفار العقلیة الاربعة، قم،‌ ....

* مجلسی، محمدباقر، اعتقادات مجلسی، ... .

* مظفر، محمدرضا، عقائدنا،‌ .... .